سکینه دختر امام حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:


== معرفی و جایگاه ==
== معرفی و جایگاه ==
سکینه بنت الحسین، دختر [[امام حسین(ع)]] و [[رباب بنت امرؤ القیس|رَباب بِنت اِمرؤ القیس]]<ref>ابوالفرج اصفهانی، بیتا، ص۹۴؛ ابن عماد حنبلی، بیتا، ج۲، ص۸۲.</ref> در سال ۴۷ یا ۵۱ هجری قمری، متولد شد.<ref>مقرم، ۱۴۱۹ق، ص۱۴۱.</ref> نام او را آمنه، آمینه و امیمنه ذکر کرده‌اند.<ref>ابن عباد حنبلی، بیتا، ج۲، ص۸۲.</ref> گفته‌اند وی زنی با آرامش و وقار بود و از همین جهت مادرش او را سکینه لقب داد.<ref>ابوالفرج اصفهانی، ۱۴۱۵ق، ج۱۶، ص۳۶۰.</ref> با توجه به گزارش ابن شهرآشوب در کتاب مناقب، سکینه در کربلا حضور داشت و پس از واقعه کربلا جزو اسرا بود.<ref>ابن شهر آشوب، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۱۲۵۷.</ref> در کتاب ریاحین الشریعه عمر سکینه را هشتاد سال ذکر کرده‌اند.<ref>محلاتی، بیتا، ج۳، ص۲۵۷.</ref> و در وفیات الأعیان وفات ایشان را در روز پنجشنبه پنجم ربیع‌الاول سال ۱۱۷ هجری در مدینه دانسته‌اند.<ref>ابن خلکان، بیتا، ج۲، ص۳۹۶.</ref>
سکینه بنت الحسین، دختر [[امام حسین(ع)]] و [[رباب بنت امرؤ القیس|رَباب بِنت اِمرؤ القیس]]<ref>الأغانی، ص۹۴؛ ابن عماد حنبلی، بیتا، ج۲، ص۸۲.</ref> در سال ۴۷ یا ۵۱ هجری قمری، متولد شد.<ref>مقرم، ۱۴۱۹ق، ص۱۴۱.</ref> نام او را آمنه، آمینه و امیمنه ذکر کرده‌اند.<ref>ابن عباد حنبلی، بیتا، ج۲، ص۸۲.</ref> گفته‌اند وی زنی با آرامش و وقار بود و از همین جهت مادرش او را سکینه لقب داد.<ref>ابوالفرج اصفهانی، ۱۴۱۵ق، ج۱۶، ص۳۶۰.</ref> با توجه به گزارش ابن شهرآشوب در کتاب مناقب، سکینه در کربلا حضور داشت و پس از واقعه کربلا جزو اسرا بود.<ref>ابن شهر آشوب، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۱۲۵۷.</ref> در کتاب ریاحین الشریعه عمر سکینه را هشتاد سال ذکر کرده‌اند.<ref>محلاتی، بیتا، ج۳، ص۲۵۷.</ref> و در وفیات الأعیان وفات ایشان را در روز پنجشنبه پنجم ربیع‌الاول سال ۱۱۷ هجری در مدینه دانسته‌اند.<ref>ابن خلکان، بیتا، ج۲، ص۳۹۶.</ref>


سکینه یکی از راویان حدیث به شمار می‌رود که ابن حبان نامش را در کتاب الثقات آورده است؛ با این توضیح که سکینه بنت الحسین، از اهل‌بیت خویش روایت کرده و کوفیان از طریق او اخبار واصله را نقل کرده‌اند.<ref>ابن حبان، ۱۳۹۳ق، ج۴، ص۳۵۲ .</ref> در منابع دیگر به نقل حدیث از پدرش اشاره شده است.<ref>ذهبی، ۱۴۲۷ق، ج۴، ص۳۴۸؛ ابن عسا کر، بیتا، ج۶۹، ص۲۰۴.</ref> گفته شده سکینه از نوادر عصر خود در شعر بود؛ به گونه‌ای که اهل شعر پس از سرودن شعر خود نزد ایشان می‌رفتند تا ایراد شعریشان را بفهمند.<ref>(ابوالفرج اصفهانی، ۱۴۱۵ق، ج۱۶، ص۳۶۳)</ref> درباره شخصیت وی نقل شده که از زیرک‌ترین و بااخلاق‌ترین زنان زمان خود بود؛ چنان‌که او را سیده نساء عصر خود می‌دانستند.<ref>ابن خلکان، بیتا، ج۲، ص۳۹۴؛ الصفدی، ۱۴۲۰ق، ج۱۵، ص۱۸۲.</ref> همچنین او در زیبایی و حسن خلق نیز مشهور بود.<ref>ابن عماد حنبلی، بیتا، ج۲، ص۸۲.</ref>  
سکینه یکی از راویان حدیث به شمار می‌رود که ابن حبان نامش را در کتاب الثقات آورده است؛ با این توضیح که سکینه بنت الحسین، از اهل‌بیت خویش روایت کرده و کوفیان از طریق او اخبار واصله را نقل کرده‌اند.<ref>ابن حبان، ۱۳۹۳ق، ج۴، ص۳۵۲ .</ref> در منابع دیگر به نقل حدیث از پدرش اشاره شده است.<ref>ذهبی، ۱۴۲۷ق، ج۴، ص۳۴۸؛ ابن عسا کر، بیتا، ج۶۹، ص۲۰۴.</ref> گفته شده سکینه از نوادر عصر خود در شعر بود؛ به گونه‌ای که اهل شعر پس از سرودن شعر خود نزد ایشان می‌رفتند تا ایراد شعریشان را بفهمند.<ref>(ابوالفرج اصفهانی، ۱۴۱۵ق، ج۱۶، ص۳۶۳)</ref> درباره شخصیت وی نقل شده که از زیرک‌ترین و بااخلاق‌ترین زنان زمان خود بود؛ چنان‌که او را سیده نساء عصر خود می‌دانستند.<ref>ابن خلکان، بیتا، ج۲، ص۳۹۴؛ الصفدی، ۱۴۲۰ق، ج۱۵، ص۱۸۲.</ref> همچنین او در زیبایی و حسن خلق نیز مشهور بود.<ref>ابن عماد حنبلی، بیتا، ج۲، ص۸۲.</ref>