پرش به محتوا

مسجد نَمِرة: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حج
Kamran (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Kamran (بحث | مشارکت‌ها)
جز Kamran صفحهٔ مسجد نَمّرة را به مسجد نَمِرة منتقل کرد
 
(۲۹ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات مسجد
{{جعبه اطلاعات بنا
| عرض جعبه            =
| عنوان = مسجد نَمِرة
| نام                = مسجدِ عرفه
| تصویر = مسجد نمره1.jpg
| نام دیگر            = مسجد حضرت ابراهیم، مسجد نَمِره و مسجد عُرَنَه
| اندازه تصویر = 300px
| تصویر               = مسجد نمره1.jpg
| پیوند تصویر =
| اندازه تصویر       =300px  
| توضیح تصویر =  
| توضیح تصویر         =  
| نام‌های دیگر = مسجد عرفه؛ مسجد ابراهیم؛ مسجد عُرَنَه
| عنوان تصویر        =  
| مکان = بین عرفات و وادی عرنه
| مکان               =سمت غرب [[عرفات]]
| کاربری = مسجد
| مختصات              =  
| بزرگداشت نزد =
| مذهب               =  
| وابسته به دین/مذهب =  
| پایه‌گذاری‌شده در    = قرن اول یا قرن دوم هجری
| باورها =
| پایه‌گذار            =عباسیان
| آیین‌ها =
| دارنده              =  
| احکام =
| گرداننده            =  
| زیارت کنندگان =
| روحانی              =  
| بازدیدکنندگان =
| معمار              =  
| زمان پایه‌گذاری = قرن دوم  
| سبک معماری          =  
| بنیانگذار =
| گنجایش             =350،000 نمازگزار   
| رویدادها =
| طول                =از شرق به غرب 340 متر  
| بازسازی‌ها =
| عرض                =از شمال به جنوب 240 متر
| بازسازی کنندگان =  
| مساحت              = 110،000 متر مربع
| بخش‌های از میان رفته =  
| بلندی              =  
| ویژگی‌های تاریخی = محل منبر و خطبه پیامبر(ص)
| تعداد گنبد          =3 گنبد
| متولیان =
| بلندی گنبد از بیرون =  
| مساحت = 110000 متر مربع
| بلندی گنبد از درون =  
| طول =  
| تعداد مناره        = 6 مناره
| عرض =  
| بلندی مناره        =60 متر
| ارتفاع =  
| مصالح              =  
| وضعیت بنا =  
| پیمان‌کار            =  
| گنجایش = 350،000 نمازگزار
| هزینه ساخت          =  
| امکانات =
| نوسازی              = سال 559 قمری به دست [[جمال‌الدین اصفهانی]]، سال 874 قمری دوره [[سلطان قایتبای مملوکی]]، [[دوره عثمانی]] و [[آل سعود]]
| بخش‌های بنا =
| وب‌گاه              =  
| معمار =
| ویژگی‌های دیگر      =  
| سبک =
| پانویس              =  
  | ویژگی‌ها =
| گنبدها = ۳ گنبد
| مناره‌ها = ۶ مناره
| درها = 54 در
  | رواق‌ها =
| صحن‌ها =
| ایوان‌ها =  
| گرداننده =  
| نهاد وابسته =  
| نهاد نگهدارنده =  
| مدیر =  
| روحانی =
  | نهادهای زیر مجموعه =  
| ثبت در =  
| شماره ثبت =  
| تاریخ ثبت =  
| وبگاه =  
| عرض جغرافیایی = 21.417694215945144
| طول جغرافیایی = 39.882355643926765
|‌ توضیح نقشه =  
| فیلم =  
| توضیح فیلم =  
}}
}}
'''مسجد عرفه'''، شاخص‌ترین بنای دینی موجود در [[عرفات]] است و از دیرباز محل خطبه و اقامه نماز ظهر و عصر در [[روز عرفه]] بوده است.<ref>رحله ابن جبیر، ابن جبیر، محمد بن احمد، ص152.</ref> این مسجد در غرب عرفات واقع شده و در تاريخ با نام‌های مسجد عرفه، مسجد جامع ابراهيم و يا مسجد ابراهيم از آن ياد شده است.
'''مسجد نَمِرة''' (یا مسجد عَرَفه) مسجد بزرگی است در [[عرفات]] در شهر [[مکه]] است. این مسجد در غرب عرفات واقع شده و در تاريخ با نام‌های مسجد عرفه، مسجد ابراهيم و يا مسجد عُرَنة از آن ياد شده است.


بنابر نقل برخی منابع، پیشینه ساخت مسجد به صدر اسلام و قرن اول هجری قمری می‌رسد، اما برخی تاریخ‌نگاران زمان ساخت مسجد را قرن دوم هجری و در دوره عباسیان می‌دانند. فقها درباره اینکه مسجد عرفه یا بخشی از آن، جزو موقف است و در محدوده شرعی عرفات قرار دارد یا نه، با یکدیگر اختلاف نظر دارند.  
بنابر گزارش‌های تاریخی این مسجد در قرن دوم هجری و در دوره عباسیان ساخته شده است. این مسجد در مکانی ساخته شده که [[حضرت محمد (ص)|پیامبر(ص)]] در [[حجة الوداع]] در آنجا برای مردم سخنرانی کرد.


این مسجد امروزه به نام "مسجد نمره" شناخته می‌شود و در دوره سعودی توسعه ساختمانی وسیعی یافت و مساحت آن به حدود 110،000 متر مربع رسید. مسجد عرفه در حال حاضر دارای رواق‌های متعدد و نیز 6 مناره است.
این مسجد در مرز عرفات قرار داشت و درباره جواز وقوف در محدوده آن اختلاف نظر وجود داشت. امروزه با توسعه مسجد، بخشی از آن در عرفه و بخشی دیگر در عرنه قرار گرفته است.
==اسامی مسجد==
==نام‌ها==
مورخان کهن، همچون [[محمد بن عبدالله ازرقی|ازرقی]]، از این مسجد به نام مسجد عرفه یاد کرده‌اند.<ref>اخبار مکه وما جاء فیها من الآثار، ازرقی، محمد بن عبدالله، 1403ق، ج2، ص187؛ کتاب المناسک واماکن طرق الحجّ ومعالم الجزیره، حربی، ابواسحاق، 1401ق، ص509.</ref> [[محمد بن احمد مقدسی|مقدسی]] از این مسجد، به نام «مصلّی» یاد کرده است.<ref>احسن التقاسیم فی معرفه الاقالیم، مقدسی، محمد بن احمد، 1906م، ص77.</ref>در منابع کهن دیگر با نام‌های «شریعه ابراهیم»(ع)<ref>«رساله فی وصف مکة والمدینة و بیت المقدس»، صص349-348.</ref> و مسجد ابراهیم(ع)<ref>الاعلاق النفیسه، ابن رسته، احمد بن عمر، 1891م، ص57 ؛ لطائف الاذکار للحُضّار والسُفّار، ابن مازه، محمدبن عمر، 1392ش، تصحیح: رسول جعفریان، ص198؛ رحله ابن جبیر، ابن جبیر، محمد بن احمد، ص152؛ العبدری، ص387.</ref> از این مسجد یاد شده است. ازرقی به وجود مسجد دیگری به نام ابراهیم(ع)، جز مسجد عرفه که امام در آن نماز می‌خواند، در سمت راست موقف اشاره کرده است.<ref>اخبار مکه وما جاء فیها من الآثار، ازرقی، محمدبن عبدالله، 1403ق، ج2، ص202؛ کتاب المناسک واماکن طرق الحجّ ومعالم الجزیره، حربی، ابواسحاق، 1401ق، تحقیق: حمد الجاسر، ص510.</ref>
مورخان کهن، همچون [[محمد بن عبدالله ازرقی|ازرقی]]، از این مسجد به نام مسجد عرفه یاد کرده‌اند.<ref>اخبار مکه وما جاء فیها من الآثار، ازرقی، محمد بن عبدالله، 1403ق، ج2، ص187؛ کتاب المناسک واماکن طرق الحجّ ومعالم الجزیره، حربی، ابواسحاق، 1401ق، ص509.</ref> [[محمد بن احمد مقدسی|مقدسی]] از این مسجد، به نام «مصلّی» یاد کرده است.<ref>احسن التقاسیم فی معرفه الاقالیم، مقدسی، محمد بن احمد، 1906م، ص77.</ref>در منابع کهن دیگر با نام‌های «شریعه ابراهیم»(ع)<ref>«رساله فی وصف مکة والمدینة و بیت المقدس»، صص349-348.</ref> و مسجد ابراهیم(ع)<ref>الاعلاق النفیسه، ابن رسته، احمد بن عمر، 1891م، ص57 ؛ لطائف الاذکار للحُضّار والسُفّار، ابن مازه، محمدبن عمر، 1392ش، تصحیح: رسول جعفریان، ص198؛ رحله ابن جبیر، ابن جبیر، محمد بن احمد، ص152؛ العبدری، ص387.</ref> از این مسجد یاد شده است. ازرقی به وجود مسجد دیگری به نام ابراهیم(ع)، جز مسجد عرفه که امام در آن نماز می‌خواند، در سمت راست موقف اشاره کرده است.<ref>اخبار مکه وما جاء فیها من الآثار، ازرقی، محمدبن عبدالله، 1403ق، ج2، ص202؛ کتاب المناسک واماکن طرق الحجّ ومعالم الجزیره، حربی، ابواسحاق، 1401ق، تحقیق: حمد الجاسر، ص510.</ref> همچنین این مسجد را مسجد عُرَنه نیز خوانده‌اند زیرا برخی زمین آن را جزو محدوده [[عرنه]] می‌دانند.<ref name=":3" />این مسجد را امروزه با نام مسجد نَمِره می‌شناسند.<ref>آثار اسلامی مکه و مدینه، ص 160</ref>
==پیشینه بنا==
بر اساس یک دیدگاه مسجد عرفه در قرن دوم هجری و در دوره [[منصور عباسی]] بنا شد.<ref name=":0">الغازی، ج۲، ص 88</ref> گفته شده که مسجد عرفه در محلی که در صدر اسلام «[[منبر عرفه]]» نصب بوده، ساخته شده است. [[محمد بن اسحاق فاکهی|فاکهی]] به سند خود نقل کرده است که [[پیامبر(ص)]] در عرفه به منبر رفت و آنجا بین دو نماز ظهر و عصر جمع کرد.<ref name=":1">اخبار مکه فی قدیم الدهر وحدیثه، فاکهی، محمد بن اسحاق، 1407ق، ج5 ، ص34.</ref>به گفته [[عمرو بن دینار]] (درگذشته 126ق.)، تا زمان [[عبدالله بن زبیر| ابن زبیر]]، این منبر ساخته شده از سنگ‌های کوچکی بود که سیل آن را ویران کرد و ابن زبیر، منبر جدیدی از عود در آنجا نصب کرد.<ref name=":2">اخبار مکه فی قدیم الدهر وحدیثه، فاکهی، محمد بن اسحاق، 1407ق، ج5، ص34 ؛ اخبار مکه وما جاء فیها من الآثار، ازرقی، محمدبن عبدالله، 1403ق، ج2، ص195.</ref>  


==موقف بودن==
در برخی از اخبار دینی، منبر عرفه در مرز محل وقوف عرفه دانسته و از وقوف در آن نهی شده است.<ref>اخبار مکه فی قدیم الدهر وحدیثه، فاکهی، محمد بن اسحاق، 1407ق، ج5، صص35-34.</ref>فقهای اهل سنت نیز درباره اینکه مسجد عرفه جزو موقف بوده، با یکدیگر مناقشه و اختلاف نظر داشته‌اند. [[شافعی]] این مسجد را خارج از زمین عرفه دانسته، اما [[محبّ‌الدین طبری]] آن را جزو زمین عرفه شمرده است.<ref>شفاء الغرام بأخبار البلد الحرام، فاسی، محمد بن احمد، 1999م، ج1، ص565.</ref> شماری از فقهای مشهور شافعی، همچون [[جوینی]] و فرزندش [[امام الحرمین جوینی|امام الحرمین]] و [[رافعی]]، ابتدای این مسجد (از سمت قبله آن) را جزو [[وادی عرنه]]، و انتهای آن را جزو عرفات دانسته‌اند که بنا بر این نظر، وقوف در ابتدای مسجد صحیح نیست؛ اما وقوف در انتهای آن صحیح است. برخی از فقهایی که  این مسجد را خارج از زمین عرفه می‌دانسته‌اند، از آن به نام مسجد عُرَنه یاد کرده‌اند.<ref>شفاء الغرام بأخبار البلد الحرام، فاسی، محمد بن احمد، 1999م، ج1، صص568-565.</ref>
==تاریخچه بنا==
==تاریخچه بنا==
بر اساس یک دیدگاه مسجد عرفه در قرن دوم هجری و در دوره [[منصور عباسی]] بنا شد.<ref name=":0" /> گفته شده که مسجد عرفه در محلی که در صدر اسلام «[[منبر عرفه]]» نصب بوده، ساخته شده است. [[محمد بن اسحاق فاکهی|فاکهی]] به سند خود نقل کرده است که [[پیامبر(ص)]] در عرفه به منبر رفت و آنجا بین دو نماز ظهر و عصر جمع کرد.<ref name=":1" />به گفته [[عمرو بن دینار]] (درگذشته 126ق.)، تا زمان [[عبدالله بن زبیر| ابن زبیر]]، این منبر ساخته شده از سنگ‌های کوچکی بود که سیل آن را ویران کرد و ابن زبیر، منبر جدیدی از عود در آنجا نصب کرد.<ref name=":2" />  
گفته شده که مسجد نَمِرة در محل خطبه‌خوانی پیامبر(ص) در حجة الوداع ساخته شده است. در صدر اسلام در این مکان «[[منبر عرفه]]» نصب شده بود. [[محمد بن اسحاق فاکهی|فاکهی]] به سند خود نقل کرده است که [[پیامبر(ص)]] در عرفه به منبر رفت و آنجا بین دو نماز ظهر و عصر جمع کرد.<ref name=":1">اخبار مکه فی قدیم الدهر وحدیثه، فاکهی، محمد بن اسحاق، 1407ق، ج5 ، ص34.</ref>به گفته [[عمرو بن دینار]] (درگذشته 126ق.)، تا زمان [[عبدالله بن زبیر| ابن زبیر]]، این منبر ساخته شده از سنگ‌های کوچکی بود که سیل آن را ویران کرد و ابن زبیر، منبر جدیدی از عود در آنجا نصب کرد.<ref name=":2">اخبار مکه فی قدیم الدهر وحدیثه، فاکهی، محمد بن اسحاق، 1407ق، ج5، ص34 ؛ اخبار مکه وما جاء فیها من الآثار، ازرقی، محمدبن عبدالله، 1403ق، ج2، ص195.</ref>


بر اساس گزارش [[ازرقی]]، تاریخ‌نگار مکه در سده سوم قمری، مسجدعرفه با طول ۱۶۳ و عرض ۲۱۳ ذراع وجود داشت و ۹ در داشت و در ضلع قبله مسجد نیز محرابی برروی سکویی به ارتفاع 2 ذراع قرار داشته که امام و برخی دیگر روی آن، و سایر نمازگزاران، در پایین آن نماز می‌خواندند.<ref>اخبار مکه وما جاء فیها من الآثار، ازرقی، محمدبن عبدالله، 1403ق، ج2، صص188-187؛ کتاب المناسک واماکن طرق الحجّ ومعالم الجزیره، حربی، ابواسحاق، 1401ق، صص510-509.</ref>  
==== ساخت مسجد ====
بر اساس یک دیدگاه مسجد عرفه در قرن دوم هجری و در دوره [[منصور عباسی]] بنا شد.<ref name=":0">الغازی، ج۲، ص 88</ref> بر اساس گزارش [[ازرقی]]، تاریخ‌نگار مکه در سده سوم قمری، مسجدعرفه با طول ۱۶۳ و عرض ۲۱۳ ذراع وجود داشت و ۹ در داشت و در ضلع قبله مسجد نیز محرابی برروی سکویی به ارتفاع 2 ذراع قرار داشته که امام و برخی دیگر روی آن، و سایر نمازگزاران، در پایین آن نماز می‌خواندند.<ref>اخبار مکه وما جاء فیها من الآثار، ازرقی، محمدبن عبدالله، 1403ق، ج2، صص188-187؛ کتاب المناسک واماکن طرق الحجّ ومعالم الجزیره، حربی، ابواسحاق، 1401ق، صص510-509.</ref>  


به گزارش رساله وصف مکه و مدینه، بیشتر مسجد در آن زمان فرو ریخته و تنها دیوار قبله باقی مانده بود و در سمت راست کسی که به سمت [[محراب]] ایستاده، سه طاق به عنوان ورودی‌های بنا وجود دارد که محراب نیز همانجا واقع است.<ref>«رساله فی وصف مکة والمدینة و بیت المقدس»، ص 349.</ref>به گفته [[ناصرخسرو]]،<ref>سفرنامه، ناصرخسرو، 1389ش، ص138.</ref> در زمان وی از این مسجد تنها منبری خراب از خشت، و به گفته [[ابن جبیر]]،<ref>رحله ابن جبیر، ابن جبیر، محمد بن احمد، ص152.</ref> در زمان وی تنها دیوار ضلع قبله آن باقی مانده بود.
به گزارش رساله وصف مکه و مدینه، بیشتر مسجد در آن زمان فرو ریخته و تنها دیوار قبله باقی مانده بود و در سمت راست کسی که به سمت [[محراب]] ایستاده، سه طاق به عنوان ورودی‌های بنا وجود دارد که محراب نیز همانجا واقع است.<ref>«رساله فی وصف مکة والمدینة و بیت المقدس»، ص 349.</ref>به گفته [[ناصرخسرو]] (م.481ق.)، در زمان وی از این مسجد تنها منبری خراب از خشت،<ref>سفرنامه، ناصرخسرو، 1389ش، ص138.</ref> و به گفته [[ابن جبیر]](م.۶۱۴ق.)، در زمان وی تنها دیوار ضلع قبله آن باقی مانده بود.<ref>رحله ابن جبیر، ابن جبیر، محمد بن احمد، ص152.</ref>
==بازسازی مسجد==
مساحت مسجد در عهد [[مهدی عباسی]]، حدود 8،000 متر مربع بوده و این نشانه اهمیتی است که این مسجد در قرن دوم هجری برای مسلمانان داشته است. این مسجد در سال 559 قمری به دست [[جمال‌الدین اصفهانی وزیر]] بازسازی شد و مساحت آن تا حدود 14،400 متر افزایش یافت. گویا این مسجد در آن زمان، بدون سقف و رواق بوده است؛ سپس در روزگار عثمانی‌ها رواق‌هایی برای آن ساخته شد.


همچنین [[تقی‌الدین فاسی]] (م.832ق.)، مورخ مکّه، اشاره کرده که در زمان وی (اوایل سده نهم)، مسجد فاقد رواق و کاملاً به صورت رو باز و بدون سقف بوده است،<ref>شفاء الغرام بأخبار البلد الحرام، فاسی، محمد بن احمد، 1999م، ج1، ص567.</ref> اما در سال 874ق، در دوره [[سلطان قایتبای مملوکی]]، این مسجد به شکل گسترده‌ای بازسازی شد که [[ابن فهد مکی]] (م. 885ق.)، شرح مفصل اقدامات انجام شده و توصیف معماری مسجد را پس از این بازسازی به دست داده است.
==== بازسازی مسجد در سده نهم ====
[[تقی‌الدین فاسی]] (م.832ق.)، مورخ مکّه، اشاره کرده که در زمان وی (اوایل سده نهم)، مسجد فاقد رواق و بدون سقف بوده است،<ref>شفاء الغرام بأخبار البلد الحرام، فاسی، محمد بن احمد، 1999م، ج1، ص567.</ref> اما در سال 874ق، در دوره [[سلطان قایتبای مملوکی]]، این مسجد به شکل گسترده‌ای بازسازی شد و در این بازسازی دو رواق بزرگ در سمت قبله برای ایجاد سایه برای حاجیان ایجاد شد که این رواق‌ها دارای 50 ستون مربع، با 83 طاق بر فراز آنها بود. در وسط مسجد نیز سکویی با چهار ستون مرّبع وجود داشت.<ref>اِتحاف الوری بأخبار اُمّ القری، ابن فهد، عمربن محمد، ج4، صص514-513.</ref>[[پرونده:مسجد عرفه یا نمره.jpg|بندانگشتی|مسجد عرفه یا نمره]]


به گفته ابن فهد، در این بازسازی دو رواق بزرگ در سمت قبله برای ایجاد سایه برای حاجیان ایجاد شد که این رواق‌ها دارای 50 ستون مربع، با 83 طاق بر فراز آنها و تیرهای چوبی در بالای طاق‌ها بود. در وسط مسجد نیز سکویی با چهار ستون مرّبع وجود داشت.<ref>اِتحاف الوری بأخبار اُمّ القری، ابن فهد، عمربن محمد، ج4، صص514-513.</ref>
==== دوره عثمانی ====
==وضعیت فعلی==
از سده دهم این مسجد را به نام مسجد نمره می‌شناسند.<ref>فتوح الحرمین، محیی لاری، 1373، ص64 ؛ الرحله السامیه الی الاسکندریه ومصر والحجاز والبلاد الشامیه، َکتّانی، محمد بن جعفر، 1426ق، ص184.</ref> [[رفعت پاشا]] در اواخر دوره عثمانی، آن را مسجد بزرگی به طول 90 و عرض 80 متر، با رواق‌هایی در گرداگرد آن توصیف کرده که دارای محرابی به ارتفاع 3 و عرض 5/1 و عمق 1 متر و منبری با 10 پله و به ارتفاع 5/10 متر بوده است.<ref>مرآه الحرمین، رفعت پاشا، ابراهیم، 1344ق، ج1، ص336.</ref>
[[پرونده:مسجد عرفه یا نمره.jpg|بندانگشتی|مسجد عرفه یا نمره]]
مسجد عرفه امروزه به مسجد نمره شناخته می‌شود و دست‌کم از سده دهم هجری به این نام شهرت یافته است.<ref>فتوح الحرمین، محیی لاری، 1373، ص64 ؛ الرحله السامیه الی الاسکندریه ومصر والحجاز والبلاد الشامیه، َکتّانی، محمد بن جعفر، 1426ق، ص184.</ref>


[[رفعت پاشا]] در اواخر دوره عثمانی، آن را مسجد بزرگی به طول 90 و عرض 80 متر، با رواق‌هایی در گرداگرد آن توصیف کرده که دارای محرابی به ارتفاع 3 و عرض 5/1 و عمق 1 متر و منبری با 10 پله و به ارتفاع 5/10 متر بوده است.<ref>مرآه الحرمین، رفعت پاشا، ابراهیم، 1344ق، ج1، ص336.</ref>
==== بازسازی دوره آل سعود ====
مسجد نمره در دوره سعودی توسعه یافت. طول ساختمان جدید آن (از شرق به غرب) 340 متر، و عرض آن (از شمال به جنوب) 240 متر و مساحت آن بیش از 110،000 متر مربع است و حدود 350،000 نمازگزار گنجایش دارد. در گرداگرد مسجد 10 ورودی اصلی وجود دارد که هر یک دارای چندین در، و در مجموع تعداد درهای مسجد 54 در است. همچنین بر فراز سقف مسجد، به موازات ضلع قبله (غربی) مسجد، سه گنبد، و در نقاطی از اضلاع چهارگانه مسجد نیز شش مناره به ارتفاع 60 متر ایجاد شده است که در هریک از دو ضلع غربی و شرقی، دو مناره، و در هر یک از دو ضلع شمالی و جنوبی آن، یک مناره وجود دارد.<ref>[https://miqat.hajj.ir/article_80532_2d2e63578a1de438641522822e0bbda9.pdf «عرفات و بناهای آن در گذر تاریخ»، ص119]</ref><ref>[https://syrianhajj.org/%d9%85%d8%b9%d8%a7%d9%84%d9%85-%d9%85%d9%83%d8%a9-%d8%a7%d9%84%d9%85%d9%83%d8%b1%d9%85%d8%a9-%d9%85%d8%b3%d8%ac%d8%af-%d9%86%d9%8e%d9%85%d9%90%d8%b1%d8%a9/ معالم مكة المكرمة || مسجد نَمِرة]</ref>


مسجد نمره در دوره سعودی توسعه ساختمانی وسیعی یافت. طول ساختمان جدید آن (از شرق به غرب) 340 متر، و عرض آن (از شمال به جنوب) 240 متر و مساحت آن بیش از 110،000 متر مربع است و حدود 350،000 نمازگزار گنجایش دارد. زمینی به مساحت 8،000 متر مربع نیز در پشت مسجد، برای آن سایبان احداث شده است. در گرداگرد مسجد 10 ورودی اصلی وجود دارد که هر یک دارای چندین در، و در مجموع تعداد درهای مسجد 54 در است. همچنین بر فراز سقف مسجد، به موازات ضلع قبله (غربی) مسجد، سه گنبد، و در نقاطی از اضلاع چهارگانه مسجد نیز شش مناره به ارتفاع 60 متر ایجاد شده است که در هریک از دو ضلع غربی و شرقی، دو مناره، و در هر یک از دو ضلع شمالی و جنوبی آن، یک مناره وجود دارد.
==حکم وقوف در مسجد نَمِره==
در برخی از اخبار دینی، منبر عرفه در مرز محل [[وقوف عرفه]] دانسته و از وقوف در آن نهی شده است.<ref>اخبار مکه فی قدیم الدهر وحدیثه، فاکهی، محمد بن اسحاق، 1407ق، ج5، صص35-34.</ref>فقهای [[اهل سنت]] نیز درباره اینکه مسجد عرفه جزو موقف بوده، با یکدیگر اختلاف نظر داشته‌اند. [[شافعی]] این مسجد را خارج از زمین عرفه دانسته، اما [[محبّ‌الدین طبری]] آن را جزو زمین عرفه شمرده است.<ref>شفاء الغرام بأخبار البلد الحرام، فاسی، محمد بن احمد، 1999م، ج1، ص565.</ref> شماری از فقهای شافعی ابتدای این مسجد (از سمت قبله آن) را جزو [[وادی عرنه]]، و انتهای آن را جزو عرفات دانسته‌اند که بنا بر این نظر، وقوف در ابتدای مسجد صحیح نیست؛ اما وقوف در انتهای آن صحیح است. برخی از فقهایی که  این مسجد را خارج از زمین عرفه می‌دانسته‌اند، از آن به نام مسجد عُرَنه یاد کرده‌اند.<ref name=":3">شفاء الغرام بأخبار البلد الحرام، فاسی، محمد بن احمد، 1999م، ج1، صص568-565.</ref>
 
به گفته برخی پژوهشگران معاصر امروزه بخشی از مسجد (بخش غربی) در وادی عُرنه و بخشی دیگر (بخش شرقی) در عرفات است.<ref> [https://noorlib.ir/book/view/77754?pageNumber=201&viewType=html&query=%7C%D9%85%D8%B3%D8%AC%D8%AF%20%D9%86%D9%85%D8%B1%D8%A9%7C حجة‌ النبي‌ صلی‌ الله‌ علیه‌ و سلم‌ و أحکا‌م‌ الحج‌ و العمرة‌ و الحج‌ في‌ الإسلام‌ و الدیا‌نا‌ت‌ الأخری، ص 201]</ref><ref>زیارت دوره ویژه مکه، ص74 ؛ تاملی در معنای مناسک حج، ص79
</ref>
==پانویس==
==پانویس==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
خط ۷۵: خط ۹۵:
|پس از لینک = بخش «عرفات و بناهای آن در گذر تاریخ»، ص117،
|پس از لینک = بخش «عرفات و بناهای آن در گذر تاریخ»، ص117،
| لینک = http://miqat.hajj.ir/article_80531.html
| لینک = http://miqat.hajj.ir/article_80531.html
}}
{{برگرفتگی
|پیش از لینک = کتاب
|منبع = آثار اسلامی مکه و مدينه، رسول جعفریان.
|پس از لینک = بخش «مسجد نَمِره»، ج1، ص160-161،
| لینک = http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1077
}}
}}
* '''احسن التقاسیم فی معرفه الاقالیم'''، مقدسی، محمد بن احمد، 1906م، لیدن: بریل.
* '''احسن التقاسیم فی معرفه الاقالیم'''، مقدسی، محمد بن احمد، 1906م، لیدن: بریل.
خط ۹۲: خط ۱۰۶:
* ''' فتوح الحرمین'''، محیی لاری، 1373، تصحیح: رسول جعفریان، قم، انصاریان، چاپ اول.
* ''' فتوح الحرمین'''، محیی لاری، 1373، تصحیح: رسول جعفریان، قم، انصاریان، چاپ اول.
* '''مرآه الحرمین'''، رفعت پاشا، ابراهیم، 1344ق/ 1925م، القاهرة: مطبعه دار الکتب المصریة، چاپ اول.
* '''مرآه الحرمین'''، رفعت پاشا، ابراهیم، 1344ق/ 1925م، القاهرة: مطبعه دار الکتب المصریة، چاپ اول.
* '''حجة‌ النبي‌ صلی‌ الله‌ علیه‌ و سلم‌ و أحکا‌م‌ الحج‌ و العمرة‌ و الحج‌ في‌ الإسلام‌ و الدیا‌نا‌ت‌ الأخری'''. احمد عبدالغفور عطار، مکه مکرمه - عربستان: وزارة‌ الحج‌ و الاوقا‌ف‌. 1976م.
* '''زيارت دوره ويژه مكه مكرمه'''‏، مجتبی نجفی روحانی، مشعر، تهران، 1393ش.
*  تأملى در معناى مناسك حج‏،‌ محمد تقی زاده، مشعر، تهران، 1386
{{پایان}}
{{پایان}}
{{مساجد}}
{{مساجد}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۸:۱۳

مسجد نَمِرة
اطلاعات اوليه
نام‌های دیگرمسجد عرفه؛ مسجد ابراهیم؛ مسجد عُرَنَه
مکانبین عرفات و وادی عرنه
کاربریمسجد
تاریخ بنا
زمان پایه‌گذاریقرن دوم
ویژگی‌های تاریخیمحل منبر و خطبه پیامبر(ص)
وضعیت فعلی
مساحت110000 متر مربع
گنجایش350،000 نمازگزار
گنبدها۳ گنبد
مناره‌ها۶ مناره
درها54 در

مسیریابی

در حال بارگیری نقشه...

مسجد نَمِرة (یا مسجد عَرَفه) مسجد بزرگی است در عرفات در شهر مکه است. این مسجد در غرب عرفات واقع شده و در تاريخ با نام‌های مسجد عرفه، مسجد ابراهيم و يا مسجد عُرَنة از آن ياد شده است.

بنابر گزارش‌های تاریخی این مسجد در قرن دوم هجری و در دوره عباسیان ساخته شده است. این مسجد در مکانی ساخته شده که پیامبر(ص) در حجة الوداع در آنجا برای مردم سخنرانی کرد.

این مسجد در مرز عرفات قرار داشت و درباره جواز وقوف در محدوده آن اختلاف نظر وجود داشت. امروزه با توسعه مسجد، بخشی از آن در عرفه و بخشی دیگر در عرنه قرار گرفته است.

نام‌ها[ویرایش | ویرایش مبدأ]

مورخان کهن، همچون ازرقی، از این مسجد به نام مسجد عرفه یاد کرده‌اند.[۱] مقدسی از این مسجد، به نام «مصلّی» یاد کرده است.[۲]در منابع کهن دیگر با نام‌های «شریعه ابراهیم»(ع)[۳] و مسجد ابراهیم(ع)[۴] از این مسجد یاد شده است. ازرقی به وجود مسجد دیگری به نام ابراهیم(ع)، جز مسجد عرفه که امام در آن نماز می‌خواند، در سمت راست موقف اشاره کرده است.[۵] همچنین این مسجد را مسجد عُرَنه نیز خوانده‌اند زیرا برخی زمین آن را جزو محدوده عرنه می‌دانند.[۶]این مسجد را امروزه با نام مسجد نَمِره می‌شناسند.[۷]

تاریخچه بنا[ویرایش | ویرایش مبدأ]

گفته شده که مسجد نَمِرة در محل خطبه‌خوانی پیامبر(ص) در حجة الوداع ساخته شده است. در صدر اسلام در این مکان «منبر عرفه» نصب شده بود. فاکهی به سند خود نقل کرده است که پیامبر(ص) در عرفه به منبر رفت و آنجا بین دو نماز ظهر و عصر جمع کرد.[۸]به گفته عمرو بن دینار (درگذشته 126ق.)، تا زمان ابن زبیر، این منبر ساخته شده از سنگ‌های کوچکی بود که سیل آن را ویران کرد و ابن زبیر، منبر جدیدی از عود در آنجا نصب کرد.[۹]

ساخت مسجد[ویرایش | ویرایش مبدأ]

بر اساس یک دیدگاه مسجد عرفه در قرن دوم هجری و در دوره منصور عباسی بنا شد.[۱۰] بر اساس گزارش ازرقی، تاریخ‌نگار مکه در سده سوم قمری، مسجدعرفه با طول ۱۶۳ و عرض ۲۱۳ ذراع وجود داشت و ۹ در داشت و در ضلع قبله مسجد نیز محرابی برروی سکویی به ارتفاع 2 ذراع قرار داشته که امام و برخی دیگر روی آن، و سایر نمازگزاران، در پایین آن نماز می‌خواندند.[۱۱]

به گزارش رساله وصف مکه و مدینه، بیشتر مسجد در آن زمان فرو ریخته و تنها دیوار قبله باقی مانده بود و در سمت راست کسی که به سمت محراب ایستاده، سه طاق به عنوان ورودی‌های بنا وجود دارد که محراب نیز همانجا واقع است.[۱۲]به گفته ناصرخسرو (م.481ق.)، در زمان وی از این مسجد تنها منبری خراب از خشت،[۱۳] و به گفته ابن جبیر(م.۶۱۴ق.)، در زمان وی تنها دیوار ضلع قبله آن باقی مانده بود.[۱۴]

بازسازی مسجد در سده نهم[ویرایش | ویرایش مبدأ]

تقی‌الدین فاسی (م.832ق.)، مورخ مکّه، اشاره کرده که در زمان وی (اوایل سده نهم)، مسجد فاقد رواق و بدون سقف بوده است،[۱۵] اما در سال 874ق، در دوره سلطان قایتبای مملوکی، این مسجد به شکل گسترده‌ای بازسازی شد و در این بازسازی دو رواق بزرگ در سمت قبله برای ایجاد سایه برای حاجیان ایجاد شد که این رواق‌ها دارای 50 ستون مربع، با 83 طاق بر فراز آنها بود. در وسط مسجد نیز سکویی با چهار ستون مرّبع وجود داشت.[۱۶]

مسجد عرفه یا نمره

دوره عثمانی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

از سده دهم این مسجد را به نام مسجد نمره می‌شناسند.[۱۷] رفعت پاشا در اواخر دوره عثمانی، آن را مسجد بزرگی به طول 90 و عرض 80 متر، با رواق‌هایی در گرداگرد آن توصیف کرده که دارای محرابی به ارتفاع 3 و عرض 5/1 و عمق 1 متر و منبری با 10 پله و به ارتفاع 5/10 متر بوده است.[۱۸]

بازسازی دوره آل سعود[ویرایش | ویرایش مبدأ]

مسجد نمره در دوره سعودی توسعه یافت. طول ساختمان جدید آن (از شرق به غرب) 340 متر، و عرض آن (از شمال به جنوب) 240 متر و مساحت آن بیش از 110،000 متر مربع است و حدود 350،000 نمازگزار گنجایش دارد. در گرداگرد مسجد 10 ورودی اصلی وجود دارد که هر یک دارای چندین در، و در مجموع تعداد درهای مسجد 54 در است. همچنین بر فراز سقف مسجد، به موازات ضلع قبله (غربی) مسجد، سه گنبد، و در نقاطی از اضلاع چهارگانه مسجد نیز شش مناره به ارتفاع 60 متر ایجاد شده است که در هریک از دو ضلع غربی و شرقی، دو مناره، و در هر یک از دو ضلع شمالی و جنوبی آن، یک مناره وجود دارد.[۱۹][۲۰]

حکم وقوف در مسجد نَمِره[ویرایش | ویرایش مبدأ]

در برخی از اخبار دینی، منبر عرفه در مرز محل وقوف عرفه دانسته و از وقوف در آن نهی شده است.[۲۱]فقهای اهل سنت نیز درباره اینکه مسجد عرفه جزو موقف بوده، با یکدیگر اختلاف نظر داشته‌اند. شافعی این مسجد را خارج از زمین عرفه دانسته، اما محبّ‌الدین طبری آن را جزو زمین عرفه شمرده است.[۲۲] شماری از فقهای شافعی ابتدای این مسجد (از سمت قبله آن) را جزو وادی عرنه، و انتهای آن را جزو عرفات دانسته‌اند که بنا بر این نظر، وقوف در ابتدای مسجد صحیح نیست؛ اما وقوف در انتهای آن صحیح است. برخی از فقهایی که این مسجد را خارج از زمین عرفه می‌دانسته‌اند، از آن به نام مسجد عُرَنه یاد کرده‌اند.[۶]

به گفته برخی پژوهشگران معاصر امروزه بخشی از مسجد (بخش غربی) در وادی عُرنه و بخشی دیگر (بخش شرقی) در عرفات است.[۲۳][۲۴]

پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. اخبار مکه وما جاء فیها من الآثار، ازرقی، محمد بن عبدالله، 1403ق، ج2، ص187؛ کتاب المناسک واماکن طرق الحجّ ومعالم الجزیره، حربی، ابواسحاق، 1401ق، ص509.
  2. احسن التقاسیم فی معرفه الاقالیم، مقدسی، محمد بن احمد، 1906م، ص77.
  3. «رساله فی وصف مکة والمدینة و بیت المقدس»، صص349-348.
  4. الاعلاق النفیسه، ابن رسته، احمد بن عمر، 1891م، ص57 ؛ لطائف الاذکار للحُضّار والسُفّار، ابن مازه، محمدبن عمر، 1392ش، تصحیح: رسول جعفریان، ص198؛ رحله ابن جبیر، ابن جبیر، محمد بن احمد، ص152؛ العبدری، ص387.
  5. اخبار مکه وما جاء فیها من الآثار، ازرقی، محمدبن عبدالله، 1403ق، ج2، ص202؛ کتاب المناسک واماکن طرق الحجّ ومعالم الجزیره، حربی، ابواسحاق، 1401ق، تحقیق: حمد الجاسر، ص510.
  6. ۶٫۰ ۶٫۱ شفاء الغرام بأخبار البلد الحرام، فاسی، محمد بن احمد، 1999م، ج1، صص568-565.
  7. آثار اسلامی مکه و مدینه، ص 160
  8. اخبار مکه فی قدیم الدهر وحدیثه، فاکهی، محمد بن اسحاق، 1407ق، ج5 ، ص34.
  9. اخبار مکه فی قدیم الدهر وحدیثه، فاکهی، محمد بن اسحاق، 1407ق، ج5، ص34 ؛ اخبار مکه وما جاء فیها من الآثار، ازرقی، محمدبن عبدالله، 1403ق، ج2، ص195.
  10. الغازی، ج۲، ص 88
  11. اخبار مکه وما جاء فیها من الآثار، ازرقی، محمدبن عبدالله، 1403ق، ج2، صص188-187؛ کتاب المناسک واماکن طرق الحجّ ومعالم الجزیره، حربی، ابواسحاق، 1401ق، صص510-509.
  12. «رساله فی وصف مکة والمدینة و بیت المقدس»، ص 349.
  13. سفرنامه، ناصرخسرو، 1389ش، ص138.
  14. رحله ابن جبیر، ابن جبیر، محمد بن احمد، ص152.
  15. شفاء الغرام بأخبار البلد الحرام، فاسی، محمد بن احمد، 1999م، ج1، ص567.
  16. اِتحاف الوری بأخبار اُمّ القری، ابن فهد، عمربن محمد، ج4، صص514-513.
  17. فتوح الحرمین، محیی لاری، 1373، ص64 ؛ الرحله السامیه الی الاسکندریه ومصر والحجاز والبلاد الشامیه، َکتّانی، محمد بن جعفر، 1426ق، ص184.
  18. مرآه الحرمین، رفعت پاشا، ابراهیم، 1344ق، ج1، ص336.
  19. «عرفات و بناهای آن در گذر تاریخ»، ص119
  20. معالم مكة المكرمة || مسجد نَمِرة
  21. اخبار مکه فی قدیم الدهر وحدیثه، فاکهی، محمد بن اسحاق، 1407ق، ج5، صص35-34.
  22. شفاء الغرام بأخبار البلد الحرام، فاسی، محمد بن احمد، 1999م، ج1، ص565.
  23.  حجة‌ النبي‌ صلی‌ الله‌ علیه‌ و سلم‌ و أحکا‌م‌ الحج‌ و العمرة‌ و الحج‌ في‌ الإسلام‌ و الدیا‌نا‌ت‌ الأخری، ص 201
  24. زیارت دوره ویژه مکه، ص74 ؛ تاملی در معنای مناسک حج، ص79

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

این مقاله برگرفته از فصلنامه علمی ترویجی میقات حج، ش 104. بخش «عرفات و بناهای آن در گذر تاریخ»، ص117، است.
  • احسن التقاسیم فی معرفه الاقالیم، مقدسی، محمد بن احمد، 1906م، لیدن: بریل.
  • الاعلاق النفیسه، ابن رسته، احمد بن عمر، 1891م، لیدن، بریل.
  • اخبار مکه فی قدیم الدهر وحدیثه، فاکهی، محمد بن اسحاق، 1407ق/ 1987م، تحقیق عبدالملک بن عبدالله بن دهیش، مکه المکرمة: مکتبه ومطبعه النهضه الحدیثة، چاپ اول.
  • اخبار مکه وما جاء فیها من الآثار، ازرقی، محمدبن عبدالله، 1403ق/1983م، تحقیق: رُشدی الصالح ملحس، مکه المکرمة، مطابع دار الثقافة، چاپ چهارم.
  • سفرنامه، ناصرخسرو، 1389ش، تصحیح: محمد دبیر سیاقی، تهران، زوّار، چاپ دهم.
  • رحله ابن جبیر، ابن جبیر، محمد بن احمد، بیروت: دار صادر.
  • شفاء الغرام باخبار البلد الحرام، فاسی، محمد بن احمد، 1999م، تحقیق: ایمن فؤاد سید و مصطفی محمد الذهبی، مکة: مکتبه النهضه الحدیثة، چاپ دوم.
  • اِتحاف الوری باخبار اُمّ القری، ابن فهد، عمربن محمد، تحقیق: فهیم محمد شلتوت، القاهرة، مکتبه الخانجی.
  • فتوح الحرمین، محیی لاری، 1373، تصحیح: رسول جعفریان، قم، انصاریان، چاپ اول.
  • مرآه الحرمین، رفعت پاشا، ابراهیم، 1344ق/ 1925م، القاهرة: مطبعه دار الکتب المصریة، چاپ اول.
  • حجة‌ النبي‌ صلی‌ الله‌ علیه‌ و سلم‌ و أحکا‌م‌ الحج‌ و العمرة‌ و الحج‌ في‌ الإسلام‌ و الدیا‌نا‌ت‌ الأخری. احمد عبدالغفور عطار، مکه مکرمه - عربستان: وزارة‌ الحج‌ و الاوقا‌ف‌. 1976م.
* زيارت دوره ويژه مكه مكرمه‏، مجتبی نجفی روحانی، مشعر، تهران، 1393ش.
*  تأملى در معناى مناسك حج‏،‌ محمد تقی زاده، مشعر، تهران، 1386