آیه ۱۲۶ سوره بقره: تفاوت میان نسخهها
(←شرح واژگان: ابرابزار) |
|||
خط ۶: | خط ۶: | ||
== شرح واژگان == | == شرح واژگان == | ||
واژه بلد به بخش | واژه بلد به بخش محدودی از زمین گفته میشود، خواه آباد باشد یا نباشد.<ref>المصباح المنیر، ذیل واژه بلد؛ التحقیق فی کلمات القرآن، ذیل واژه بلد.</ref> این واژه در دیگر آیات قرآن نیز به همین معنا به کار رفته است، گاه به معنای زمین میت و غیر آباد<ref>سوره فاطر، آیه ۱۰.</ref> و گاه به معنای زمین آباد.<ref>سوره اعراف، آیه ۵٨.</ref> | ||
کلمه رزق | کلمه رزق یعنی انعام مخصوص و مستمری که به مقتضای حال و مطابق نیاز انجام میشود، تا به وسیله آن زندگی تداوم یابد؛<ref>التحقیق فی کلمات القرآن، ذیل واژه رزق.</ref> که هم در مادیات کاربرد دارد<ref group="یادداشت">مانند {{آیه|کُلُوا مِنْ طَیِّبٰاتِ مٰا رَزَقْنٰاکُمْ}}(سوره بقره، آیه ۵٧)</ref> و هم در معنویات.<ref group="یادداشت">مانند {{آیه|وَ الَّذِینَ هٰاجَرُوا فِی سَبِیلِ اللّٰهِ ثُمَّ قُتِلُوا أَوْ مٰاتُوا لَیَرْزُقَنَّهُمُ اللّٰهُ رِزْقاً حَسَناً}}(حج: 59)</ref> | ||
}}(سوره بقره، آیه ۵٧)</ref> و هم در | |||
}}(حج: 59)</ref> | |||
ثمرات جمع ثَمَره، و به | ثمرات جمع ثَمَره، و به معنای بَرْ و باری است که از درخت به دست میآید، خواه خوراکی باشد یا نباشد.<ref>المصباح المنیر ذیل واژه ثمر؛ لسان العرب، ذیل واژه ثمر.</ref> | ||
متاع | متاع یعنی هر آن چیزی که انسان به وسیله آن منتفع میگردد، مثل طعام، پارچه و لوازم منزل.<ref>صحاحاللغه، ذیل واژه متع؛ المصباح المنیر ذیل واژه متع؛ لسان العرب، ذیل واژه متع.</ref> به گفته برخی از لغتشناسان، متاع چیز منفعتداری است که موجب لذت بردن باشد.<ref>التحقیق فی کلمات القرآن، ذیل واژه متع.</ref> | ||
== چشمانداز == | == چشمانداز == |
نسخهٔ ۲۷ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۰۶
متن و ترجمه
﴿ | وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هَذَا بَلَدًا آمِنًا وَارْزُقْ أَهْلَهُ مِنَ الثَّمَرَاتِ مَنْ آمَنَ مِنْهُمْ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ قَالَ وَمَنْ كَفَرَ فَأُمَتِّعُهُ قَلِيلًا ثُمَّ أَضْطَرُّهُ إِلَى عَذَابِ النَّارِ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ و [یاد کنید] آن گاه که ابراهیم گفت: پروردگارا! این [مکان] را شهری امن قرار ده و اهلش را آنان که به خدا و روز قیامت ایمان آوردهاند از هر نوع میوه و محصول روزی بخش. خدا فرمود: [دعایت را درباره مؤمنان اجابت کردم، ولی] هر که کفر ورزد بهره اندکی به او خواهم داد، سپس او را به عذاب آتش میکشانم و آن بد بازگشتگاهی است. |
﴾ |
شرح واژگان
واژه بلد به بخش محدودی از زمین گفته میشود، خواه آباد باشد یا نباشد.[۱] این واژه در دیگر آیات قرآن نیز به همین معنا به کار رفته است، گاه به معنای زمین میت و غیر آباد[۲] و گاه به معنای زمین آباد.[۳]
کلمه رزق یعنی انعام مخصوص و مستمری که به مقتضای حال و مطابق نیاز انجام میشود، تا به وسیله آن زندگی تداوم یابد؛[۴] که هم در مادیات کاربرد دارد[یادداشت ۱] و هم در معنویات.[یادداشت ۲]
ثمرات جمع ثَمَره، و به معنای بَرْ و باری است که از درخت به دست میآید، خواه خوراکی باشد یا نباشد.[۵]
متاع یعنی هر آن چیزی که انسان به وسیله آن منتفع میگردد، مثل طعام، پارچه و لوازم منزل.[۶] به گفته برخی از لغتشناسان، متاع چیز منفعتداری است که موجب لذت بردن باشد.[۷]
چشمانداز
محتوا
پانویس
- ↑ المصباح المنیر، ذیل واژه بلد؛ التحقیق فی کلمات القرآن، ذیل واژه بلد.
- ↑ سوره فاطر، آیه ۱۰.
- ↑ سوره اعراف، آیه ۵٨.
- ↑ التحقیق فی کلمات القرآن، ذیل واژه رزق.
- ↑ المصباح المنیر ذیل واژه ثمر؛ لسان العرب، ذیل واژه ثمر.
- ↑ صحاحاللغه، ذیل واژه متع؛ المصباح المنیر ذیل واژه متع؛ لسان العرب، ذیل واژه متع.
- ↑ التحقیق فی کلمات القرآن، ذیل واژه متع.
منابع
التحقيق فى كلمات القرآن، حسن مصطفوى، تهران، بنگاه ترجمه و نشر كتاب، ١٣۶٠ش.
الصحاح، تاج اللغة و صحاح العربية، اسماعيل بن حماد جوهرى، تحقيق احمد عبدالغفور عطار، بيروت، دارالعلم للملايين، چهارم، ١۴٠٧ق.
المصباح المنير، احمد بن محمد فيومى، قم، دارالهجرة، دوم، ١۴١۴ق.