احمد بن علی کازرونی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
'''احمد بن علی کازرونی''' از خاندان [[ایرانی|ایران]] کازرونی و از موذنان [[مسجدالحرام]] در سده هشتم هجری بود. | '''احمد بن علی کازرونی''' از خاندان [[ایرانی|ایران]] کازرونی و از موذنان [[مسجدالحرام]] در سده هشتم هجری بود. | ||
نام کاملش احمد بن علی بن محمد بن عبدالسلام بن ابی المعالی الکازرونی بود، ملقب به نجم‌الدین ابوالمعالی. او یکی از [[خاندان کازرونی]] در مکه بود که در سده‌های هفتم و هشتم هجری از موذنان [[مسجدالحرام بودند]]. او در [[مأذنه]] (گلدسته) «باب العمرة» اذان می‌گفت و پیش از مرگ جایش را به پسر عمویش عبدالسلام داد و دخترش را نیز به عقد او در آورد. او در سال ۷۵۳ قمری درگذشت.<ref>العقد الثمین، ج۳، ص ۱۰۸</ref> پسر برادر احمد بن علی، به نام بهاءالدین عبدالله نیز رئیس موذنان مسجدالحرام بود.<ref>العقد الثمین، ج۳، ص ۱۰۸</ref> | نام کاملش احمد بن علی بن محمد بن عبدالسلام بن ابی المعالی الکازرونی بود، ملقب به نجم‌الدین ابوالمعالی. او یکی از [[خاندان کازرونی]] در [[مکه]] بود که در سده‌های هفتم و هشتم هجری از موذنان [[مسجدالحرام بودند]]. او در [[مأذنه]] (گلدسته) «باب العمرة» اذان می‌گفت و پیش از مرگ جایش را به پسر عمویش عبدالسلام داد و دخترش را نیز به عقد او در آورد. او در سال ۷۵۳ قمری درگذشت.<ref>العقد الثمین، ج۳، ص ۱۰۸</ref> پسر برادر احمد بن علی، به نام بهاءالدین عبدالله نیز رئیس موذنان مسجدالحرام بود.<ref>العقد الثمین، ج۳، ص ۱۰۸</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۲۱ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۴۰
| مشخصات فردی | |
|---|---|
| زادگاه | مکه |
| منصب | موذن مسجدالحرام |
| تاریخ درگذشت | ۷۵۳ |
| محل درگذشت | مکه |
احمد بن علی کازرونی از خاندان ایران کازرونی و از موذنان مسجدالحرام در سده هشتم هجری بود.
نام کاملش احمد بن علی بن محمد بن عبدالسلام بن ابی المعالی الکازرونی بود، ملقب به نجم‌الدین ابوالمعالی. او یکی از خاندان کازرونی در مکه بود که در سده‌های هفتم و هشتم هجری از موذنان مسجدالحرام بودند. او در مأذنه (گلدسته) «باب العمرة» اذان می‌گفت و پیش از مرگ جایش را به پسر عمویش عبدالسلام داد و دخترش را نیز به عقد او در آورد. او در سال ۷۵۳ قمری درگذشت.[۱] پسر برادر احمد بن علی، به نام بهاءالدین عبدالله نیز رئیس موذنان مسجدالحرام بود.[۲]
پانویس
منابع
العقد الثمین فی تاریخ البلد الامین، تقی الدین محمد الفاسی، بیروت، موسسه الرساله، ۱۹۸۶م.