الرحلة العراقیة (محمد هارون): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حج
خط ۳۵: خط ۳۵:
==چاپ==
==چاپ==
این کتاب، بار نخست، به خط نویسنده، در مجله الموسم، شماره 14، در 156 صفحه، در سال 1413ق. (1993م) به چاپ رسید.<ref>[https://www.noormags.ir/view/en/articlepage/516793/%D8%A7%D9%84%D8%B1%D8%AD%D9%84%D8%A9-%D8%A7%D9%84%D8%B9%D8%B1%D8%A7%D9%82%DB%8C%D8%A9-%D8%B3%D9%86%D8%A9-1328-%D9%87-%D8%AA%D9%86%D8%B4%D8%B1-%D9%84%D8%A3%D9%88%D9%84-%D9%85%D8%B1%D8%A9-%D8%B9%D9%86-%D8%A7%D9%84%D9%86%D8%B3%D8%AE%D8%A9-%D8%A7%D9%84%D9%88%D8%AD%DB%8C%D8%AF%D8%A9-%D8%A8%D8%AE%D8%B7-%D9%85%D8%A4%D9%84%D9%81%D9%87%D8%A7 الموسم، شماره ۱۴، ص231–387.]</ref>  
این کتاب، بار نخست، به خط نویسنده، در مجله الموسم، شماره 14، در 156 صفحه، در سال 1413ق. (1993م) به چاپ رسید.<ref>[https://www.noormags.ir/view/en/articlepage/516793/%D8%A7%D9%84%D8%B1%D8%AD%D9%84%D8%A9-%D8%A7%D9%84%D8%B9%D8%B1%D8%A7%D9%82%DB%8C%D8%A9-%D8%B3%D9%86%D8%A9-1328-%D9%87-%D8%AA%D9%86%D8%B4%D8%B1-%D9%84%D8%A3%D9%88%D9%84-%D9%85%D8%B1%D8%A9-%D8%B9%D9%86-%D8%A7%D9%84%D9%86%D8%B3%D8%AE%D8%A9-%D8%A7%D9%84%D9%88%D8%AD%DB%8C%D8%AF%D8%A9-%D8%A8%D8%AE%D8%B7-%D9%85%D8%A4%D9%84%D9%81%D9%87%D8%A7 الموسم، شماره ۱۴، ص231–387.]</ref>  
در این چاپ، شعرهای فارسی نویسنده، که در نسخه‌ی خطی موجود است، حذف شده‌ است.


==پیوند به بیرون==
==پیوند به بیرون==

نسخهٔ ‏۲۵ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۱:۴۶


رحلة عراقیة، سفرنامه‌ای به زبان عربی و نوشته سید محمد هارون هندی است، که در سال ۱۳۲۹ق پس از بازگشت وی از عتبات عالیات نگاشته شده است.

نویسنده

سید محمد هارون حسینی زنگی پوری هندی (۱۲۹۲-۱۳۳۹ق)، فرزند عبدالحسین و متولد زنگی‌پور، در ايالت اوتارپرداش، در شمال هندوستان به دنيا آمد. او شاعر، تاریخ‌دان و یکی از عالمان شیعه هند بود. وی از استادانی مانند حکیم مولوی محمدهاشم، مولانا سید علی حسین و مولانا علی جواد در هند بهره برده و از دانشگاه پنجاب با مدرک ممتاز الافاضل فارغ التحصیل شد. برخی از فعالیت‌های او تدریس در دانشگاه اوریانتال، دانشگاه دهلی، لکهیم پور کهیری، مدرسه امروهه و مدیریت روزنامه پیسه بود. محمد هارون، در ديره غازيخان با ميرزايي‌ها، حنفى‌ها و وهابي‌ها مناظره‌هایی داشت. او سخنران نیز بود و بیش از ۴۰ اثر نگاشت؛ برخی از آن‌ها به این شرحند: فلسلفة المذهب،[۱] اشاعة العلوم،[۲] ابطال التناسخ،[۳] امامة القرآن،[۴] خصوصیات مذهب شیعه[۵] الدرة الحائریة، السبحة الحسینیة و التحفة الحائریة.[۶]

ساختار

زمان سفر و نگارش

محمد هارون، در سال 1328ق. (1289ش) از هند، برای زیارت عتبات عالیات به عراق رفته[۷] و پس از بازگشت به حسین آباد، زادگاهش نگارش سفرنامه رحلة عراقیة را آغاز کرده است. او در روزهای پایانی شوال 1329ق. نگارش آن را آغاز و در 26 ذی القعده همان سال به پایان رسانده است.[۸]

محتوا

رحلة عراقیة، سفرنامه‌ای به زبان عربی و نوشته سید محمد هارون هندی است، که در سال ۱۳۲۹ق پس از بازگشت از عتبات عالیات نگاشته است.[۹]

  • مقدمه: اهمیت سفر از دیدگاه اسلام.[۱۰]
  • فصل اول: ثواب سفر برای زیارت حرم امام حسین(ع).
در این فصل، ۱۰ روایت درباره ثواب و آثار زیارت امام حسین(ع) گردآوری شده و خواننده برای رفتن به زیارت وی، تشویق شده است.[یادداشت ۱][۱۲]
  • فصل دوم: در شرافت سرزمین کربلا.
این فصل، درباره شرافت سرزمین کربلا، برتری آن بر دیگر سرزمین‌ها، برخی ویژگی‌های تربت آن و محدوده حائر است.[۱۳]
  • فصل سوم: علت زیارت.
این فصل، به رؤیایی از نویسنده پرداخته، که سبب تصمیم وی برای زیارت امام حسین(ع) شده است.

ویژگی‌ها

نثر کتاب، دارای آرایه‌های ادبی بوده و نزدیک به همه متن، مسجع نگاشته شده است. برای نمونه حال خود را پیش از آغاز سفر، هنگام بیماری، اینگونه توصیف کرده است: «...إذ كنتُ ممتلئ الصَّدر مِنَ الهَمِّ و شرقاً بالغُصص، متململاً على الفراش كالطائر المحبوس في القفص، مبتلعاً بالجريض، مكتحلاً بالمَضِيْض، مفؤداً مكروباً، وجِلاً مرعوباً، تعِباً مكدوداً، لهفاناً مجهوداً، أضِجُّ إلى اللّه و أبكي، و أبثّ إليه حزني وأشتكي، فإنّه ليس المشتكى إلاّ إليه، ولا المعوّل لدى المِحنَة إلاّ عليه.»[۱۴]

نویسنده، در آغاز و بین سفر، به مناسبت مکان یا رویدادی، شعرهایی را سروده و در سفرنامه درج کرده است.[۱۵]

چاپ

این کتاب، بار نخست، به خط نویسنده، در مجله الموسم، شماره 14، در 156 صفحه، در سال 1413ق. (1993م) به چاپ رسید.[۱۶]


در این چاپ، شعرهای فارسی نویسنده، که در نسخه‌ی خطی موجود است، حذف شده‌ است.

پیوند به بیرون

نسخه خطی الرحلة العراقیة.

پانوشت

  1. چاپ شده در لکهنو.
  2. پیس. اردو.
  3. به زبان اردو، چاپ شده در لکنهو، بی نا، 1338ق.=1920م.
  4. (چاپى)، لکنهو، بی نا، 1920. چاپ دیگر: لاهور، خواجه پریس، 40 صفحه. اردو؛
  5. لاهور، امامیه مشن، 1961م، 31 صفحه. اردو
  6. مطلع انوار: احوال دانشوارن شیعه پاکستان و هند، ج۱، ص 634 و 635؛ زندگینامه محمد هارون زنگی پوری، کتباشناسی عالم شیعه شبه قاره هند، الرحلة العراقیة وصف أدبی و تاریخی للعتبات المشرقة، ص۱۰.
  7. گزارشی از سفر عالم شیعی هند، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۲۶، ص۱۰۲.
  8. الرحلة العراقیة وصف أدبی و تاریخی للعتبات المشرقة، ص۱۳.
  9. الرحلة العراقیة وصف أدبی و تاریخی للعتبات المشرقة، ص۱۳.
  10. الرحلة العراقیة وصف أدبی و تاریخی للعتبات المشرقة، ص۱۶-۱۸.
  11. الرحلة العراقیة وصف أدبی و تاریخی للعتبات المشرقة، ص۲۰.
  12. الرحلة العراقیة وصف أدبی و تاریخی للعتبات المشرقة، ص۲۰-۲۵.
  13. الرحلة العراقیة وصف أدبی و تاریخی للعتبات المشرقة، ص۲۶-۳۱.
  14. الرحلة العراقیة وصف أدبی و تاریخی للعتبات المشرقة، ص۳۲.
  15. الرحلة العراقیة وصف أدبی و تاریخی للعتبات المشرقة، ص۳۹، ۴۱، ۷۳، ۸۷، ۱۰۳.
  16. الموسم، شماره ۱۴، ص231–387.
  1. برای نمونه، در روایت اول، امام صادق(ع)، از ابان بن تغلب پرسیده است: «کی به زیارت قبر حسین(ع) رفته‌ای؟» وقتی ابان پاسخ داده که هنوز به زیارت او نرفته‌ام، امام(ع) گفته است: «سبحان‌الله...تو از بزرگان شیعه هستی و زیارت حسین(ع) را ترک کرده‌ای؟! کسی که حسین(ع) را زیارت کند، خدا در برابر هر گام، یک حسنه برای او نوشته و در برابر هر گام، یک گناه محو کرده و همه گناهان گذشته و آینده او را می‌آمرزد. ای ابان! وقتی حسین(ع) کشته شد، ۷۰ هزار فرشته، ژولیده و غبارآلود از آسمان بر قبر او هبوط کرده و تا ظهور قیامت بر او گریه و نوحه سرایی می‌کنند.»[۱۱]

منابع

این مقاله برگرفته از مقاله فصلنامه فرهنگ زیارت، است.
  • مطلع انوار: احوال دانشوران شیعه پاکستان و هند
  • زندگینامه محمد هارون زنگی پوری، مرتضی صدرالافاضل حسینی، ترجمه محمد هاشم، آستان قدس رضوی، بنیاد پژوهشهای اسلامی، مشهد، ١٣٧۴ش.
  • کتابشناسی عالم شیعه شبه قاره  هند،