کاربر:Mo.ali.rezapour/صفحه تمرین۲: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۲۰: خط ۲۰:
== بازسازی مسجد النبی (عثمان بن عفان) ==
== بازسازی مسجد النبی (عثمان بن عفان) ==
{{اصلی|بازسازی مسجد النبی (عثمان بن عفان)}}
{{اصلی|بازسازی مسجد النبی (عثمان بن عفان)}}
عثمان در دوران خلافت خود دست به بازسازی مسجد النبی زد. در این بازسازی [[مسجد النبی|مسجدالنبی]] از سه جهت شمال، جنوب و غرب توسعه پیدا کرد. گفته شده دلیل اقدام عثمان به بازسازی مسجد النبی این بوده که مردم از کوچک‌ بودن فضا و خرابی [[ستون‌های مسجدالنبی|ستون‌های مسجد]] شکایت داشتند. کاربرد سنگ به جای خشت در مصالح و ستون سنگی به جای ستون چوبی از جمله تغییرات در این بازسازی بود.
عثمان در دوران خلافت خود دست به بازسازی مسجد النبی زد.<ref>المسجدالنبوی عبر التاریخ، محمد سید الوکیل، دار المجتمع للنشر و التوزیع، جده، چاپ اول، ۱۴۰۹ق، ص۹۵.</ref> در این بازسازی [[مسجد النبی|مسجدالنبی]] از سه جهت شمال، جنوب و غرب توسعه پیدا کرد. گفته شده دلیل اقدام عثمان به بازسازی مسجد النبی این بوده که مردم از کوچک‌ بودن فضا و خرابی [[ستون‌های مسجدالنبی|ستون‌های مسجد]] شکایت داشتند. کاربرد سنگ به جای خشت در مصالح و ستون سنگی به جای ستون چوبی از جمله تغییرات در این بازسازی بود.


عثمان وسعت مسجد را نسبت به زمان خليفه دوم زيادتر كرد، به‌طورى‌كه به 4071 متر مربع رسيد. اين افزايش نيز در پى درخواست مردم بود كه مجبور بودند براى نماز جمعه خارج از مسجد بنشينند. بنا بر آنچه نقل شده، عثمان وضعيت عمومى مسجد را تغيير داد، 496 متر به مسجد افزود، در بناى جديد از سنگهاى حجّارى شده و منقّش استفاده كرد. خليفه سوم براى نخستين‌بار مسجد را از سادگى نخستين آن به در آورد و آن را با سنگهاى حجّارى شده و منقّش زينت داد.<ref>آثار اسلامی مکه و مدینه، جعفریان، رسول، تهران،‌مشعر، ۱۳۹۰ش،‌ ص۲۴۴.</ref>
عثمان وسعت مسجد را نسبت به زمان خليفه دوم زيادتر كرد، به‌طورى‌كه به 4071 متر مربع رسيد. اين افزايش نيز در پى درخواست مردم بود كه مجبور بودند براى نماز جمعه خارج از مسجد بنشينند. بنا بر آنچه نقل شده، عثمان وضعيت عمومى مسجد را تغيير داد، 496 متر به مسجد افزود، در بناى جديد از سنگهاى حجّارى شده و منقّش استفاده كرد. خليفه سوم براى نخستين‌بار مسجد را از سادگى نخستين آن به در آورد و آن را با سنگهاى حجّارى شده و منقّش زينت داد.<ref>آثار اسلامی مکه و مدینه، جعفریان، رسول، تهران،‌مشعر، ۱۳۹۰ش،‌ ص۲۴۴.</ref>