سقاخانه: تفاوت میان نسخه‌ها
(←عرفات) |
|||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
====مسجد الحرام==== | ====مسجد الحرام==== | ||
{{اصلی|سقاخانه عباس}}در كتاب «مرآة الحرمين» ابراهيم رفعت پاشا آمده است: سقا خانۀ عباس، حجرۀ بزرگى است در سمت شرقىِ كعبه و جنوب زمزم كه اين حجره داراى منافذى در چهار | {{اصلی|سقاخانه عباس}}در كتاب «مرآة الحرمين» ابراهيم رفعت پاشا آمده است: سقا خانۀ عباس، حجرۀ بزرگى است در سمت شرقىِ كعبه و جنوب زمزم كه اين حجره داراى منافذى در چهار طرف است. رفعت پاشا گفته است: اين خانه در سال ٨٠٧ هجرى تعمير گرديده است و «عباس بن عبدالمطلب» در اين جايگاه حاجيان را سيراب مى‌كرد. مردم گفته‌اند: فاصلۀ ميان اين سقاخانه تا حجرالأسود هشتاد ذراع آهنى{{یادداشت|ذراع آهنى، معادل ۵۶١٧ سانتيمتر است.}} بوده است. «شيخ عبدالرؤف منادى» گفته است: سقاخانۀ عباسى در آغاز به صورت حوض‌هايى در مسجدالحرام بود، ليكن هم اكنون به صورت آبگيرهايى در آمده است. | ||
==== عرفات ==== | سقاخانۀ عباس از ميان برچيده شده و مردم و حاجيان، آب زمزم را به وسيلۀ ظرفهاى سفالى و ديگر ظرفهايى از چاه كشيده و مى‌آشامند كه از سوى مردم نيكوكار در مسجد قرار داده مى‌شود. اين وضع تا سال ١٣٣٢ هجرى همچنان بوده است. | ||
به باور برخی، در سرزمین عرفات، سقاخانه‌ای در [[بنی‌عباس|دوره عباسی]] ساخته شده بوده که | |||
====عرفات==== | |||
به باور برخی، در سرزمین عرفات، سقاخانه‌ای در [[بنی‌عباس|دوره عباسی]] ساخته شده بوده که بعدها، کاربری زیارتی یافته و به گنبد یا مطبخ آدم شهرت یافت.<ref>عرفات و بناهای آن در گذر تاریخ، فصلنامه میقات، شماره۱۰۴، ص۱۳۰.</ref> | |||
====حرم امام حسین(ع)==== | ====حرم امام حسین(ع)==== | ||
| خط ۳۹: | خط ۴۱: | ||
'''زیارتگاه‌های عراق، معرفی زیارتگاه های مشهور در کشور عراق'''، محمدمهدی فقیه بحرالعلوم، احمد خامه یار، نشر مشعر، تهران، ۱۳۹۵ش. | '''زیارتگاه‌های عراق، معرفی زیارتگاه های مشهور در کشور عراق'''، محمدمهدی فقیه بحرالعلوم، احمد خامه یار، نشر مشعر، تهران، ۱۳۹۵ش. | ||
فصلنامه علمی ـ ترویجی میقات حج، شماره ۱۰۴، تابستان | '''عرفات و بناهای آن در گذر تاریخ'''، احمد خامه‌یار، فصلنامه علمی ـ ترویجی میقات حج، شماره ۱۰۴، تابستان ۱۳۹۷ش، ص۱۱۱-۱۳۴. | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
نسخهٔ ۲۶ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۲۱:۵۹
 | این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب را کاربر:Abbasahmadi1363 در تاریخ ۴ آبان ۱۳۹۸ برای جلوگیری از تعارض ویرایشی قرار داده است. لطفا بدون توافق با کاربر فوق برچسب را برندارید. |
آشناسازی
سقاخانه، جايى است كه در آن براى تشنگان، آب ذخيره مى‌كنند، يا به افراد آب داده مى‌شود. در گذشته، براى سيراب كردن عزاداران، مكان‌هايى اختصاص مى‌يافت كه عزاداران در ايام عاشورا و روزهاى گرم، از آب خنك آن بنوشند. سنگاب‌خانه نيز، محلى بوده كه ظرفهاى بزرگ مخصوص نوشيدن آب سرد، در ايام عزادارى در آن قرار می‌گرفت. سقاخانه در بیشتر موارد، سقف و سايه‌بانى داشت و مردم آن را متبرك و مقدس می‌شمرند و چون كارى نيك و خداپسندانه بود، نزد مردم احترام داشت و براى تأمين آب خنك آن، نذر مى‌كردند. سقاخانه در برخی موارد، محل نذر و نياز و دعا و حاجت خواستن نیز بود. سقاخانه‌ها را شيعيان به ياد شهادت امام حسين(ع) و براى رسیدن به ثواب بنا مى‌كردند و بیشر، ديوارهاى آن آراسته به كاشى و مزين به تمثالی از حضرت عباس(ع) بود كه بر كاشى‌هاى ديوار سقاخانه نقش مى‌بست. بیشتر، در زير سقاخانه‌ها، آب‌انبارى وجود داشت كه آب سقاخانه را تأمين مى‌كرد.[۱]
در مکان‌های مقدس
مسجد الحرام
در كتاب «مرآة الحرمين» ابراهيم رفعت پاشا آمده است: سقا خانۀ عباس، حجرۀ بزرگى است در سمت شرقىِ كعبه و جنوب زمزم كه اين حجره داراى منافذى در چهار طرف است. رفعت پاشا گفته است: اين خانه در سال ٨٠٧ هجرى تعمير گرديده است و «عباس بن عبدالمطلب» در اين جايگاه حاجيان را سيراب مى‌كرد. مردم گفته‌اند: فاصلۀ ميان اين سقاخانه تا حجرالأسود هشتاد ذراع آهنى[یادداشت ۱] بوده است. «شيخ عبدالرؤف منادى» گفته است: سقاخانۀ عباسى در آغاز به صورت حوض‌هايى در مسجدالحرام بود، ليكن هم اكنون به صورت آبگيرهايى در آمده است.
سقاخانۀ عباس از ميان برچيده شده و مردم و حاجيان، آب زمزم را به وسيلۀ ظرفهاى سفالى و ديگر ظرفهايى از چاه كشيده و مى‌آشامند كه از سوى مردم نيكوكار در مسجد قرار داده مى‌شود. اين وضع تا سال ١٣٣٢ هجرى همچنان بوده است.
عرفات
به باور برخی، در سرزمین عرفات، سقاخانه‌ای در دوره عباسی ساخته شده بوده که بعدها، کاربری زیارتی یافته و به گنبد یا مطبخ آدم شهرت یافت.[۲]
حرم امام حسین(ع)
نخستین سقاخانه حرم امام حسین(ع)، توسط احمد شکری یکی از نوادگان محمد نجبیب پاشا عثمانی، در سمت شرقی صحن ساخته شد. وی افزون بر آب آشامیدنی، مقدار زيادى شكر نيز برای مصرف زائران در سقاخانه خود مى‌ريخت. در سال ١٢٨٢ق. مادر سلطان عبد المجيد عثمانى، دستور داد سقاخانه ديگرى در سمت جنوب‌شرقى صحن ساخته شود. حاج حبيب حافظ، جد خاندان آل حافظ، سقاخانه ديگرى روبه‌روی سقاخانه پیش‌گفته ساخت. در سال ١٣٢٢ق. سقاخانه‌اى در ورودی باب القبله ساخته شد. هه این سقاخانه‌ها در سال ١٣۶٣ق. در اثر توسعه و بازسازى حرم، ويران شدند.[۳]
حرم حضرت عباس(ع)
به باور برخی، درگذشته دو سقاخانه در حرم حضرت عباس(ع) وجود داشته است. اولى در زاويه شرقى صحن و در مقابل مقبره راجه قرار داشته و توسط جمعيت «بهره» (فرقه اسماعيليه) بنا شده بود و كنار آن دو نخل خرما و يك درخت سدر قرار داشت. دومى درگوشه غربى صحن، نزديك باب السوق بنا شده بود و در كنار آن دو نخل خرما قرار داشت. اين سقاخانه‌ها ويران شده و امروزه اثرى از آن‌ها و درختان نخل كنار آن‌ها نیست.[۴] برخی، از سقاخانه‌ای دیگر در صحن کوچک حرم حضرت عباس(ع) خبر داده‌اند. به گفته آن‌ها، در گذشته، صحن كوچكى به شكل مربع، كنار باب القبله، وجود داشت كه در شرق آن، يك حجره و يك سقاخانه قرار داشت. هنگام ساخت خيابانى كه آستان حضرت عباس(ع) را در برگرفته است، نيمى از اين صحن، خراب شد و باقى‌مانده آن نيز بعدها در گنجينه آستان، ادغام شد. اين محل، زمانى مسجد و رواق بود و بعدها در سال ١٣٨٣ق. (١٩۶٣م)، كتابخانه آستان حضرت عباس(ع) نام گرفت.[۵]
حرم امام رضا(ع)
در حرم امام رضا(ع) سه سقاخانه به شكل هشت ضلعى در صحن‌هاى انقلاب و قدس و جمهورى قرار دارد. معروف‌ترين و قديمى‌ترين سقاخانه نيز در صحن انقلاب است، كه به سقاخانه «اسماعيل طلايى» مشهور است.[۱]
پانوشت
- ↑ ذراع آهنى، معادل ۵۶١٧ سانتيمتر است.
منابع
حرم در واژه‌ها، از مجموعه «رهنما»، سید ابراهیم موسوی‌پناه، آستان قدس رضوى، ۱۳۹۱ش.
راهنمای اماکن زیارتی و سیاحتی در عراق، احسان مقدس، مشعر، تهران، ١٣٨٨ش.
زیارتگاه‌های عراق، معرفی زیارتگاه های مشهور در کشور عراق، محمدمهدی فقیه بحرالعلوم، احمد خامه یار، نشر مشعر، تهران، ۱۳۹۵ش.
عرفات و بناهای آن در گذر تاریخ، احمد خامه‌یار، فصلنامه علمی ـ ترویجی میقات حج، شماره ۱۰۴، تابستان ۱۳۹۷ش، ص۱۱۱-۱۳۴.