بیان واقع: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| عنوان | | عنوان =بیان واقع | ||
| عنوان اصلی | | عنوان اصلی = | ||
| تصویر | | تصویر =بیان واقع صفحه اول.jpg | ||
| اندازه تصویر | | اندازه تصویر = | ||
| توضیح_تصویر | | توضیح_تصویر = | ||
| نویسنده | | نویسنده =[[عبدالکریم کشمیری]] | ||
| برگرداننده | | برگرداننده = | ||
| ویراستار | | ویراستار = | ||
| به تصحیح | | به تصحیح =دکتر کی. بی. نسیم | ||
| تحقیق | | تحقیق =دکتر کی. بی. نسیم | ||
| به کوشش | | به کوشش = | ||
| تاریخ نگارش | | تاریخ نگارش =دروه [[افشاریه]] | ||
| تصویرگر | | تصویرگر = | ||
| طراح جلد | | طراح جلد = | ||
| موضوع | | موضوع =سفرنامه | ||
| سبک | | سبک = | ||
| زبان | | زبان =فارسی | ||
| تعداد جلد | | تعداد جلد = | ||
| صفحه | | صفحه = | ||
| قطع | | قطع = | ||
| ناشر | | ناشر =اداره مطبوعاتی پروین؛ انتشارات اداره تحقیقات پاکستان | ||
| وبسایت ناشر | | وبسایت ناشر = | ||
| محل انتشارات | | محل انتشارات =[[پاکستان]]؛ [[ایران]] | ||
| تاریخ نشر | | تاریخ نشر =1389ش. 1970م. 1798م.1322ش. | ||
| ترجمه به | | ترجمه به =فرانسه؛ انگلیسی | ||
| مجموعه | | مجموعه = | ||
| شابک | | شابک = | ||
}} | }} | ||
'''بیان واقع''' کتابی فارسی درباره زندگی و حکومت [[نادر شاه افشار]] حاوی سفرنامه حج، اثر [[عبدالکریم کشمیری]] (م. 1198ق.) است. | '''بیان واقع''' کتابی فارسی درباره زندگی و حکومت [[نادر شاه افشار]] حاوی سفرنامه حج، اثر [[عبدالکریم کشمیری]] (م. 1198ق.) است. | ||
نسخهٔ ۳ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۷:۱۵
 | |
| پدید آورندگان | |
|---|---|
| نویسنده | عبدالکریم کشمیری |
| تصحیح | دکتر کی. بی. نسیم |
| تاریخ نگارش | دروه افشاریه |
| محتوا | |
| موضوع | سفرنامه |
| زبان | فارسی |
| نشر | |
| ناشر | اداره مطبوعاتی پروین؛ انتشارات اداره تحقیقات پاکستان |
| محل نشر | پاکستان؛ ایران |
| تاریخ نشر | 1389ش. 1970م. 1798م.1322ش. |
| ترجمه به | فرانسه؛ انگلیسی |
بیان واقع کتابی فارسی درباره زندگی و حکومت نادر شاه افشار حاوی سفرنامه حج، اثر عبدالکریم کشمیری (م. 1198ق.) است.
سفرنامه بیان واقع، نوشته خواجه عبدالکریم بن عاقبت محمود بن خواجه محمد بلاقی است که از اندک سفرنامه‌های حج دوره افشاریه به شمار می‌رود و تنها بخشی از کتاب، گزارشی از سفر نویسند به حج را در بر می‌گیرد. این کتاب دارای پنج باب و یک مقدمه انگلیسی است که باب سوم آن مختص به گزارشات سفر حج است و نویسند سعی کرده آنچه را که دیده به تصویر بکشد و گزارش کاملی از راه‌های حاجیان، شهرهای در مسیر مکه، آداب و رسوم حج‌گزاران و غیره ارائه دهد. این کتاب با تحقیقات و تصحیح در پاکستان و ایران چاپ شده است.
نام و موضوع کتاب
از این کتاب با عناوین سفرنامه کشمیری، تاریخ نادری و «نادر نما» نیز یاد کرده‌اند.[۱]
بیان واقع به گونه اختصاصی به موضوع حج‌گزاری ایرانیان نپرداخته؛ اما بخشی از آن سفرنامه حج نویسنده از ایران همراه کاروانی ایرانی است و از اندک سفرنامه‌های حج دوره افشاریه به شمار می‌رود.
نویسنده
آگاهی‌های ما درباره نویسنده محدود به مطالبی است که در تنها اثر شناخته شده خویش یعنی همین کتاب ارائه داده است. او خود را خواجه عبدالکریم بن عاقبت محمود بن خواجه محمد بلاقی معرفی کرده است.[۲]
نویسنده در کشمیر زاده شد و در روزگار حمله نادر شاه به هند در شاه جهان آباد (دهلی) حضور داشت. به یاری میرزا علی اکبر داروغهباشی، وزیر اعظم نادر، به دربار او راه یافت[۳] و در مسیر بازگشت به ایران به سال 1152ق. لشکر وی را همراهی کرد.[۴] خوی مسامحه‌گرای هندی باعث شد تا بزرگان مذاهب گوناگون را به احترام و عظمت یاد کند و همین امر تشخیص دقیق مذهب وی را با مشکل روبه‌رو می‌سازد؛ هر چند برخی نشانه‌ها سنی بودن او را تایید می‌کند.[۵]
از دیگر کوشش‌های علمی او آگاهی‌هایی در دست نیست و انتساب «عبرت نما» به او از جانب برخی، مورد تایید نسخه‌شناسان متخصص قرار نگرفته است.[۶]
راهیابی عبدالکریم به دربار نادر و سفر حج به همراه حکیم ویژه نادر[۷] و اشتیاق دوستان برای آگاهی از چند و چون این رخدادها، از انگیزه‌های نگارش این کتاب پس از پایان سفر حج و به سال 1156ق. یاد شده است.[۸]
ویژگی‌های کتاب
استفاده مکرر از آیات قرآن و امثال و حکم و اشعار شاعران بزرگ ایرانی و هندی در جای جای این کتاب، در تناسب با موضوعات، ملاحت ویژه به آن بخشیده و نشان از تسلط نویسنده بر ادبیات فارسی دارد. تنها حدود یک پنجم[۹]
حضور نویسنده در متن رویدادهای حمله نادر شاه به هند و ارائه تحلیل‌های ویژه مانند دلیل‌های شکست هند از نادر و نیز جزئیاتی که عبدالکریم درباره بازگشت نادر از هند و حمله به بخارا و خوارزم ارائه داده[۱۰] و در نوشته‌های معاصر وی یافت نمی‌شود، بر اهمیت کتاب از لحاظ تاریخی افزوده است.
مقایسه و تطبیق واحدهای اندازه‌گیری مسافت که در آن عهد مرسوم بوده‌اند (ساعت، کروه، فرسخ) از ابتکارات مصنف است که میزان دقت آمار ارائه شده را افزوده است.[۱۱] ارائه فاصله دقیق منازل 76 گانه مسیر بغداد به مکه که راه حاجیان ایرانی در دوران افشاریه بوده، با استفاده از روش یاد شده، از ویژگی‌های این کتاب است.[۱۲]
گزارش نامه نادر به سلطان عثمانی درباره راه حج
نامه نادر در ایام اقامت در کابل به حکومت عثمانی که در آن از دولت عثمانی خواسته است راه زبیده (راهی از کوفه به مکه که به دستور زبیده همسر هارون الرشید عباسی آباد شده بود) را برای تردد حاجیان ایرانی آماده سازد، از آگاهی‌هایی است که تنها در این اثر آمده است. این راه در روزگار نادر به دست اعراب بادیه‌نشین ویران و سخت ناامن شده بود. نادر در این نامه تاکید کرده است که اگر حکومت عثمانی قادر به تامین امنیت حاجیان ایران و توران نیست، وی لشکر قزلباش را مامور این کار سازد. از دیگر درخواست‌ها در این نامه آن است که امیر الحاج کاروان ایران به دست نادر انتخاب شود و چون امامان جماعت اهل سنت در چهار مقام به نام شاه سلیمان عثمانی خطبه می‌خوانند، از این پس در مقام شافعی به نام نادر خطبه خوانده شود.[۱۳]
گزارش اجلاس نجف
گزارش کتاب درباره اجلاس نجف به سال 1156ق. که به گزارش بیشتر تاریخ‌نگاران در مسیر وحدت مذاهب و نیز تعیین تکلیف حاجیان ایرانی و با همراهی دانشوران فرقه‌های گوناگون به دست نادر برقرار شد،[۱۴] اندکی متفاوت با منابع دیگر در این اثر آمده و انگیزه آن، مناظره دانشوران شیعه و سنی شمرده شده است.[۱۵]
محتوا
کتاب شامل یک مقدمه فارسی، پنج باب و مقدمه‌ای انگلیسی است. با وجود تصمیم نویسنده برای تقسیم کتاب به چهار باب و یک خاتمه[۱۶] گویا هنگام نگارش از قصد خود منصرف شده و کتاب را در پنج باب نوشته است.
باب اول: بر سر کار آمدن نادر
وی در مقدمه به اختصار به انگیزه و چگونگی تالیف کتاب و بیان محتویات باب‌های کتاب پرداخته است.[۱۷] نویسنده در باب اول، حسب و نسب نادر و چگونگی انتقال قدرت از صفویه به افشاریه و تثبیت قدرت نادر تا تصرف هند و رخدادهای بعد تا هنگام بازگشت به ایران را بیان کرده است. وی آگاهی‌های خود درباره پیشینه نادر را از طریق نزدیکان وی به دست آورده، درباره درستی و نادرستی مطالب از خود رفع مسؤولیت می‌کند.[۱۸]
باب دوم: جنگ‌های نادر در قندهار و بخارا
بازگشت نادر از هند و حمله وی به قندهار، بخارا، خوارزم و بازگشت به ایران، زیارت مشهد، و عزیمت نویسنده همراه حکیم ویژه نادر از قزوین به قصد حج از مطالب باب دوم هستند.
باب سوم: شرح سفر حج نویسنده
نویسنده در باب سوم به تشریح سفر حج خود می‌پردازد. وی که با وعده سفر حج از جانب میرزا علی اکبر داروغهباشی[۱۹] به دربار نادر پیوسته بود، سرانجام به سال 1154ق. در قزوین اجازه سفر یافت.[۲۰]
وی شهرهای همدان، کرمانشاه، بغداد، کربلا، حله، نجف اشرف و کوفه را سیر کرده و مکان‌های زیارتی و سیاحتی آن‌ها را تشریح کرده است.[۲۱]
وی از دو راه حاجیان ایرانی، راه زبیده و راه حلب و شام، وصفی ارائه کرده و با وجود نزدیکی راه زبیده به مکه (230 فرسخ) عواملی چون نبردهای داخلی اعراب بادیه‌نشین و ویرانی دیواری که برای محافظت جاده از پیش‌روی شن به دستور زبیده ایجاد شده بود و نیز ستیزهای اعراب با احمد پاشا حاکم بغداد، و ناامنی را دلیل انتخاب مسیر بسیار دورتر (راه 718 فرسخی شام) برشمرده است.[۲۲]
نویسنده در ادامه سفر خویش از شهرهایی چون ینگجه، سامرا، کرکوک، موصل، حلب، دمشق، حمص، خیبر و مسیرهای گوناگون میان آن‌ها یاد کرده و به مکان‌های سیاحتی و زیارتی و رفتار و خلق و خوی مردم آن شهرها اشاره کرده است.[۲۳]
با وجود اصرار نادر شاه افشار بر عزیمت کاروان حاجیان ایران با امیر الحاج ایرانی که در مذاکرات گوناگون با عثمانی مطرح می‌شد و اشاره منابع تاریخی به پذیرش این شرط از جانب دولت عثمانی،[۲۴] نویسنده به رسم دیرین عزیمت حاجیان ایران، توران، روم، و شام به سرپرستی امیر الحاجی که معمولاً حاکم دمشق بوده و حکم امیر الحاجی را از عثمانی می‌گرفته، اشاره می‌کند.
تاکید نویسنده بر لزوم درایت و کاردانی فوق العاده امیر الحاج و این که اعطای وزارت به امیر الحاج شام به توانایی در حفظ امنیت حاجیان در هفت سال پیاپی منوط بوده و نیز شرح وظایفی که نویسنده برای امیر الحاج برشمرده[۲۵] نشان از دشواری این مسؤولیت در آن دوران دارد.
نویسنده از برخی مشکلات امنیتی مسیر یاد کرده است. وی از وجود راهزنانی میان موصل و کرکوک گزارش داده و از غریب‌آزاری مردم موصل گله نموده است.[۲۶] وی همچنین به سکونت گروهی از یهودیان و مسیحیان نزدیک خیبر و قصبه علا اشاره کرده که کشتن حاجیان را صواب و آن را کفاره گناهان خویش می‌دانسته و سه تن از افراد کاروان نویسنده به دست آنان کشته شدند.[۲۷] نویسنده به وجود راهزنان در این منطقه اشاره کرده و برخی روش‌های سرقت آن‌ها را برشمرده است.[۲۸]
نویسنده اشاره‌ای گذرا به شهرهای مدینه و مکه دارد و دلیل عدم وصف جامع آن‌ها را کمبود وقت به علت نزدیکی موسم حج و نیازمندی آن به نوشتن کتابی جداگانه برشمرده است.[۲۹] او پس از اقامت سه ماهه در مکه در ربیع الاول سال 1155ق. رهسپار بندر جده شده تا با کشتی به بندر هوگلی هند برود.[۳۰]
باب چهارم و پنجم:پایان کار نادر
باب چهارم شامل رخدادهایی چون قتل نادر و جانشینی علی‌قلی ملقب به عادل شاه و بیان احوال محمد شاه گورکانی حاکم هند و فرجام وی است.
باب پنجم نیز رویدادهای هند تا سال 1193ق. و نبردهای رخ داده میان حاکمان گوناگون و مراحل زوال و فروپاشی گورکانیان را بیان می‌کند.
چاپ‌ها
این کتاب در سپتامبر 1970م. به تحقیق و تصحیح دکتر کی. بی. نسیم رئیس دانشگاه فارسی پیشاور و با بهره‌گیری از ده نسخه خطی همراه مقدمه‌ای انگلیسی شامل تحقیقاتی درباره نویسنده، کتاب و سبک نگارش و نسخه‌های گوناگون آن و نیز پانوشت‌های انگلیسی به همت انتشارات اداره تحقیقات پاکستان با مقدمه‌ای از ایرج افشار (م. 1389ش.) به چاپ رسیده است؛ کتاب مورد توجه خاورشناسان نیز قرار گرفت و به سال 1214ق./1798م. ترجمه بخش‌هایی از آن به زبان انگلیسی با عنوان «خاطراتی از خوجه عبدالکریم» در کلکته به دست فرانسیس گلد وین به چاپ رسید. این ترجمه رخدادهایی را از زمان بازگشت نادر از هند به ایران بازگو می‌کند و شامل بخش‌های پیشین نمی‌شود.[۳۱]
ترجمه دیگر این اثر به دست لئوتنانت اچ. جی پریچیرد به زبان فرانسه صورت گرفت. این ترجمه به صورت دست‌نویس و کامل‌تر از ترجمه پیشین برای شخصی انگلیسی به نام اچ. ام. ایلیوت فراهم شد؛ ولی تاکنون تنها بخش‌هایی کوچک از آن چاپ شده است.[۳۲]
ترجمه فارسی
از آن جا که در ایران نویسنده را نمی‌شناخته و نمی‌دانسته‌اند که اصل کتاب به فارسی است، قسمت‌هایی از کتاب در ایران به سال 1314ش. به قلم محمود هدایت از فرانسه به فارسی ترجمه و با نام «در رکاب نادر شاه یا سفرنامه عبدالکریم» در 57 صفحه به همت اداره مطبوعاتی پروین در سال 1322ش. به چاپ رسید.[۳۳] رسول جعفریان در مجموعه پنجاه سفرنامه حج قاجاری که به سال 1389ش. انتشار یافت، متن این سفرنامه را به چاپ رسانده است.[۳۴]
پانویس
- ↑ بیان واقع، مقدمه انگلیسی: صix.
- ↑ بیان واقع، ص1.
- ↑ بیان واقع، ص2.
- ↑ بیان واقع، ص45.
- ↑ بیان واقع، ص121-122.
- ↑ بیان واقع، مقدمه انگلیسی: صxi.
- ↑ بیان واقع، ص2، 113-114.
- ↑ بیان واقع، مقدمه انگلیسی: صix.
- ↑ بیان واقع، ص112-160.
- ↑ بیان واقع، ص28-30 و68.
- ↑ بیان واقع، ص134.
- ↑ بیان واقع، ص135-139.
- ↑ بیان واقع، ص49-50.
- ↑ نک: جهانگشای نادری، ص389-394؛ ایران در زمان نادرشاه، ص367.
- ↑ بیان واقع، ص111-112.
- ↑ بیان واقع، ص3-4.
- ↑ بیان واقع، ص1-4.
- ↑ بیان واقع، ص5.
- ↑ بیان واقع، ص2.
- ↑ بیان واقع، ص110-114.
- ↑ بیان واقع، ص115-133.
- ↑ بیان واقع، ص133-134، 139.
- ↑ بیان واقع، ص139-152.
- ↑ جهانگشای نادری، ص306.
- ↑ بیان واقع، ص146-148.
- ↑ بیان واقع، ص141.
- ↑ بیان واقع، ص150.
- ↑ بیان واقع، ص151.
- ↑ بیان واقع، ص153.
- ↑ بیان واقع، ص154.
- ↑ بیان واقع، مقدمه انگلیسی: صxi
- ↑ بیان واقع، مقدمه انگلیسی: صxi
- ↑ نک: پنجاه سفرنامه، ج1، ص135.
- ↑ نک: پنجاه سفرنامه، ج1، ص133-167.
منابع
محتوای این مقاله برگرفته شده از: دانشنامه حج و حرمین شریفین مدخل بیان واقع.
- جهانگشای نادری: مهدی خان استرآبادی (م. 1180ق.)، به کوشش انوار، تهران، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، 1377ش.
- ایران در زمان نادرشاه: مینورسکی (م. 1966م.)، ترجمه: یاسمی، به کوشش عبداللهی، تهران، دنیای کتاب، 1387ش.
- پنجاه سفرنامه حج قاجاری: به کوشش رسول جعفریان، تهران، نشر علم، 1389ش.