چاه حاء

مکان

چاه حاء مقابل مسجد نبى و در نزدیکی دیوار شمالی مدینه در منطقه النویریه واقع شده بوده است.

نام

بِئرحاء به معناى چاهی كه نامش حاء است می باشد.این چاه واقع در باغى بوده است و در گذشته باغ هاى مدينه با نام چاه هايش معروف بوده؛ و به همین دلیل بِئرحاء به معنای باغى كه داراى چاه حاء است هم به کار می رود. و این چاه به نام های بيرحاء ، بَيْرَحاء يا بَيْرُحا هم به كار برده‌اند.

پیشینه

چاه حاء یکی از چاه‌های مشهور در مدینه است که متعلق به یکی از اصحاب بیامبر بوده است.این چاه برای او با ارزش بود، زیرا در کنار آن باغی از نخل‌های خرما قرار داشت که رو به مسجد النبی (ص) بود و پیامبر اسلام (ص) گاهی از آب این چاه استفاده می‌کرد. وقتی آیه قرآن "لن تنالوا البر حتى تنفقوا مما تحبون"(نخواهید رسید به نیکی مگر اینکه از آنچه دوست دارید انفاق کنید) نازل شد، ابو طلحة چاه حاء را به عنوان صدقه برای خداوند قرار داد و از پیامبر خواست که آن را در جایی که صلاح می‌داند مصرف کند. پيامبر ، چاه حاء را صدقه دادو بعدها معاوية بن ابى سفيان پس از خريدارى ان، در آنجا قصرى بنا نهاد كه به قصر بنى حديلة شهرت يافت.

بیامبر و چاه پیامبر آب این چاه را متبرک کرده اند و با آن وضو گرفتند.و از آب آن كه عطرى هم داشت مى نوشيدچاه حاء و باغ ان یک مکان برای تأمین آب بوده و به عنوان یک نماد از سخاوت و نیکوکاری در تاریخ اسلام شناخته می‌شود.و نقل شده این چاه و دیگر منابع آبی در مدینه مورد استفاده مسلمانان قرار می‌گرفت. هفتم قمری ای چاه وقف بر نیازمندان و زائران رسول الله (ص) شده است. منبع:التعریف بما انست هجره صفحات ۱۵۴–۱۵۵.

تاریخچه

در مورد این چاه اولین بار در قرن 5 ق نقل شده است که« بئر حاء و هي قصر بني حُدَيْلَةَ اليوم » ؛ و توصیف آن به ميان نياورده است .قديمىترين وصف اين چاه را در گفتارى از ابن‌نجّار در نيمهء سدهء 7 ه . ق . در « اخبار مدينة الرّسول » مىخوانيم كه چاه حاء در وسط باغچهء كوچكى قرار گرفته كه با خرماستان سرسبزى احاطه شده است . عمق چاه ، 20 ذراع و قطر آن 3 ذراع است و به گفتهء مطرى در شمال حصار مدينه - كه در آن زمان به نوريّه شهرت داشته - واقع شده بود . فيروز آبادى در اوائل قرن 9 هجرى ما را از بناى مسجدى كنار چاه آگاه كرده و گفته است كه در زمان او باغستان حاء ، وقف فقرا و مساكين شده بود . سمهودى در سدهء نهم هجرت ، چاه را از نزديك ديده ، ولى وصفى خاص از موقعيّت آن بيان نداشته است . على بن موسى در شرح بافت مدينه در خلال سال‌هاى 1200 / 1300 ه . ق . تنها به بيان اين‌كه چاه حاء در جهت باب مجيدى و قسمت شمالى مسجد نبى قرار دارد ، اكتفا كرده و آن را از چاه‌هاى « اثرى » خوانده است . تا سال 1350 ه . ق . كنار چاه حاء ، آثار باغستان قديمى وجود داشته است .

مدینه شناسی ص ۳۷۴ معجم‌البلدان،ج 1، ص 524. مدينه شناسى، ج ١، ص 369.

وضعیت کنونی

بئر حاء به عنوان "النویره" شناخته می‌شود این مکان در حال حاضر نزدیک به مسجد مجیدی است و دارای نخل‌هایی است که به دلیل نحوه رشد آنها که میوه‌ها به راحتی در دسترس مالک قرار می‌گیرد، مورد توجه اهل مدینه قرار دارند. تاریخ المعالم المدينة المنورة قديما و حدوثا ص ۲۶۶

عمق چاه ، 20 ذراع و قطر آن 3 ذراع است و به گفتهء مطرى در شمال حصار مدينه - كه در آن زمان به نوريّه شهرت داشته - واقع شده بود