ضریح رسول الله: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حج
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۴: خط ۲۴:
# دری در طرف راست مثلث، داخل ضریح.
# دری در طرف راست مثلث، داخل ضریح.
# دری در طرف چپ مثلث، داخل ضریح.<ref>تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی، ص 71</ref>
# دری در طرف چپ مثلث، داخل ضریح.<ref>تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی، ص 71</ref>
==ستون‌های داخل در ضریح==
سلطان بیبرس مملوکی، با اضافه کردن خانه فاطمه به محدوده حجره شریفه، ضریحی دائره‌ای شکل را به دور حجره شریفه، کشید. این ضریح بین ستون‌های حجره به غیر از ستون‌های جهت شمالی قرار گرفت. بنابراین نیمی از ستون‌های سریر، وفود و حرس در ضریح پیامبر قرار گرفت.
پس از آتش سوزی بزرگ در دوره قایتبای، ضریح بازسازی  و اینبار به شکل مستطیل ساخته شد. به این ترتیب نیمی از ستون تهجد و نیز ستون مربعه‌القبر به‌طور کامل داخل در ضریح قرار گرفت. این اقدام قایتبای با مخالفت علما نیز روبرو شد چراکه ستون متبرک مربعه‌القبر از دسترس مردم خارج شده‌بود.


==پانویس==
==پانویس==

نسخهٔ ‏۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۲۰

ضریح پیامبر

ضریح پیامبر، به محفظه فلزی مشبکی گفته می‌شود که گرداگرد حجره شریفه قرارگرفته است.

شکل‌گیری ضریح از آغاز

قبر پیامبر در حجره عایشه قرار داشت. با این وجود عایشه پس از فوت پیامبر در حجره خویش ساکن بود و حائلی بین محل زندگی وی و قبر پیامبر وجود نداشت. اما در دوره‌های بعد همراه با بازسازی مسجدالنبی، حجره شریفه و محدوده قبر نبوی به‌صورت بخشی مجزا درآمد. عمده تغییرات در ادوار بعد بدین شرح است:

  • در دوره ولیدبن عبدالملک، والی وی در مدینه، عمربن عبدالعزیز همراه با اصلاحاتی که در مسجد ایجاد نمود، دیواری پنج‌ضلعی دور حجره شریفه کشید. شکل پنج‌ضلعی آن به‌این خاطر بود که شبیه به کعبه نباشد.[۱]
  • در سال 668ه.ق ملک ظاهر بیبرس مملوکی، مقصوره‌ای چوبی به ارتفاع 3/5 متر، اطراف حجره شریفه کشید.[۲] او محوطه خانه حضرت فاطمه را نیز وارد در این مقصوره نمود.[۳] سه در هم برای مقصوره ایجاد شد.[۴]
  • در سال 694ه.ق الملک العادل زین‌الدین کتبغا، پنجره دائره ای شکل را در مقصوره چوبی ایجاد نمود و ارتفاع دیواره‌های مقصوره را تا سقف افزایش داد.[۵]
  • در سال 678ه.ق سلطان سیف‌الدین قلاوون، گنبدی بر بالای حجره ایجاد کرد.[۶] پایین این گنبد مربع و بالای آن هشت‌ضلعی بود که با سرب پوشیده شده‌بود.[۷][۸]
  • در سال 881ه.ق، حسن بن محمد بن قلاوون، گنبد بالای حجره را بازسازی کرد.
  • در دوره اول اصلاحات قایتبای که قبل از آتش سوزی بزرگ انجام گرفت، سقف قدیم حجره شریفه خراب و گنبد کوچک آن با سنگ بازالت ساخته شد که قسمت بالای آن به خاطر استحام بیشتر از آهک بود.[۹]
  • پس از آتش سوزی سال 886ه.ق، در دوره قایتبای، گنبد داخلی روی حجره شریفه، به گنبد بزرگ بیرونی روی سقف مسجد تبدیل شد. در این زمان، برای ضریح در جهت قبله، پنجره‌هایی از مس ساخته شد. در بالای آن هم پنجره‌ای مشبک قرارگرفت. اما در جهت شمالی و غربی پنجره‌ها آهنی بود و بالای آن تزییناتی از مس قرار گرفته بود و دارای 76 طاق بود.[۱۰]
  • شاکله اصلی ضریح تا به امروز تغییرات چندانی نداشته و به همان صورت باقی مانده‌است.[۱۱] با این وجود جنس ضریحی که امروزه وجود دارد از طلاست.[۱۲]

درهای ضریح

ضریح پیامبر دارای 6 در به شرح زیر می‌باشد:

  1. در جنوبی به نام «باب التوبه»، بالای این در کتیبه ای نقره ای قرار دارد که تاریخ ساخت را 1026ه.ق ذکر کرده است.
  2. در شمالی که آن را «باب التهجد»، نامیده اند.
  3. در شرقی موسوم به «باب فاطمه» است.
  4. در غربی یا «باب النبی» که به باب الوفود نیز معروف است.
  5. دری در طرف راست مثلث، داخل ضریح.
  6. دری در طرف چپ مثلث، داخل ضریح.[۱۳]

ستون‌های داخل در ضریح

سلطان بیبرس مملوکی، با اضافه کردن خانه فاطمه به محدوده حجره شریفه، ضریحی دائره‌ای شکل را به دور حجره شریفه، کشید. این ضریح بین ستون‌های حجره به غیر از ستون‌های جهت شمالی قرار گرفت. بنابراین نیمی از ستون‌های سریر، وفود و حرس در ضریح پیامبر قرار گرفت. پس از آتش سوزی بزرگ در دوره قایتبای، ضریح بازسازی و اینبار به شکل مستطیل ساخته شد. به این ترتیب نیمی از ستون تهجد و نیز ستون مربعه‌القبر به‌طور کامل داخل در ضریح قرار گرفت. این اقدام قایتبای با مخالفت علما نیز روبرو شد چراکه ستون متبرک مربعه‌القبر از دسترس مردم خارج شده‌بود.


پانویس

  1. تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی، ص 69
  2. مدینه منوره، ص 99
  3. تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی، ص 137
  4. عماره المسجد النبوی، ص 231
  5. وفاالوفا، ج2، ص 388
  6. عماره المسجد النبوی، ص 239
  7. وفاالوفا، ج2، ص 384
  8. مدینه منوره، ص 99
  9. تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی، ص 141-142
  10. تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی، ص 70
  11. آثار اسلامی مکه و مدینه، ص 219
  12. آثار اسلامی مکه و مدینه، ص 219
  13. تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی، ص 71