آیه ۱۲۶ سوره بقره: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حج
(←‏شرح واژگان: ابرابزار)
خط ۶: خط ۶:


== شرح واژگان ==
== شرح واژگان ==
واژه بلد به بخش محدودى از زمين گفته مى‌شود، خواه آباد باشد يا نباشد.<ref>المصباح المنير، ذیل واژه بلد؛ التحقيق فى كلمات القرآن، ذیل واژه بلد.</ref> این واژه در دیگر آیات قرآن نیز به همين معنا به كار رفته است، گاه به معنای زمین میت و غیر آباد<ref>سوره فاطر، آیه ۱۰.</ref> و گاه به معنای زمین آباد.<ref>سوره اعراف، آیه ۵٨.</ref>
واژه بلد به بخش محدودی از زمین گفته می‌شود، خواه آباد باشد یا نباشد.<ref>المصباح المنیر، ذیل واژه بلد؛ التحقیق فی کلمات القرآن، ذیل واژه بلد.</ref> این واژه در دیگر آیات قرآن نیز به همین معنا به کار رفته است، گاه به معنای زمین میت و غیر آباد<ref>سوره فاطر، آیه ۱۰.</ref> و گاه به معنای زمین آباد.<ref>سوره اعراف، آیه ۵٨.</ref>


کلمه رزق يعنى انعام مخصوص و مستمرى كه به مقتضاى حال و مطابق نياز انجام مى‌شود، تا به وسيله آن زندگی تداوم يابد؛<ref>التحقيق فى كلمات القرآن، ذیل واژه رزق.</ref> كه هم در ماديات كاربرد دارد<ref group="یادداشت">مانند {{آیه|كُلُوا مِنْ طَيِّبٰاتِ مٰا رَزَقْنٰاكُمْ
کلمه رزق یعنی انعام مخصوص و مستمری که به مقتضای حال و مطابق نیاز انجام می‌شود، تا به وسیله آن زندگی تداوم یابد؛<ref>التحقیق فی کلمات القرآن، ذیل واژه رزق.</ref> که هم در مادیات کاربرد دارد<ref group="یادداشت">مانند {{آیه|کُلُوا مِنْ طَیِّبٰاتِ مٰا رَزَقْنٰاکُمْ}}(سوره بقره، آیه ۵٧)</ref> و هم در معنویات.<ref group="یادداشت">مانند {{آیه|وَ الَّذِینَ هٰاجَرُوا فِی سَبِیلِ اللّٰهِ ثُمَّ قُتِلُوا أَوْ مٰاتُوا لَیَرْزُقَنَّهُمُ اللّٰهُ رِزْقاً حَسَناً}}(حج: 59)</ref>
}}(سوره بقره، آیه ۵٧)</ref> و هم در معنويات.<ref group="یادداشت">مانند {{آیه|وَ الَّذِينَ هٰاجَرُوا فِي سَبِيلِ اللّٰهِ ثُمَّ قُتِلُوا أَوْ مٰاتُوا لَيَرْزُقَنَّهُمُ اللّٰهُ رِزْقاً حَسَناً
}}(حج: 59)</ref>


ثمرات جمع ثَمَره، و به معناى بَرْ و بارى است كه از درخت به دست مى‌آيد، خواه خوراكى باشد يا نباشد.<ref>المصباح المنير ذیل واژه ثمر؛ لسان العرب، ذیل واژه ثمر.</ref>
ثمرات جمع ثَمَره، و به معنای بَرْ و باری است که از درخت به دست می‌آید، خواه خوراکی باشد یا نباشد.<ref>المصباح المنیر ذیل واژه ثمر؛ لسان العرب، ذیل واژه ثمر.</ref>


متاع يعنى هر آن چيزى كه انسان به وسيله آن منتفع می‌گردد، مثل طعام، پارچه و لوازم منزل.<ref>صحاح‌اللغه، ذیل واژه متع؛ المصباح المنير ذیل واژه متع؛ لسان العرب، ذیل واژه متع.</ref> به گفته برخی از لغت‌شناسان، متاع چيز منفعت‌دارى است كه موجب لذت بردن باشد.<ref>التحقیق فی کلمات القرآن، ذیل واژه متع.</ref>
متاع یعنی هر آن چیزی که انسان به وسیله آن منتفع می‌گردد، مثل طعام، پارچه و لوازم منزل.<ref>صحاح‌اللغه، ذیل واژه متع؛ المصباح المنیر ذیل واژه متع؛ لسان العرب، ذیل واژه متع.</ref> به گفته برخی از لغت‌شناسان، متاع چیز منفعت‌داری است که موجب لذت بردن باشد.<ref>التحقیق فی کلمات القرآن، ذیل واژه متع.</ref>


== چشم‌انداز ==
== چشم‌انداز ==

نسخهٔ ‏۲۷ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۰۶

متن و ترجمه

شرح واژگان

واژه بلد به بخش محدودی از زمین گفته می‌شود، خواه آباد باشد یا نباشد.[۱] این واژه در دیگر آیات قرآن نیز به همین معنا به کار رفته است، گاه به معنای زمین میت و غیر آباد[۲] و گاه به معنای زمین آباد.[۳]

کلمه رزق یعنی انعام مخصوص و مستمری که به مقتضای حال و مطابق نیاز انجام می‌شود، تا به وسیله آن زندگی تداوم یابد؛[۴] که هم در مادیات کاربرد دارد[یادداشت ۱] و هم در معنویات.[یادداشت ۲]

ثمرات جمع ثَمَره، و به معنای بَرْ و باری است که از درخت به دست می‌آید، خواه خوراکی باشد یا نباشد.[۵]

متاع یعنی هر آن چیزی که انسان به وسیله آن منتفع می‌گردد، مثل طعام، پارچه و لوازم منزل.[۶] به گفته برخی از لغت‌شناسان، متاع چیز منفعت‌داری است که موجب لذت بردن باشد.[۷]

چشم‌انداز

محتوا

پانویس

  1. المصباح المنیر، ذیل واژه بلد؛ التحقیق فی کلمات القرآن، ذیل واژه بلد.
  2. سوره فاطر، آیه ۱۰.
  3. سوره اعراف، آیه ۵٨.
  4. التحقیق فی کلمات القرآن، ذیل واژه رزق.
  5. المصباح المنیر ذیل واژه ثمر؛ لسان العرب، ذیل واژه ثمر.
  6. صحاح‌اللغه، ذیل واژه متع؛ المصباح المنیر ذیل واژه متع؛ لسان العرب، ذیل واژه متع.
  7. التحقیق فی کلمات القرآن، ذیل واژه متع.
  1. مانند ﴿کُلُوا مِنْ طَیِّبٰاتِ مٰا رَزَقْنٰاکُمْ﴾(سوره بقره، آیه ۵٧)
  2. مانند ﴿وَ الَّذِینَ هٰاجَرُوا فِی سَبِیلِ اللّٰهِ ثُمَّ قُتِلُوا أَوْ مٰاتُوا لَیَرْزُقَنَّهُمُ اللّٰهُ رِزْقاً حَسَناً﴾(حج: 59)

منابع

التحقيق فى كلمات القرآن، حسن مصطفوى، تهران، بنگاه ترجمه و نشر كتاب، ١٣۶٠ش.

الصحاح، تاج اللغة و صحاح العربية، اسماعيل بن حماد جوهرى، تحقيق احمد عبدالغفور عطار، بيروت، دارالعلم للملايين، چهارم، ١۴٠٧ق.

المصباح المنير، احمد بن محمد فيومى، قم، دارالهجرة، دوم، ١۴١۴ق.

این مقاله برگرفته از کتاب درسنامه تفسیر آیات حج، محمد فاکر میبدی، قم، حوزه نماینگی ولی‌فقیه در امور حج و زیارت، مؤسسه علمی فرهنگی دار الحدیث، سازمان چاپ و نشر، ۱۳۸۷ش. است.