موقوفات امام علی(ع)

وقف به معنای« حفظ اصل مال و استفاده از منافع آن برای تأمین نیازهای دیگران» سنتی است که با ظهور اسلام جایگاه ویژه‌ای بین مسلمانان به منظور کمک به اقشار ضعیف پیدا کرد.

در راستای این اصل اسلامی، امام علی(ع) موقوفات زیادی از خود بجا گذاشت. عمده این موقوفات مربوط به دوران 25 ساله سکوت ایشان قبل از خلافت است.

این موقوفات شامل چاه، چشمه، مسجد و نیز خانه می باشد. شرح این موقوفات در وقف نامه عمومی امام علی(ع) ذکر شده که امام موسی کاظم (ع) در روایتی صحیح آن را نقل کرده است.

در ینبع

ینبع نام منطقه ای در 165 کیلومتری غرب مدینه، شهری بین مکه و مدینه و در ساحل دریای سرخ است.

اقامت علی(ع) در ینبع ظاهرا در اوایل دوره خلفا بوده و تا نزدیکی زمان خلافت آن حضرت ادامه داشته است. در این مدت امام علی(ع) چاه‌هایی زیادی که بالغ بر 100 تا 170 حلقه ذکر شده را حفر و وقف نمود.

البغیبغات(بغیبغه)

نوشتار اصلی: بغیبغه

شامل چاه و مزرعه می‌شد.

چاه بغیبغه مشتمل بر چندین چشمه به نام های: خیف الأراک، خیف لیلی و خیف بسطاس و وقف بینوایان، درراه ماندگان و فقرا بود.

مزرعه ای پربار که ینبع النخل نیز نامیده شده است و وقف مسلمانان تهی دست بود.

العین أبی نیزر

این چشمه به نام أبی نیزر، برده آزاد شده امام علی(ع) نام گذاری شد. این چشمه در نزدیکی بغیبغه قرارداشت و صیغه وقف این دو همزمان توسط امام علی خوانده شد.

العین البحیر

از چشمه های وقفی امام در ینبع است.

العین نولا

به این چشمه عدر نیز گفته اند. این چشمه در نزدیکی مسجدی است که پیامبر در راه ذی العشیره و به هنگام عزیمت برای رویارویی با کاروان قریش، در آن نمازگزارد.