کاربر:Mo.ali.rezapour/صفحه تمرین۱: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
== رمل در طواف == | == رمل در طواف == | ||
... | ميان فقهاي اماميه در اصل استحباب رَمَل در طواف اختلاف نظر وجود دارد. عدهاي از فقها آن را مستحب دانستهاند.<ref>المبسوط، الطوسی، ج1، ص 356؛ الوسيلة ، ص 172 _ 173؛ قواعد الاحکام، ج1، ص428.</ref> در مقابل برخي ديگر اعتدال در حرکت را در حال طواف مستحب و جزء سنتهاي طواف شمردهاند.<ref>النهاية ؛ ص: 237؛ قواعد الأحكام؛ ج1، ص 428؛ مختلف الشيعة، ج4، ص 183.</ref> برخي از فقها از جمله صيمري<ref>غاية المرام، ج1، ص 454.</ref> و شهيد ثاني،<ref>الروضة البهية ج2، ص 254.</ref> ادعاي شهرت بر استحباب اعتدال در طواف کرده اند. مستند قائلين به اين نظر، روايت عبدالرَّحمنِ بنِ سَيَابَة است که در آن امام صادق(ع) حرکت با اعتدال را بهتر از حرکت کند يا سريع دانسته اند<ref>الكافي ، ج4، ص 411؛ تهذيب الأحكام، ج5، ص 109؛ وسائل الشيعة، ج13، ص 352.</ref> و نيز روايت ابن عيسى<ref>وسائل الشيعة، ج13، ص 353.</ref> که در آن از حرکت آرام امام سجاد در حال طواف ياد شده است.<ref>مختلف الشيعة، ج4، ص 183؛ إيضاح الفوائد ج1، ص 300؛ جواهر الكلام، ج19، ص 350.</ref> فخرالمحققين بر استحباب اعتدال در طواف ادعاي اجماع امت را کرده است.<ref>إيضاح الفوائد ، ج1، ص 300.</ref> محقق کرکي عدم استحباب رمَل را قول صحيح تر در مذهب و مشهور بين اصحاب دانسته است.<ref>جامع المقاصد ، ج3، ص .199</ref> برخي در تبيين عدم استحباب رمل در طواف گفته اند: از رواياتي که در مورد رمل رسول خدا و اصحاب آن حضرت در طواف وارد شده استفاده مي شود که اين عمل مخصوص همان عصر پيامبر(ص) در عمرة القضاء بوده است تا در آن روز مسلمانان قدرت و توان خود را به مشرکان نشان دهند و با از بين رفتن موضوع و هدف اين عمل در عصرهاي ديگر، رمل استحبابي ندارد. رواياتي که از عدم رمل رسول خدا (ص) و اهل بيت(ع)پس از آن زمان و فرمان ندادن پيامبر(ص) به اين امر ياد کرده نيز مويد همين امر است، از اين رو قائلين به استحباب اين عمل هيچ دليلي بر استحباب آن پس از پيامبر(ص) ندارند.<ref>الحدائق الناضره، ج16، ص127-128.</ref> | ||
'''نظر اهل سنت''' | |||
== رمل در سعی صفا و مروه == | == رمل در سعی صفا و مروه == | ||
نسخهٔ ۴ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۳۹
رمل
تعریف
رمل در فقه عبارت است از هروله کردن،[۱] نوعي حرکت ميان راه رفتن و دويدن،[۲] تند راه رفتن همراه با نزديک گذاشتن گامها است.[۳] به گونه اي که شانهها حرکت کرده و تکان بخورند.[۴] برخي گفته اند: رمل عبارت است از تکان دادن شانه ها، همراه با گام هاي کوچک، همانند شخص مبارزي که با غرور ميان دو صف دوست و دشمن حرکت مي کند.[۵] برخي از فقهاي اهل سنت تعريفي متفاوت از رمل ارائه داده وگفته اند: رمل عبارت است از اضطباع و تکان دادن شانه ها به اين صورت که حج گزار يکي از دو جانب لباس احرام* را داخل در زير بغل کرده و بر شانه ديگر اندازد و هنگام حرکت دو کتف خود را با دويدن آرام تکان دهد.[۶] در لغت عرب به اين نوع راه رفتن «خَبَب» گفته مي شود.[۷] در برخي از روايات اهل بيت(ع) و اهل سنت، از رمل با عنوان «سعي»[۸]، «هروله»[۹] و « خَبَب»[۱۰] نيز ياد شده است.
رمل در طواف
ميان فقهاي اماميه در اصل استحباب رَمَل در طواف اختلاف نظر وجود دارد. عدهاي از فقها آن را مستحب دانستهاند.[۱۱] در مقابل برخي ديگر اعتدال در حرکت را در حال طواف مستحب و جزء سنتهاي طواف شمردهاند.[۱۲] برخي از فقها از جمله صيمري[۱۳] و شهيد ثاني،[۱۴] ادعاي شهرت بر استحباب اعتدال در طواف کرده اند. مستند قائلين به اين نظر، روايت عبدالرَّحمنِ بنِ سَيَابَة است که در آن امام صادق(ع) حرکت با اعتدال را بهتر از حرکت کند يا سريع دانسته اند[۱۵] و نيز روايت ابن عيسى[۱۶] که در آن از حرکت آرام امام سجاد در حال طواف ياد شده است.[۱۷] فخرالمحققين بر استحباب اعتدال در طواف ادعاي اجماع امت را کرده است.[۱۸] محقق کرکي عدم استحباب رمَل را قول صحيح تر در مذهب و مشهور بين اصحاب دانسته است.[۱۹] برخي در تبيين عدم استحباب رمل در طواف گفته اند: از رواياتي که در مورد رمل رسول خدا و اصحاب آن حضرت در طواف وارد شده استفاده مي شود که اين عمل مخصوص همان عصر پيامبر(ص) در عمرة القضاء بوده است تا در آن روز مسلمانان قدرت و توان خود را به مشرکان نشان دهند و با از بين رفتن موضوع و هدف اين عمل در عصرهاي ديگر، رمل استحبابي ندارد. رواياتي که از عدم رمل رسول خدا (ص) و اهل بيت(ع)پس از آن زمان و فرمان ندادن پيامبر(ص) به اين امر ياد کرده نيز مويد همين امر است، از اين رو قائلين به استحباب اين عمل هيچ دليلي بر استحباب آن پس از پيامبر(ص) ندارند.[۲۰]
نظر اهل سنت
رمل در سعی صفا و مروه
...
پانویس
- ↑ القاموس الفقهي، ص153؛ مستند الشيعه، ج12، ص78؛ معجم لغة الفقها، ص227.
- ↑ ذخيرة المعاد، ج1، ص646؛ مستند الشيعه، ج12، ص78.
- ↑ مجمع البحرين، ج5، ص 385.
- ↑ لسان العرب، ج11، ص 295؛ تاج العروس، ج14، ص 294((رمل))
- ↑ معجم مصطلحات و الالفاظ الفقهیه، ج2، ص183.((رمل))
- ↑ المبسوط، سرخسي، ج4، ص 10.
- ↑ لسان العرب، ج1، ص341؛ تاج العروس، ج1، ص447؛ الحدائق الناضره، ج16، ص128-129.
- ↑ الکافي، ج4، ص434؛ تهذيب الاحکام، ج5، ص149؛ الحدائق الناضره، ج16، ص276.
- ↑ وسائل الشيعه، ج13، ص503؛ مستدرک الوسائل، ج9، ص444.
- ↑ مستدرک الوسائل، ج10، ص54و67.
- ↑ المبسوط، الطوسی، ج1، ص 356؛ الوسيلة ، ص 172 _ 173؛ قواعد الاحکام، ج1، ص428.
- ↑ النهاية ؛ ص: 237؛ قواعد الأحكام؛ ج1، ص 428؛ مختلف الشيعة، ج4، ص 183.
- ↑ غاية المرام، ج1، ص 454.
- ↑ الروضة البهية ج2، ص 254.
- ↑ الكافي ، ج4، ص 411؛ تهذيب الأحكام، ج5، ص 109؛ وسائل الشيعة، ج13، ص 352.
- ↑ وسائل الشيعة، ج13، ص 353.
- ↑ مختلف الشيعة، ج4، ص 183؛ إيضاح الفوائد ج1، ص 300؛ جواهر الكلام، ج19، ص 350.
- ↑ إيضاح الفوائد ، ج1، ص 300.
- ↑ جامع المقاصد ، ج3، ص .199
- ↑ الحدائق الناضره، ج16، ص127-128.