کاربر:Salar/صفحه تمرین۱: تفاوت میان نسخهها
(←منابع) |
(←بیرون آوردن خون از بدن در حال احرام: اصلاح نویسههای عربی) |
||
خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
*'''خامنهای و سیستانی''': احتیاط واجب در انجام ندادن و ترک این کار است | *'''خامنهای و سیستانی''': احتیاط واجب در انجام ندادن و ترک این کار است | ||
*'''مکارم شیرازی''': مکروه است؛ اما در حالت احتیاج و ضرورت اشکالی ندارد.<ref>مناسک حج، مسئله ۴۵۰، ص۲۳۳.</ref> | *'''مکارم شیرازی''': مکروه است؛ اما در حالت احتیاج و ضرورت اشکالی ندارد.<ref>مناسک حج، مسئله ۴۵۰، ص۲۳۳.</ref> | ||
===بیرون آوردن خون از بدن دیگری=== | |||
بیرون آوردن خون از بدنِ دیگری مثل خون گرفتن پزشکِ محرم از بدن بیمار یا حجامت کردن و یا دندان او را کشیدن حرام نبوده و اشکالی ندارد.<ref>مناسک زائر، ص۴۹.</ref> اما به نظر سید علی سیستانی، اگر آن دیگری، محرم باشد [[احتیاط مستحب]] در ترک این کار است.<ref>مناسک حج، مسئله ۴۵۰، ص۲۳۳.</ref> | |||
==کفاره== | ==کفاره== |
نسخهٔ ۱۴ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۵۸
بیرون آوردن خون از بدن یکی از محرمات احرام است.
مفهومشناسی
بیرون آوردن خون از بدن، یعنی انجام کاری که منجر به خارج شدن خون از بدن شود و در برخی منابع فقهی نیز از خون برون آوردن، به «إدماء» تعبیر شده است.[۱]
از واژههای مرتبط با خون برون آوردن میتوان از حِجامَت (مکش خون از قسمتی از بدن پس از تیغ زدن آنجا) و فَصد (بریدن یا پاره کردن قسمتی از رگ برای بیرون آمدن خون از بدن) نام برد.[۲]
بیرون آوردن خون از بدن در حال احرام
در بیرون آوردن خون از بدن خود در حال احرام، سه دیدگاه وجود دارد:
- امام خمینی: از محرمات احرام است
- خامنهای و سیستانی: احتیاط واجب در انجام ندادن و ترک این کار است
- مکارم شیرازی: مکروه است؛ اما در حالت احتیاج و ضرورت اشکالی ندارد.[۳]
بیرون آوردن خون از بدن دیگری
بیرون آوردن خون از بدنِ دیگری مثل خون گرفتن پزشکِ محرم از بدن بیمار یا حجامت کردن و یا دندان او را کشیدن حرام نبوده و اشکالی ندارد.[۴] اما به نظر سید علی سیستانی، اگر آن دیگری، محرم باشد احتیاط مستحب در ترک این کار است.[۵]
کفاره
پانوشت
منابع
/////////////////////////////
- مناسک حج: پژوهشکده حج و زیارت، تهران، نشر مشعر، ۱۳۹۷ش.
- مناسک نوین: مصطفی آخوندی و عبدالرحمان انصاری، تهران، محراب قلم، ۱۳۹۰ش.
- مناسک زائر (ویژه برادران) مطابق با فتاوای حضرت امام خمینی (ره): محمدحسین فلاحزاده، تهران، چاپ و نشر عروج، چاپ اول، 1386ش.
مقالههای مرتبط
- '،