کاربر:Salar/صفحه تمرین۱: تفاوت میان نسخه‌ها
(←بیرون آوردن خون از بدن در حال احرام: اصلاح نویسههای عربی) |
(←کفاره) |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
===بیرون آوردن خون از بدن دیگری=== | ===بیرون آوردن خون از بدن دیگری=== | ||
بیرون آوردن خون از بدنِ دیگری مثل خون گرفتن پزشکِ محرم از بدن بیمار یا حجامت کردن و یا دندان او را کشیدن حرام نبوده و اشکالی ندارد.<ref>مناسک زائر، ص۴۹.</ref> اما به نظر سید علی سیستانی، اگر آن دیگری، محرم باشد [[احتیاط مستحب]] در ترک این کار است.<ref>مناسک حج، مسئله ۴۵۰، ص۲۳۳.</ref> | بیرون آوردن خون از بدنِ دیگری مثل خون گرفتن پزشکِ محرم از بدن بیمار یا حجامت کردن و یا دندان او را کشیدن حرام نبوده و اشکالی ندارد.<ref>مناسک زائر، ص۴۹.</ref> اما به نظر سید علی سیستانی، اگر آن دیگری، محرم باشد [[احتیاط مستحب]] در ترک این کار است.<ref>مناسک حج، مسئله ۴۵۰، ص۲۳۳.</ref> | ||
'''آمپول زدن''' | |||
تزریق آمپول در هنگام ضرورت (مانند بیمار شدن ) | |||
'''خاراندن و مسواک زدن''' | |||
==کفاره== | ==کفاره== | ||
نظر فقیهان شیعه درباره [[کفاره]] خارج کردن خون از بدن در حال احرام، عبارت است از: | |||
*'''امام خمینی، اردبیلی، بهجت، سبحانی و فاضل''': کفاره ندارد.<ref>مسالک الافهام، ج2، ص266؛ مدارک الاحکام، ج7، ص368؛ الحدائق الناضره، ج15، ص524-527.</ref> | |||
*'''تبریزی، خامنه‌ای صافی و نوری''': بنابر احتیاط، قربانی کردن یک گوسفند است.<ref>الدروس، ج1، ص386؛ مجمع الفائده، ج7، ص53.</ref> | |||
* | |||
* | |||
* | |||
*اگر محرمی مجبور به بیرون آوردن خون از بدنش شد به اتفاق نظر فقهاء کفاره‌ای بر عهده‌اش نیست.<ref>تذکره الفقها، ج7، ص359؛ الروضه البهیه فی شرح اللمعه، ج2، ص241. مسالک الافهام، ج2، ص266.</ref> | |||
*اگر فرد در حال احرام با خاراندن بدنش باعث خروج خون گردد، باید یک مد طعام (حدود ۷۵۰ گرم گندم یا برنج یا خرما یا آرد و...)<ref>بنی‌هاشمی خمینی، رساله توضیح‌المسائل مراجع، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ج۱، ص۹۲۸.</ref> بدهد.<ref>اشاره السبق، ص131.</ref> | |||
* | |||
==پانوشت== | ==پانوشت== | ||
نسخهٔ ۲۰ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۰۰
بیرون آوردن خون از بدن یکی از محرمات احرام است.
مفهوم‌شناسی
بیرون آوردن خون از بدن، یعنی انجام کاری که منجر به خارج شدن خون از بدن شود و در برخی منابع فقهی نیز از خون برون آوردن، به «إدماء» تعبیر شده است.[۱]
از واژه‌های مرتبط با خون برون آوردن می‌توان از حِجامَت (مکش خون از قسمتی از بدن پس از تیغ زدن آنجا) و فَصد (بریدن یا پاره کردن قسمتی از رگ برای بیرون آمدن خون از بدن) نام برد.[۲]
بیرون آوردن خون از بدن در حال احرام
در بیرون آوردن خون از بدن خود در حال احرام، سه دیدگاه وجود دارد:
- امام خمینی: از محرمات احرام است
- خامنه‌ای و سیستانی: احتیاط واجب در انجام ندادن و ترک این کار است
- مکارم شیرازی: مکروه است؛ اما در حالت احتیاج و ضرورت اشکالی ندارد.[۳]
بیرون آوردن خون از بدن دیگری
بیرون آوردن خون از بدنِ دیگری مثل خون گرفتن پزشکِ محرم از بدن بیمار یا حجامت کردن و یا دندان او را کشیدن حرام نبوده و اشکالی ندارد.[۴] اما به نظر سید علی سیستانی، اگر آن دیگری، محرم باشد احتیاط مستحب در ترک این کار است.[۵]
آمپول زدن
تزریق آمپول در هنگام ضرورت (مانند بیمار شدن )
خاراندن و مسواک زدن
کفاره
نظر فقیهان شیعه درباره کفاره خارج کردن خون از بدن در حال احرام، عبارت است از:
- امام خمینی، اردبیلی، بهجت، سبحانی و فاضل: کفاره ندارد.[۶]
- تبریزی، خامنه‌ای صافی و نوری: بنابر احتیاط، قربانی کردن یک گوسفند است.[۷]
- اگر محرمی مجبور به بیرون آوردن خون از بدنش شد به اتفاق نظر فقهاء کفاره‌ای بر عهده‌اش نیست.[۸]
- اگر فرد در حال احرام با خاراندن بدنش باعث خروج خون گردد، باید یک مد طعام (حدود ۷۵۰ گرم گندم یا برنج یا خرما یا آرد و...)[۹] بدهد.[۱۰]
پانوشت
- ↑ ذخیرة المعاد، ج3، ص595؛ المهذب، ج1، ص221.
- ↑ القاموس الفقهی، ص78؛ الاصطلاحات الفقهیه، ص161.
- ↑ مناسک حج، مسئله ۴۵۰، ص۲۳۳.
- ↑ مناسک زائر، ص۴۹.
- ↑ مناسک حج، مسئله ۴۵۰، ص۲۳۳.
- ↑ مسالک الافهام، ج2، ص266؛ مدارک الاحکام، ج7، ص368؛ الحدائق الناضره، ج15، ص524-527.
- ↑ الدروس، ج1، ص386؛ مجمع الفائده، ج7، ص53.
- ↑ تذکره الفقها، ج7، ص359؛ الروضه البهیه فی شرح اللمعه، ج2، ص241. مسالک الافهام، ج2، ص266.
- ↑ بنی‌هاشمی خمینی، رساله توضیح‌المسائل مراجع، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ج۱، ص۹۲۸.
- ↑ اشاره السبق، ص131.
منابع
/////////////////////////////
- مناسک حج: پژوهشکده حج و زیارت، تهران، نشر مشعر، ۱۳۹۷ش.
- مناسک نوین: مصطفی آخوندی و عبدالرحمان انصاری، تهران، محراب قلم، ۱۳۹۰ش.
- مناسک زائر (ویژه برادران) مطابق با فتاوای حضرت امام خمینی (ره): محمدحسین فلاح‌زاده، تهران، چاپ و نشر عروج، چاپ اول، 1386ش.
مقاله‌های مرتبط
- '،