کتابخانه آستان امام حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها
(←معرفی) |
(←معرفی) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{در دست ویرایش|ماه=[[مهر]]|روز=[[۱۰]]|سال=[[۱۳۹۸]]|کاربر=Abbasahmadi1363 }} | |||
[[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]] | |||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
إکتابخانه آستان مقدس امام حسین(ع)، با نام «مكتبه و دار مخطوطات الروضة الحسينيه المقدسه»<ref name=":0">مقاله حاشیه و متن حائر حسینی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۳ و ۴، ص۲۴۰.</ref> در سمت شرقى روضه شريف قرار داشته<ref>راهنمای اماکن زیارتی و سیاحتی در عراق، ص۲۲۰.</ref> و درب ورودى آن در سمت چپ راهرو باب القبله قرار دارد. این کتابخانه دارای قفسه باز كتاب و سالن مطالعه است.<ref name=":0" /> | إکتابخانه آستان مقدس امام حسین(ع)، با نام «مكتبه و دار مخطوطات الروضة الحسينيه المقدسه»<ref name=":0">مقاله حاشیه و متن حائر حسینی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۳ و ۴، ص۲۴۰.</ref> در سمت شرقى روضه شريف قرار داشته<ref>راهنمای اماکن زیارتی و سیاحتی در عراق، ص۲۲۰.</ref> و درب ورودى آن در سمت چپ راهرو باب القبله قرار دارد. این کتابخانه دارای قفسه باز كتاب و سالن مطالعه است.<ref name=":0" /> | ||
نسخهٔ ۲ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۵۳
 | این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب را کاربر:Abbasahmadi1363 در تاریخ ۱۰ مهر ۱۳۹۸ برای جلوگیری از تعارض ویرایشی قرار داده است. لطفا بدون توافق با کاربر فوق برچسب را برندارید. |
معرفی
إکتابخانه آستان مقدس امام حسین(ع)، با نام «مكتبه و دار مخطوطات الروضة الحسينيه المقدسه»[۱] در سمت شرقى روضه شريف قرار داشته[۲] و درب ورودى آن در سمت چپ راهرو باب القبله قرار دارد. این کتابخانه دارای قفسه باز كتاب و سالن مطالعه است.[۱]
کتابخانه حرم امام حسین(ع)، دارای بيش از ٧٢ جلد قرآن خطى با ارزش و طلاكارى شده است، براى مثال مى‌توان از قرآن خطى متعلق به سال ۶٩٣ق. نام برد كه به خط ياقوت المستعصى خطاط معروف اسلامى نوشته شده است.
برخی از مهمترین قرآن‌های خطی این کتابخانه عبارتند از:
- وقف شده در سال ١٢٢۵ق. توسط «محمد جعفر»؛ خط آن كوفى، بسيار قديمى و بر روى پوست نوشته شده است. این قرآن، منسوب به امام سجاد(ع) است.
- وقف شده در سال ١٢۵٢ق. توسط أفق الدوله هندى؛ در حاشيه این قرآن، تفسیر نوشته شده و گفته شده براى نوشتن و تزيين آن ۷۰ هزار روپيه هزینه شده است. خطاط آن «ميرزا حسين» است.
- وقف شده در سال ١٢۵٢ق. توسط «نواب تاج الدوله»؛ دو صفحه اول آن با نقش و نگار تزیین شده است.
- وقف شده در سال ١٢۴٣ق. توسط «فتحعلى شاه قاجار»؛ میان سطرهای آن، ترجمه فارسى و در چهار طرف صفحات، تفسير فارسى نوشته شده است.
- وقف شده در سال ١٣٠۴ ق. توسط «فرح سلطان خانم»؛ اين قرآن مزين بوده و در میان سطرهای آن ترجمه فارسى آيات با رنگ سرخ نوشته شده است.
- وقف شده در سال ١٢۴٣ق. توسط «فتحعلى شاه قاجار»؛ به خط غلام حسين بن محمد جعفر بوده و در لابه‌لای سطرهای آن ترجمه فارسى با خط سرخ نگاشته شده است.
- وقف شده در سال ١٢۴٧ق. توسط «نواب رمضان على خان»؛ سوره فاتحه، صفحه اول سوره بقره و صفحه آخر اين قرآن طلاكارى شده است. لابه‌لای سطرهای آن، ترجمه فارسى آيات به رنگ سرخ و ريز نوشته شده است. خطاط آن محمد نظام كازرونى است.
- وقف شده در سال ١٣٠۴ق. توسط «خفراء السلطان»؛ ترجمه فارسى آيات لابه‌لای سطرهای آن به رنگ سرخ بوده و در حاشيه آن خواص تلاوت قرآن ذكر شده است. خط آن ثلث و خطاط آن محمد نظام كازرونى است.
- وقف شده در سال ١٢٩۴ق. توسط «ابوالحسن مشير الملك»؛ صفحه اول و دوم آن مذهب است و لابه‌لای سطرهای آن ترجمه فارسى آيات نوشته شده است.
- وقف شده توسط حسن على ميزراى فرمانفرما؛ تاريخ وقف آن مجهول است. چهار صفحه اول قرآن مذهب بوده و به خط «عبدالصمد» نگاشته شده است.
- وقف شده در سال ١٢۵٩ق. توسط «محمد حسن»؛ در صفحه‌اى از آن سه سطر آن با آب طلا، سه سطر با مداد سرخ و سه سطر با مداد مشكى نوشته شده است. اين قرآن را سلطان محمد بن محمد حسين گنابادى در سال ١٠٠٨ق. نوشته است.
- وقف شده در سال ١٢١٢ق. توسط «سيد محمد تقى بن ميرزا محمد حسين»؛ در اول آن دائره‌اى همراه با نشانه‌‌های استخاره گرفتن نوشته شده است. صفحه اول مزين است و لابه‌لای سطرهای آن ترجمه آيات به زبان فارسى و با رنگ مشكى نوشته شده است.
- وقف شده در سال ١٢٣۶ق. توسط «جهان بيگم»؛ خط آن كوفى است و روى كاغذ سفيد نوشته شده است. روی جلد آن نوشته شده به خط على بن ابيطالب(ع)؛این انتساب را درست ندانسته‌اند. صفحه اول و آخر این قرآن افتادگى دارد.
- وقف شده در سال ١٢۴٢ق. توسط «خيرالنساء خانم»؛ دو صفحه اول آن مذهب بوده و لفظ جلاله در تمام قرآن با آب‌طلا نوشته شده است.
پانوشت
منابع
این مقاله برگرفته از کتاب راهنمای اماکن زیارتی و سیاحتی در عراق و مقاله حاشیه و متن حائر حسینی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره سوم و چهارم، تابستان و پاییز 1389، ص 240 است.
راهنمای اماکن زیارتی و سیاحتی در عراق، احسان مقدس، مشعر، تهران، ١٣٨٨ش.