مسجد السقط: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حج
(اصلاح نویسه‌های عربی)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|ماه=[[آبان]]|روز=[[۲۹]]|سال=[[۱۳۹۸]]|کاربر=Abbasahmadi1363  }}
{{در دست ویرایش|ماه=[[آبان]]|روز=[[۲۹]]|سال=[[۱۳۹۸]]|کاربر=Abbasahmadi1363  }}
[[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]]
==مکان==
==مکان==
مسجد السقط، در [[سوریه]]، در شرق [[دمشق]]، نزدیک باب جیرون قرار داشته است. باب جیرون، نزدیک درِ شرقی مسجد اموی، قرار دارد؛ به گونه‌ای که کسی که می‌خواهد از درِ شرقی، وارد مسجد اموی بشود، باید از باب جیرون بگذرد.<ref>مسجد السقط در باب جیرون، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۲۶، ص123 و ۱۲۴.</ref> باب جیرون، یکی از دروازه‌های قدیمی دمشق است، که گویا ساخت آن به دوره [[حضرت سلیمان(ع)]] بازمی‌گردد.<ref>تاج العروس، ج6، ص:228؛ ر.ک: البداية والنهاية، ج1، ص2.</ref>
مسجد السقط، در [[سوریه]]، در شرق [[دمشق]]، نزدیک باب جیرون قرار داشته است. باب جیرون، نزدیک درِ شرقی مسجد اموی، قرار دارد؛ به گونه‌ای که کسی که می‌خواهد از درِ شرقی، وارد مسجد اموی بشود، باید از باب جیرون بگذرد.<ref>مسجد السقط در باب جیرون، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۲۶، ص123 و ۱۲۴.</ref> باب جیرون، یکی از دروازه‌های قدیمی دمشق است، که گویا ساخت آن به دوره [[حضرت سلیمان(ع)]] بازمی‌گردد.<ref>تاج العروس، ج6، ص:228؛ ر.ک: البدایة والنهایة، ج1، ص2.</ref>


==انگیزه ساخت==
==انگیزه ساخت==
خط ۱۲: خط ۹:


==علت نامگذاری==
==علت نامگذاری==
واژه سقط، به معنای افتادن و سقوط است.<ref>الصحاح، ج‏3، ص1132؛ معجم مقاييس اللغه، ج‏3، ص86؛ مقدمة الأدب، ص130.</ref> به گفته برخی، سر امام حسین(ع)، در نزدیک باب جیرون، به زمین افتاد؛ از این رو، نام این مسجد را، مسجد السقط گذاشتند.<ref name=":0" />
واژه سقط، به معنای افتادن و سقوط است.<ref>الصحاح، ج‏3، ص1132؛ معجم مقاییس اللغه، ج‏3، ص86؛ مقدمة الأدب، ص130.</ref> به گفته برخی، سر امام حسین(ع)، در نزدیک باب جیرون، به زمین افتاد؛ از این رو، نام این مسجد را، مسجد السقط گذاشتند.<ref name=":0" />


==اکنون==
==اکنون==
خط ۲۶: خط ۲۳:
| لینک =  
| لینک =  
}}
}}
الصحاح: تاج اللغة و صحاح العربية، اسماعيل بن حماد جوهرى، دار العلم للملايين، بيروت، 1376ق.
* الأمالی، ابن بابویه (شیخ صدوق)، تهران، 1376ش.
* تاج العروس من جواهر القاموس، محمد بن محمد مرتضی زبیدی، دار الفکر، بیروت، 1414ق.
* الصحاح: تاج اللغة و صحاح العربیة، اسماعیل بن حماد جوهری، دار العلم للملایین، بیروت، 1376ق.
* صورة الأرض، محمد بن حوقل، دار صادر، بیروت، 1938م.
* الفتوح، ابن‌اعثم کوفی، تحقیق علی شیری، دار الأضواء، بیروت، 1411ق.
* معجم البلدان، یاقوت حموی، دار صادر، بیروت، 1995م.
* معجم مقاییس اللغة، احمد بن فارس، مکتب الاعلام الاسلامی، قم، 1404ق.
* مقتل الحسین(ع)، موفق بن احمد اخطب خوارزم، تحقیق محمد سماوی، أنوار الهدی، قم، 1381ش.
* مقدمة الأدب، محمود بن عمر زمخشری، موسسه مطالعات اسلامی دانشگاه تهران، تهران، 1386ش.
{{پایان}}


معجم مقاييس اللغة، احمد بن فارس، مكتب الاعلام الاسلامي، قم، 1404ق.
[[Category:مقاله‌های در دست ویرایش]]


مقدمة الأدب، محمود بن عمر زمخشرى، موسسه مطالعات اسلامي دانشگاه تهران، تهران، 1386ش.
[[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]]
 
تاج العروس من جواهر القاموس، محمد بن محمد مرتضى زبيدى، دار الفكر، بيروت، 1414ق.
 
الأمالي، ابن بابویه (شیخ صدوق)، تهران، 1376ش.
 
معجم البلدان، ياقوت حموى، دار صادر، بيروت، 1995م.
 
صورة الأرض، محمد بن حوقل، دار صادر، بيروت، 1938م.
 
مقتل الحسین(ع)، موفق بن احمد اخطب خوارزم، تحقیق محمد سماوی، أنوار الهدی، قم، 1381ش.
 
الفتوح، ابن‌اعثم کوفی، تحقیق علی شیری، دار الأضواء، بیروت، 1411ق.
 
{{پایان}}

نسخهٔ ‏۲۰ نوامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۳۸

مکان

مسجد السقط، در سوریه، در شرق دمشق، نزدیک باب جیرون قرار داشته است. باب جیرون، نزدیک درِ شرقی مسجد اموی، قرار دارد؛ به گونه‌ای که کسی که می‌خواهد از درِ شرقی، وارد مسجد اموی بشود، باید از باب جیرون بگذرد.[۱] باب جیرون، یکی از دروازه‌های قدیمی دمشق است، که گویا ساخت آن به دوره حضرت سلیمان(ع) بازمی‌گردد.[۲]

انگیزه ساخت

اهل بیتِ امام حسین(ع) را، پس از رویداد عاشورا و در حال اسارت، از «باب توما»، که دروازه‌ای در منطقه مسیحی‌نشین دمشق بود وارد شهر کردند.[یادداشت ۱][۳] دمشق، غیر از دروازه‌های اصلی، دارای دروازه‌های فرعی نیز بود، که باب جیرون یکی از آنها بود.[۴] به گفته ابن حوقل (م.۳۶۷ق)، سر امام حسین(ع) که روی نیزه قرار داشت، برای مدتی کوتاه، نزدیک باب جیرون قرار گرفت. به باور وی سر حضرت یحیی(ع) نیز در همین مکان نصب شده بود.[۵] بر پایه روایتی دیگر، سر امام حسین(ع)، به سبب شلوغی یا علتی دیگر، در این نقطه به زمین افتاد؛ پس از آن، سر امام(ع) را برداشته، به کاخ یزید بردند. برخی این نقل را، با نام مسجد، سازگارتر دانسته‌اند.[۶]

این مکان، به سبب محل افتادن یا گذاشتن سر امام حسین(ع)، مورد توجه و احترام دوستداران اهل بیت(ع) بوده و به همین علت، مسجدی در این مکان ساخته شد. این مسجد، از سوی ناصبی‌ها ویران گردید، ولی دوستداران اهل بیت(ع)، دوباره آن مسجد را بنا کردند؛ ولی باز هم توسط ناصبی‌ها خراب شد. این ساخت و تخریب بارها صورت گرفت، تا آنکه به دستور یکی از والیان عثمانی به نام قایتبای، تابلویی در آنجا نصب شده و بازسازی آن ممنوع شد.

علت نامگذاری

واژه سقط، به معنای افتادن و سقوط است.[۷] به گفته برخی، سر امام حسین(ع)، در نزدیک باب جیرون، به زمین افتاد؛ از این رو، نام این مسجد را، مسجد السقط گذاشتند.[۶]

اکنون

بر پایه گزارشی، تا سال ۱۳۹۵ش. (۱۴۳۷- ۱۴۳۸ق)، آثار تخریب شده مسجد السقط وجود داشته و پیرامون آن نرده‌ای بوده و بسیاری از مردم از آن بی‌خبر بوده‌اند.[۶]

پانوشت

  1. مسجد السقط در باب جیرون، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۲۶، ص123 و ۱۲۴.
  2. تاج العروس، ج6، ص:228؛ ر.ک: البدایة والنهایة، ج1، ص2.
  3. مقتل الحسین(ع)، ج2 ،ص 6۸؛ ر.ک: کتاب الفتوح، ج5 ،ص ۱۳۰؛ امالی صدوق، ص 166 , 167.
  4. معجم البلدان، ج2، ص۱۹۹.
  5. صورة الأرض، ج1، ص175.
  6. ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ مسجد السقط در باب جیرون، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۲۶، ص۱۲۴.
  7. الصحاح، ج‏3، ص1132؛ معجم مقاییس اللغه، ج‏3، ص86؛ مقدمة الأدب، ص130.
  1. سپاه یزید، اصرار داشت که با وجود نزدیکی دروازه‌های دیگر به مرکز حکومت، اسیران کربلا را از این دروازه وارد شام کنند.

منابع

این مقاله برگرفته از مقاله مسجد السقط در باب جیرون، محمدامین پورامینی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره بیست و ششم، بهار 1395، ص123 است.
  • الأمالی، ابن بابویه (شیخ صدوق)، تهران، 1376ش.
  • تاج العروس من جواهر القاموس، محمد بن محمد مرتضی زبیدی، دار الفکر، بیروت، 1414ق.
  • الصحاح: تاج اللغة و صحاح العربیة، اسماعیل بن حماد جوهری، دار العلم للملایین، بیروت، 1376ق.
  • صورة الأرض، محمد بن حوقل، دار صادر، بیروت، 1938م.
  • الفتوح، ابن‌اعثم کوفی، تحقیق علی شیری، دار الأضواء، بیروت، 1411ق.
  • معجم البلدان، یاقوت حموی، دار صادر، بیروت، 1995م.
  • معجم مقاییس اللغة، احمد بن فارس، مکتب الاعلام الاسلامی، قم، 1404ق.
  • مقتل الحسین(ع)، موفق بن احمد اخطب خوارزم، تحقیق محمد سماوی، أنوار الهدی، قم، 1381ش.
  • مقدمة الأدب، محمود بن عمر زمخشری، موسسه مطالعات اسلامی دانشگاه تهران، تهران، 1386ش.