حسینیه صحن حیدری: تفاوت میان نسخه‌ها
(←پانوشت) |
(←بنا) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== مکان == | ==مکان== | ||
حسینیه صحن حیدری، در حرم امام علی(ع)، در جهت شرقِ دیوار شمالیِ صحن حیدری قرار دارد. درِ ورودى اين حسينيه در ايوان سوم، از گوشه شمال شرقى مى‌باشد.<ref name=":0">جلوه هايى از روضۀ علوى، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱ ص۱۲۸.</ref> | حسینیه صحن حیدری، در حرم امام علی(ع)، در جهت شرقِ دیوار شمالیِ صحن حیدری قرار دارد. درِ ورودى اين حسينيه در ايوان سوم، از گوشه شمال شرقى مى‌باشد.<ref name=":0">جلوه هايى از روضۀ علوى، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱ ص۱۲۸.</ref> | ||
== بنا == | ==بنا== | ||
حسینیه صحن حیدری، دارای دو طبقه، وضوخانه، چهار اتاق، ایوان و فضایی روباز است؛ در طبقه همكف، داراى دو اتاق بزرگ مستطيل شكل، موازى هم و شبيه سالن است؛ محوطه‌اى رو باز و تقريباً مربع شكل، ميان اين دو سالن فاصله شده است. در بخش غربى اين محوطه، وضوخانه قرار دارد. طبقه بالا، داراى دو اتاق است كه بر روى اتاقهاى طبقه همكف قرار گرفته و به اندازه آن‌ها است. ايوانى مستطيل شكل و با ارتفاعى كم، ميان اين دو طبقه قرار دارد. درِ ورودى اين حسينيه در ايوان سوم، از گوشۀ شمال شرقى مى‌باشد كه تنها ورودى آن است.<ref name=":0" /> | |||
==تاریخچه== | |||
بناى آن پیشینه چندانى ندارد و مشهور است كه متولّى ساخت آن، فردى نيكوكار به نام سيد هاشم زينى، از بزرگان و شخصيت‌هاى برجستۀ نجف اشرف بوده است.<ref name=":0" /> | |||
== تاریخچه == | |||
بناى آن | |||
ولى متوجه شدم كه اتاقهاى بزرگ آن را انبارى براى مصالح ساختمانى و وسايل دور افتاده كردهاند و زائران فقط از آن براى وضو استفاده مى‌كنند. بعد از مدّتى درِ آن بسته شد و براى چندين سال، بسته ماند.<ref name=":0" /> | ولى متوجه شدم كه اتاقهاى بزرگ آن را انبارى براى مصالح ساختمانى و وسايل دور افتاده كردهاند و زائران فقط از آن براى وضو استفاده مى‌كنند. بعد از مدّتى درِ آن بسته شد و براى چندين سال، بسته ماند.<ref name=":0" /> | ||
نسخهٔ ۲ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۳:۰۷
مکان
حسینیه صحن حیدری، در حرم امام علی(ع)، در جهت شرقِ دیوار شمالیِ صحن حیدری قرار دارد. درِ ورودى اين حسينيه در ايوان سوم، از گوشه شمال شرقى مى‌باشد.[۱]
بنا
حسینیه صحن حیدری، دارای دو طبقه، وضوخانه، چهار اتاق، ایوان و فضایی روباز است؛ در طبقه همكف، داراى دو اتاق بزرگ مستطيل شكل، موازى هم و شبيه سالن است؛ محوطه‌اى رو باز و تقريباً مربع شكل، ميان اين دو سالن فاصله شده است. در بخش غربى اين محوطه، وضوخانه قرار دارد. طبقه بالا، داراى دو اتاق است كه بر روى اتاقهاى طبقه همكف قرار گرفته و به اندازه آن‌ها است. ايوانى مستطيل شكل و با ارتفاعى كم، ميان اين دو طبقه قرار دارد. درِ ورودى اين حسينيه در ايوان سوم، از گوشۀ شمال شرقى مى‌باشد كه تنها ورودى آن است.[۱]
تاریخچه
بناى آن پیشینه چندانى ندارد و مشهور است كه متولّى ساخت آن، فردى نيكوكار به نام سيد هاشم زينى، از بزرگان و شخصيت‌هاى برجستۀ نجف اشرف بوده است.[۱]
ولى متوجه شدم كه اتاقهاى بزرگ آن را انبارى براى مصالح ساختمانى و وسايل دور افتاده كردهاند و زائران فقط از آن براى وضو استفاده مى‌كنند. بعد از مدّتى درِ آن بسته شد و براى چندين سال، بسته ماند.[۱]
پس از فرو پاشى رژيم بعث عراق، هيأت ناظر و سرپرست امور حرم، وسايل را بيرون ريخت و وقتى مديريت امور حرم به دست مقام مرجعيت سپرده شد، كار در حسينيه دنبال شد تا آنچه را كه مديريت پيشين آغاز كرده بود به پايان برساند. كار بر روى اين پروژه، بعد از پذيرش مديريت از سوى هيأتى كه «ديوان وقف شيعى» با حمايت مقام مرجعيت آنرا تشكيل داد، تا کنون (۱۳۸۸ش) ادامه دارد.[۲]