مسجد ثنیة الوداع: تفاوت میان نسخه‌ها
(←منابع) |
|||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
«آمدی و مدینه را قرین شرف نمودی، خوش آمدی، ای بهترین دعوت کننده.» | «آمدی و مدینه را قرین شرف نمودی، خوش آمدی، ای بهترین دعوت کننده.» | ||
همچنین وی معتقد است که این شعر در زمان آمدن پیامبر(ص) از مکه به مدینه | همچنین وی معتقد است که این شعر در زمان آمدن پیامبر(ص) از مکه به مدینه خوانده شد و نه وقتی که از جنگ تبوک از ثنیة الوداع به مدینه بوده باشد.<ref>دلائل النبوة، ج5، ص266.</ref> | ||
در روایتی دیگر آمده است که این شعر در ابتدای ورود رسول خدا(ص) به محله بنی‌النجّار، در آغاز هجرت، سروده شد. | در روایتی دیگر آمده است که این شعر در ابتدای ورود رسول خدا(ص) به محله بنی‌النجّار، در آغاز هجرت، سروده شد. | ||
نسخهٔ ۷ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۲۸
 | |
| اطلاعات اوليه | |
|---|---|
| کاربری | مسجد |
| مکان | عربستان * مدینه * مدخل ورودی شهر از سمت شام و در میان جاده احد |
| وقایع مرتبط | استقبال مردم مدینه از پیامبر اسلام(ص) * تجهیز سپاه اسلام توسط پیامبر در جنگ تبوک |
| مشخصات | |
| وضعیت | فعال |
مسجد ثَنِیَّةُالوداع، در مدخل ورودی شهر مدینه از سمت شام و در میان جاده احد و طریق ابوبکر قرار دارد. این مسجد، بر تپه‌اى بنا شده كه از سمت جنوب مشرف به شهر مدينه و از سمت شمال مشرف بر دشت قناة است.
ثنية الوداع در حقیقت گردنه و تنگه‌ای جهت بدرقه یا استقبال مسافران از مدینه به مکه یا شام بوده و رسول خدا(ص) در همین منطقه، سپاه خود را برای حرکت به سوی تبوک تجهیز نمودند و مورد استقبال جوانان شهر مدینه قرار گرفتند.
موقعیت جغرافیایی
ثنیّةالوداع به مدخل و تنگه ورودی شهر گفته می‌شود؛ جایی که مسافران بدرقه و استقبال می‌شوند. برخی به نقل از ابی داود مدینه دارای دو ثنیّه یا تنگه ورودی به شهر بوده است، یکی به سمت مکّه و دیگری به سوی شام.[۱]
آنچه اکنون باقی مانده و جای آن مشخص است، مدخل شام است که در میان جاده احد و طریق ابوبکر قرار دارد. در این مسیر، در قسمت غرب آن، کوه‌های سَلْع و ذُباب و در سمت راست آن مسجد ثنیةالوداع قرار دارد.
این مسجد، بر تپه‌اى بنا شده كه از سمت جنوب مشرف به شهر مدينه و از سمت شمال مشرف بر دشت قناة است. هنگام عبور از مدينه به سوى دشت شمالى كه به كوه احد منتهى مى‌شود، و كوه سلع و ذباب در غرب آن قرار گرفته، مسجد ثنيةالوداع را در سمت راست مسير خود مى‌بينيم كه با طى پلكانى تا قسمت فوقانى تپه، به مسجد مى‌رسيم.
وجه تسمیه
حموی گفته است که در وجه تسمیه این محل اختلاف وجود دارد؛[۲] ظاهرا این مکان به دلیل شعرى كه در استقبال پیامبر(ص) سروده شده، به این نام مشهور شده است.
برخی از مورّخان همچون بیهقی مورخ قرن اهل سنت قرن چهارم و پنجم هجری قمری آورده‌اند که زنان و کودکان شهر در مراسم استقبال از سپاه اسلام در بازگشت از تبوک این شعر را می‌خواندند:
"طَلَعَ الْبَدْرُ عَلَیْنا *** مِنْ ثَنِیّاتِ الْوِداع"
"وَجَبَ الشُّکْرُ عَلَینا *** ما دَعی للهِ‌ِ داع"[۳]
"اَیُّهَا الْمَبْعُوثُ فِینا *** جِئْتَ بِالاَْمْرِ اْلمُطاع"
"جِئْتَ شَرَّفْتَ الْمَدِینَة *** مَرْحَباً یا خَیْرَ داع"
«ماهِ تمام، از سر کوهک ثنیة الوداع بر ما طلوع کرد.»
«تا آنگاه که دعوتگری به خدا می‌خواند، شکر بر ما واجب شده است.»
«ای کسی که در میان ما برانگیخته شدی، با فرمان مطاع آمده‌ای.»
«آمدی و مدینه را قرین شرف نمودی، خوش آمدی، ای بهترین دعوت کننده.»
همچنین وی معتقد است که این شعر در زمان آمدن پیامبر(ص) از مکه به مدینه خوانده شد و نه وقتی که از جنگ تبوک از ثنیة الوداع به مدینه بوده باشد.[۴]
در روایتی دیگر آمده است که این شعر در ابتدای ورود رسول خدا(ص) به محله بنی‌النجّار، در آغاز هجرت، سروده شد.
گزارشات تاریخی
از آن‌جا که ثنیّة الوداع محل استقبال و بدرقه بوده، اخبار چندی از آن در منابع تاریخی مانده است؛ از جمله آن‌که رسول خدا(ص) در کنار همین کوه، سپاه خود را برای حرکت به سوی تبوک تجهیز کرد.[۵]
یکی از یادگارهای نزدیک آن، مقبره نفس زکیه محمد بن عبدالله است که در سال 145 در مدینه بر ضدّ عباسیان قیام کرد و کشته شد. در حال حاضر، آثار قبر وی از میان رفته است. محل ثنیّة الوداع را میان کوه ذباب و مدفن نفس زکیه دانسته‌اند.[۶]
وضعیت فعلی کوه ثنیه
استاد کعکی نوشته است که کوه ثنیّة الوداع، در سال 1406 ق به طور کامل از میان رفت و محل آن زاویه شارع عثمان طریق عیون قبلی و شارع ابوبکر (شارع سلطانه) است. جنوب آن مشرف بر شارع مناخه و در شمال، بناهای مسکونی است.[۷]
پانویس
منابع
- المجموعة المصورة لاشهر المعالم المدینة المنورة، عبدالعزیز الکعکی، مدینه، ١٩٩٩ م.
- تاریخ المعالم المدینة المنورة قدیما و حدیثا، الخیاری، تصحیح محمد امین کردی، مدینه، دارالعلم، 1410.
- عمدة القاري شرح صحيح البخاري، بدر الدين العينى، بيروت، دار إحياء التراث العربي، [بی‌تا].
- معجم البلدان، ياقوت بن عبدالله حموى، بيروت، دار إحياء التراث العربى،[بی‌تا].
- الطبقات الکبری، ابن سعد، تحقيق، محمد عبد القادر عطا، بيروت، دار الكتب العلمية، 1410ق.
- صحيح البخاری، محمد بن إسماعيل بخاری، تحقیق، محمد زهير بن ناصر الناصر، بیروت، دار طوق النجاة، 1422ق.
- دلائل النبوة، أبو بكر البيهقی، محقق، عبد المعطی قلعجی، لبنان، دار الكتب العلمية، دار الريان للتراث، 1408ق.
- البداية والنهاية، ابن کثیر، تحقيق، عبد الله بن عبد المحسن التركی، قاهره: دار هجر للطباعة والنشر والتوزيع والإعلان، 1418ق.