کاربر:Salar/صفحه تمرین۱: تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر تفاوت با ویرایش جدیدتر ←

دیداریویکی‌متن

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-'''شکار حیوانات خشکی''' از محرمات احرام است. مراد از حیوان وحشی، وحشی بالاصاله است و شامل حیوان وحشی‌ای که توسط انسان رام شده نیز می‌شود؛ اما شامل حیوانی که در اصل اهلی بوده و سپس وحشی شده نمی‌شود. بنابر نظر فقها، كشتن حيوانى كه انسان از آن احساس حمله و خطر کند، جايز است.
+'''خون برون آوردن''' از محرمات احرام است.
-شکارچی محرم باشد یا غیر مُحرم، شکار کردن در حرم حرام بوده و خوردن گوشت شكار نیز بر محرم مطلقا حرام است. همچنین خوردن گوشت شكار براى غیر محرم جايز است اما اگر محرم در بيرون حرم حيوانى را شكار كند، بنابر قول مشهور، گوشت آن حتى بر غیر محرم نيز حرام خواهد بود.
 ==مفهوم‌شناسی==
-مراد از حرمت شکار در احکام حج، صید حیوان غیر دریایی است اما شکار حیوان دریایی برای محرم جایز است.<ref>مستند الشیعة، ج۱۱، ص۳۵۰.</ref>
+خون برون آوردن از بدن، یعنی انجام کاری که منجر به خارج شدن خون از بدن شود. در برخی منابع فقهی از خون برون آوردن، به «إدماء» تعبیر شده است.<ref>. ذخیرة المعاد، ج3، ص595؛ المهذب، ج1، ص221؛ مختلف الشیعه، ج4، ص80.</ref>
-صید در لغت و در کلمات فقها به معنای شکار حیوان وحشی و نیز خود حیوان وحشی آمده است. مراد از شکار اعم از گرفتن، به دام افکندن و کشتن است.<ref>لسان العرب، واژه «صید»؛ فرهنگ بزرگ سخن، واژه «شکار».</ref> همچنین مراد از حیوان وحشی، وحشی بالاصاله است و شامل حیوان وحشی‌ای که توسط انسان رام شده نیز می‌شود؛ اما شامل حیوانی که در اصل اهلی بوده و سپس وحشی شده نمی‌شود.<ref>مستند الشیعة، ج۱۱، ص۳۴۴ـ۳۴۹.</ref>
+از واژه‌های مرتبط با خون برون آوردن می‌توان از «حجامت» (مکش خون از قسمتی از بدن پس از تیغ زدن آنجا) و «فصد» (بریدن یا پاره کردن رگ برای بیرون آمدن خون از بدن) نام برد.<ref>. القاموس الفقهی، ص78؛ الاصطلاحات الفقهیه، ص161.</ref>
+==احکام==
+به نظر مشهور فقهای امامیه، خارج کردن خون از بدن خود در حال اختیار بر محرم حرام است.<ref>. تحریر الاحکام، ج2، ص17؛ مسالک الافهام، ج2، ص265-266؛ التنقیح الرائع، ج1، ص474. </ref> دلیل این نظر آنها روایاتی است که اخراج خون از بدن به هر نحوی را از محرمات احرام شمرده است.<ref>. من لا یحضره الفقیه، ج2، ص348؛ تهذیب الاحکام، ج5، ص313.</ref>
-==احکام==
+اما شماری از فقهای امامیه<ref> المهذب البارع، ج2، ص186؛ شرائع الاسلام، ج1، ص186؛ مستند الشیعه، ج12، ص45.</ref> و مشهور اهل سنت<ref>. کتاب الام، ج1، ص277.</ref> قائلند خارج کردن خون از بدن برای محرم در حالت اختیار کراهت دارد.
-برای شکار حیوانات خشکی، احکامی در کتاب‌های فقهی بیان شده است که برخی از آنها عبارتند از:
-*شکارچی محرم باشد یا غیر مُحرم(مُحِل)، شکار کردن در حرم حرام است؛<ref>جواهر الكلام، ج۲۰، ص۲۹۴.</ref> چه در حرم باشد یا بیرون از حرم.<ref>جواهر الكلام، ج۱۸، ص۲۸۶.</ref>
-*خوردن گوشت شكار بر محرم مطلقا حرام است؛ هرچند شخص غیر مُحرم آن را در بيرون حرم شكار كرده و به درون آورده باشد.<ref>جواهر الكلام، ج۲۰، ص۳۱۴.</ref>
-*خوردن گوشت شكار براى غیر محرم جايز است<ref>جواهر الكلام، ج۲۰، ص۳۱۴.</ref> اما اگر محرم در بيرون حرم حيوانى را شكار كند، بنابر قول مشهور، گوشت آن حتى بر غیر محرم نيز حرام خواهد بود.<ref>مستند الشيعة، ج۱۱، ص۳۴۱ـ۳۴۲ ؛ جواهر الكلام، ج۱۸، ص۲۸۸.
-</ref>
-*كشتن حيوانى كه انسان از آن احساس حمله و خطر کند، جايز است.<ref>مستند الشيعة، ج۱۱، ص۳۴۶.</ref>
+همچنین بنابر روایات و دیدگاه بیشتر فقیهان شیعه، انجام کارهایی مانند حجامت،<ref>المقنعه، ص432؛ النهایة فی مجرد الفقه و الفتاوی، ص: 220؛ الدروس، ج1، ص385-386.</ref> مسواک زدن و خاراندن بدن که سبب بیرون آمدن خون از بدن محرم می‌شود حرام است.<ref>قواعد الاحکام، ج1، ص423. ایضاح الفوائد، ج1، ص295؛ المعتمد فی شرح المناسک، ج4، ص250.</ref> برخی فقیهان امامیه نیز معتقدند چنانچه احرام‌گزار بداند تراشیدن سر (حَلق)، منجر به بیرون آمدن خون می‌شود، تراشیدن برای وی جایز نبوده و باید ابتدا تقصیر(کوتاه کردن موی سر یا ناخن) کند.<ref> المعتمد في شرح المناسک، ج5، ص321؛ تعاليق مبسوطه، ج10، ص232.</ref>
 ==جستارهای وابسته==
 *[[محرمات احرام]]