انصار: تفاوت میان نسخه‌ها

جز جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>'
خط ۱۸: خط ۱۸:


==پشتیبانی‌های نظامی==
==پشتیبانی‌های نظامی==
چنین برمی‌آید که نام‌‌گذاری انصار در مقام تشبیه آنان به حامیان [[حضرت عیسی]] صورت گرفته که به درخواست وی در برابر دیگر [[یهودیان]] از الله حمایت کردند. در دو آیه دیگر از آیات مدنی (سوره صف، آیه 14؛ سوره آل عمران، آیه52) این نقش برای [[حواریون]] در نظر گرفته شده و اشاره شده است که خداوند با تایید خود باعث غلبه آنان بر یهودیان گشت. از این رو، واژه انصار می‌‏توانست حس معنوی ویژه‏‌ای میان بومیان مسلمان یثرب ایجاد کند؛ به‌گونه‌‏ای که آنان خود را یاران و سربازان خداوند احساس کنند و این احساس بر [[ایمان]] و نگرش آن‌ها به زندگی تاثیری عمیق نهد. انتظار جهاد، <ref>الطبقات، ج2، ص150-151؛ الثقات، ج1، ص221-224.</ref> پیشتازی در نبرد، آمادگی برای [[شهادت]]، <ref>تاریخ طبری، ج2، ص189؛ اسد الغابه، ج5، ص30؛ الاصابه، ج6، ص357.</ref> شجاعت<ref>المغازی، ج1، ص282.</ref>و آمار بسیار شهدا و زخمی‌های آنان می‏‌تواند نشانی از این تاثیر باشد.
چنین برمی‌آید که نام‌‌گذاری انصار در مقام تشبیه آنان به حامیان [[حضرت عیسی]] صورت گرفته که به درخواست وی در برابر دیگر [[یهودیان]] از الله حمایت کردند. در دو آیه دیگر از آیات مدنی (سوره صف، آیه 14؛ سوره آل عمران، آیه52) این نقش برای [[حواریون]] در نظر گرفته شده و اشاره شده است که خداوند با تایید خود باعث غلبه آنان بر یهودیان گشت. از این رو، واژه انصار می‌‏توانست حس معنوی ویژه‏‌ای میان بومیان مسلمان یثرب ایجاد کند؛ به‌گونه‌‏ای که آنان خود را یاران و سربازان خداوند احساس کنند و این احساس بر [[ایمان]] و نگرش آن‌ها به زندگی تاثیری عمیق نهد. انتظار جهاد،<ref>الطبقات، ج2، ص150-151؛ الثقات، ج1، ص221-224.</ref> پیشتازی در نبرد، آمادگی برای [[شهادت]]،<ref>تاریخ طبری، ج2، ص189؛ اسد الغابه، ج5، ص30؛ الاصابه، ج6، ص357.</ref> شجاعت<ref>المغازی، ج1، ص282.</ref>و آمار بسیار شهدا و زخمی‌های آنان می‏‌تواند نشانی از این تاثیر باشد.


برپایه ‌گزارش‌های [[واقدی]]، شهدای احد (66 از 70 تن)، شهدای [[بئر معونه]] (حدود 37 از 40 تن)، شهدای [[جنگ خندق|خندق]] (6 تن)، شهدای [[جنگ خیبر|خیبر]] (9 از 15 تن)<ref>المغازی، ج1، ص300؛ المغازی، ج1، ص347؛ المغازی، ج2، ص700.</ref>و 4 تن از شهدای [[جنگ حنین|حنین]]، از یاران یثربی پیامبر بودند<ref>المغازی، ج3، ص922.</ref>که پشتوانه نظامی حکومت ایشان شمرده می‌‏شدند.  
برپایه ‌گزارش‌های [[واقدی]]، شهدای احد (66 از 70 تن)، شهدای [[بئر معونه]] (حدود 37 از 40 تن)، شهدای [[جنگ خندق|خندق]] (6 تن)، شهدای [[جنگ خیبر|خیبر]] (9 از 15 تن)<ref>المغازی، ج1، ص300؛ المغازی، ج1، ص347؛ المغازی، ج2، ص700.</ref>و 4 تن از شهدای [[جنگ حنین|حنین]]، از یاران یثربی پیامبر بودند<ref>المغازی، ج3، ص922.</ref>که پشتوانه نظامی حکومت ایشان شمرده می‌‏شدند.  
خط ۵۳: خط ۵۳:
رابطه گسترده انصار با پیامبر موجب شد تا ایشان میراث‌دار بخشی گسترده از تعالیم نبوی شوند. برای نمونه، بیشتر کسانی که در دوران پیامبر قرآن را جمع کردند، انصاری بودند که خلیفه دوم در پی فتح شام، سه تن از ایشان را برای تعلیم [[قرآن]] به‌تازه مسلمانان بدان‌جا فرستاد.<ref>الطبقات، ج2، ص355.</ref>بسیاری از مفتیان برجسته<ref>الطبقات، ج2، ص350.</ref>انصاری بودند و فرزندان آن‌ها نیز فتوا می‏‌دادند.<ref>الطبقات، ج2، ص3؛ الطبقات، ج2، ص379.</ref>در دوره [[تابعان]] 120 انصاری به سؤال‌های دینی پاسخ می‌‏دادند.<ref>الطبقات، ج6، ص109-110.</ref>[[ابن عباس]] بسیاری از حدیث‌های نبوی را نزد آنان یافت و از ایشان دریافت کرد.<ref>الطبقات، ج2، ص368؛ انساب الاشراف، ج4، ص34.</ref>
رابطه گسترده انصار با پیامبر موجب شد تا ایشان میراث‌دار بخشی گسترده از تعالیم نبوی شوند. برای نمونه، بیشتر کسانی که در دوران پیامبر قرآن را جمع کردند، انصاری بودند که خلیفه دوم در پی فتح شام، سه تن از ایشان را برای تعلیم [[قرآن]] به‌تازه مسلمانان بدان‌جا فرستاد.<ref>الطبقات، ج2، ص355.</ref>بسیاری از مفتیان برجسته<ref>الطبقات، ج2، ص350.</ref>انصاری بودند و فرزندان آن‌ها نیز فتوا می‏‌دادند.<ref>الطبقات، ج2، ص3؛ الطبقات، ج2، ص379.</ref>در دوره [[تابعان]] 120 انصاری به سؤال‌های دینی پاسخ می‌‏دادند.<ref>الطبقات، ج6، ص109-110.</ref>[[ابن عباس]] بسیاری از حدیث‌های نبوی را نزد آنان یافت و از ایشان دریافت کرد.<ref>الطبقات، ج2، ص368؛ انساب الاشراف، ج4، ص34.</ref>


حضور پویای انصار در صحنه‌های نبرد [[اسلام]] با [[مشرکان مکه]]، زمینه را برای کینه‌توزی و اختلاف میان قریشیان و انصار که سابقه اختلاف میان اعراب شمالی عدنانی (قریش [[مکه]]) و جنوبی یمانی (اهل [[مدینه]]) داشتند، بیش از پیش فراهم ‌کرد. نگرانی از این اختلاف، در روایتی مشهور از پیامبر که بی‏‌مهری به انصار را در پی رحلت خود پیشگویی کرد، <ref>انساب الاشراف، ج4، ص53؛ عیون الاثر، ج2، ص355.</ref> هویدا است. باتوجه به همین جنبه است که می‌توان اجتماع انصار در [[سقیفه بنی‌ساعده]] برای پیشدستی در تعیین جانشین پیامبر از میان انصار یا پیشنهاد امارت مشترک میان انصار و مهاجر را تبیین کرد. البته این پیشنهاد با مخالفت [[عمر]] و [[ابوبکر]] رویارو و به بیعت با ابوبکر منتهی شد. این موضع‌گیری انصار، قریشیان طرفدار خلافت را واداشت تا [[عمرو عاص]] را به‌سرزنش انصار تشویق نمایند.  
حضور پویای انصار در صحنه‌های نبرد [[اسلام]] با [[مشرکان مکه]]، زمینه را برای کینه‌توزی و اختلاف میان قریشیان و انصار که سابقه اختلاف میان اعراب شمالی عدنانی (قریش [[مکه]]) و جنوبی یمانی (اهل [[مدینه]]) داشتند، بیش از پیش فراهم ‌کرد. نگرانی از این اختلاف، در روایتی مشهور از پیامبر که بی‏‌مهری به انصار را در پی رحلت خود پیشگویی کرد،<ref>انساب الاشراف، ج4، ص53؛ عیون الاثر، ج2، ص355.</ref> هویدا است. باتوجه به همین جنبه است که می‌توان اجتماع انصار در [[سقیفه بنی‌ساعده]] برای پیشدستی در تعیین جانشین پیامبر از میان انصار یا پیشنهاد امارت مشترک میان انصار و مهاجر را تبیین کرد. البته این پیشنهاد با مخالفت [[عمر]] و [[ابوبکر]] رویارو و به بیعت با ابوبکر منتهی شد. این موضع‌گیری انصار، قریشیان طرفدار خلافت را واداشت تا [[عمرو عاص]] را به‌سرزنش انصار تشویق نمایند.  


او در خطابه‌ای، انصار را به جاه‌طلبی و فراموشی نقش و جایگاه [[قریش]] در هدایت و به سامان رسیدن اوضاع آنان متهم کرد. اما امام علی(ع) سخنان عمرو بن عاص را تخطئه کرد و دوستی با انصار را نشانه ایمان و دشمنی با آنان را نفاق دانست و خدمات انصار به اسلام و پیامبر را یادآور شد و از پسر عمویش [[فضل بن عباس]] خواست تا با سروده‌هایی عمرو را پاسخ دهد. [[حسان بن ثابت]] با سپاس از این حمایت امام، در سروده‌هایی از ایشان قدردانی کرد.<ref>تاریخ یعقوبی، ج2، ص128؛ شرح ‏نهج البلاغه، ج6، ص35.</ref>به‌همین جهت، در دوره خلفای نخستین، منصبی مهم به انصار وا‌گذار نشد و بزرگ ایشان، [[سعد بن عباده]]، که با خلیفه وقت بیعت نکرده بود، به‌گونه‌ای شک‌برانگیز در دوران خلافت عمر کشته شد.<ref>الاستیعاب، ج2، ص599؛ تهذیب الکمال، ج7، ص92-95؛ الاصابه، ج3، ص56.</ref>
او در خطابه‌ای، انصار را به جاه‌طلبی و فراموشی نقش و جایگاه [[قریش]] در هدایت و به سامان رسیدن اوضاع آنان متهم کرد. اما امام علی(ع) سخنان عمرو بن عاص را تخطئه کرد و دوستی با انصار را نشانه ایمان و دشمنی با آنان را نفاق دانست و خدمات انصار به اسلام و پیامبر را یادآور شد و از پسر عمویش [[فضل بن عباس]] خواست تا با سروده‌هایی عمرو را پاسخ دهد. [[حسان بن ثابت]] با سپاس از این حمایت امام، در سروده‌هایی از ایشان قدردانی کرد.<ref>تاریخ یعقوبی، ج2، ص128؛ شرح ‏نهج البلاغه، ج6، ص35.</ref>به‌همین جهت، در دوره خلفای نخستین، منصبی مهم به انصار وا‌گذار نشد و بزرگ ایشان، [[سعد بن عباده]]، که با خلیفه وقت بیعت نکرده بود، به‌گونه‌ای شک‌برانگیز در دوران خلافت عمر کشته شد.<ref>الاستیعاب، ج2، ص599؛ تهذیب الکمال، ج7، ص92-95؛ الاصابه، ج3، ص56.</ref>
خط ۷۰: خط ۷۰:
نخستین حضور گسترده انصار، در سپاه امیرمؤمنان، در [[نبرد جمل]] (36ق.) بود. بر پایه روایت‌های گوناگون 700<ref>الانساب الاشراف، ج2، ص233.</ref>یا 800<ref>تاریخ خلیفه، ص138؛ تاریخ الاسلام، ج3، ص484.</ref>انصاری در آن نبرد حضور داشتند. [[ابوقتاده نعمان بن ربعی انصاری]] در جمل فرمانده پیاده نظام بود.<ref>انساب الاشراف، ج2، ص239.</ref>پیش از [[نبرد صفین]]، [[بشیر بن عمرو انصاری]] همراه تنی از یاران امام نزد معاویه رفتند تا وی را مجاب به‌همکاری سازند؛ اما نپذیرفت.<ref>انساب الاشراف، ج2، ص302؛ تاریخ طبری، ج3، ص569.</ref>
نخستین حضور گسترده انصار، در سپاه امیرمؤمنان، در [[نبرد جمل]] (36ق.) بود. بر پایه روایت‌های گوناگون 700<ref>الانساب الاشراف، ج2، ص233.</ref>یا 800<ref>تاریخ خلیفه، ص138؛ تاریخ الاسلام، ج3، ص484.</ref>انصاری در آن نبرد حضور داشتند. [[ابوقتاده نعمان بن ربعی انصاری]] در جمل فرمانده پیاده نظام بود.<ref>انساب الاشراف، ج2، ص239.</ref>پیش از [[نبرد صفین]]، [[بشیر بن عمرو انصاری]] همراه تنی از یاران امام نزد معاویه رفتند تا وی را مجاب به‌همکاری سازند؛ اما نپذیرفت.<ref>انساب الاشراف، ج2، ص302؛ تاریخ طبری، ج3، ص569.</ref>


در [[نبرد نهروان]]، امام علی، ابوایوب انصاری را فرمانده سواره نظام و ابوقتاده نعمان انصاری را فرمانده پیاده نظام و [[قیس بن سعد|قیس]] بن [[سعد بن عباده]] را فرمانده انصاریان حاضر در نبرد ساخت.<ref>الاخبار الطوال، ص210؛ الامامة و السیاسه، ج1، ص128؛ تاریخ طبری، ج4، ص63.</ref>سپس ابوایوب کارگزار امام بر [[مدینه]] گشت.<ref>انساب الاشراف، ج2، ص454؛ الغارات، ج2، ص602.</ref>قیس بن سعد بن عباده از فرماندهان و والیان زیرک و دلیر امام علی بود و مدتی ولایت مصر را برعهده داشت و در پی شرکت در نبرد صفین، <ref>انساب الاشراف، ج2، ص301.</ref> کارگزار آذربایجان شد. او در پی شهادت امام، مردم را به بیعت با [[امام حسن]] ترغیب کرد و خود نخستین فردی بود که با ایشان بیعت کرد.<ref>انساب الاشراف، ج3، ص28.</ref>وی در واکنش به نامه معاویه که او را به خود فراخوانده بود، پاسخی تند نوشت؛ چنان‌که معاویه از او دست شست.<ref>انساب الاشراف، ج3، ص39-40.</ref>  
در [[نبرد نهروان]]، امام علی، ابوایوب انصاری را فرمانده سواره نظام و ابوقتاده نعمان انصاری را فرمانده پیاده نظام و [[قیس بن سعد|قیس]] بن [[سعد بن عباده]] را فرمانده انصاریان حاضر در نبرد ساخت.<ref>الاخبار الطوال، ص210؛ الامامة و السیاسه، ج1، ص128؛ تاریخ طبری، ج4، ص63.</ref>سپس ابوایوب کارگزار امام بر [[مدینه]] گشت.<ref>انساب الاشراف، ج2، ص454؛ الغارات، ج2، ص602.</ref>قیس بن سعد بن عباده از فرماندهان و والیان زیرک و دلیر امام علی بود و مدتی ولایت مصر را برعهده داشت و در پی شرکت در نبرد صفین،<ref>انساب الاشراف، ج2، ص301.</ref> کارگزار آذربایجان شد. او در پی شهادت امام، مردم را به بیعت با [[امام حسن]] ترغیب کرد و خود نخستین فردی بود که با ایشان بیعت کرد.<ref>انساب الاشراف، ج3، ص28.</ref>وی در واکنش به نامه معاویه که او را به خود فراخوانده بود، پاسخی تند نوشت؛ چنان‌که معاویه از او دست شست.<ref>انساب الاشراف، ج3، ص39-40.</ref>  


==ورود به دستگاه خلافت==
==ورود به دستگاه خلافت==
در پی وفات پیامبر، همواره انصاریانی وارد دستگاه خلافت شدند. [[ابوحلیمه معاذ بن حارث انصاری]] امام [[نماز تراویح]] در دوره خلیفه دوم بود.<ref>شذرات الذهب، ج1، ص284.</ref>کسانی چون [[کعب بن عجره انصاری]] و [[مسلمة بن مخلد انصاری]] در پی انتقام از قاتلان عثمان برآمدند.<ref>انساب الاشراف، ج2، ص291؛ انساب الاشراف، ج2، ص390.</ref>[[نعمان بن بشیر انصاری]] نیز لباس خونین [[عثمان]] را به شام برد<ref>الامامة و السیاسه، ج1، ص45.</ref>و در نبرد صفین، انصار را به سبب مواجهه با [[معاویه]] سرزنش کرد.<ref>الامامة و السیاسه، ج1، ص97.</ref>وی فرماندهی یکی از حملات (غارات) برضد امام علی را برعهده داشت و بعدها والی کوفه شد.<ref>انساب الاشراف، ج2، ص445.</ref>نعمان در دوره [[یزید]] نخست به‌عنوان نماینده وی با [[ابن زبیر]] که در [[مکه]] مستقر شده بود، گفت‌وگو کرد و سپس به وی پیوست.<ref>انساب الاشراف، ج5، ص307؛ الاصابه، ج6، ص347.</ref>مسلمة بن مخلد انصاری نیز از هواداران معاویه بود و در صفین کنار او حاضر شد و سپس امارت مصر و [[مغرب]] را برعهده گرفت.<ref>اسد الغابه، ج4، ص398؛ شذرات الذهب، ج1، ص282.</ref>
در پی وفات پیامبر، همواره انصاریانی وارد دستگاه خلافت شدند. [[ابوحلیمه معاذ بن حارث انصاری]] امام [[نماز تراویح]] در دوره خلیفه دوم بود.<ref>شذرات الذهب، ج1، ص284.</ref>کسانی چون [[کعب بن عجره انصاری]] و [[مسلمة بن مخلد انصاری]] در پی انتقام از قاتلان عثمان برآمدند.<ref>انساب الاشراف، ج2، ص291؛ انساب الاشراف، ج2، ص390.</ref>[[نعمان بن بشیر انصاری]] نیز لباس خونین [[عثمان]] را به شام برد<ref>الامامة و السیاسه، ج1، ص45.</ref>و در نبرد صفین، انصار را به سبب مواجهه با [[معاویه]] سرزنش کرد.<ref>الامامة و السیاسه، ج1، ص97.</ref>وی فرماندهی یکی از حملات (غارات) برضد امام علی را برعهده داشت و بعدها والی کوفه شد.<ref>انساب الاشراف، ج2، ص445.</ref>نعمان در دوره [[یزید]] نخست به‌عنوان نماینده وی با [[ابن زبیر]] که در [[مکه]] مستقر شده بود، گفت‌وگو کرد و سپس به وی پیوست.<ref>انساب الاشراف، ج5، ص307؛ الاصابه، ج6، ص347.</ref>مسلمة بن مخلد انصاری نیز از هواداران معاویه بود و در صفین کنار او حاضر شد و سپس امارت مصر و [[مغرب]] را برعهده گرفت.<ref>اسد الغابه، ج4، ص398؛ شذرات الذهب، ج1، ص282.</ref>


بیشتر انصار به‌دلیل حمایت از امام علی، در [[امویان|دوره امویان]] زیر فشار فراوان قرار گرفتند. در حملاتی که سپاهیان معاویه در اواخر خلافت امیرمؤمنان، به‌مناطق گوناگون کردند، [[بسر بن ارطاة]] در راس سپاه خود به مدینه آمد و در پی تحقیر انصار و مسؤول دانستن آنان در قتل عثمان، از جانب معاویه از آن‌ها بیعت گرفت.<ref>الاستیعاب، ج1، ص162؛ تاریخ دمشق، ج59، ص119؛ وفاء الوفاء، ج1، ص43.</ref>معاویه با سیاست‌های ویژه، همچون محروم کردن انصار از بیت‏ المال، <ref>الامامة و السیاسه، ج1، ص228.</ref> آنان را با بحران مالی رویارو ساخت و دارایی‌های آن‌ها را با بهای‌اندک خرید.<ref>الامامة و السیاسه، ج1، ص228.</ref>در نتیجه، انصار در دوران معاویه دچار فقر شدند.<ref>اخبار الدولة العباسیه، ص45.</ref>معاویه هنگام مرگ به یزید سفارش کرد در صورت فراهم بودن زمینه مناسب از آنان انتقام گیرد و [[مسلم بن عقبه مری]] (مسرف) را مامور این کار کند.<ref>تاریخ خلیفه، ص182؛ تاریخ طبری، ج4، ص272؛ تاریخ دمشق، ج58، ص104-105.</ref>
بیشتر انصار به‌دلیل حمایت از امام علی، در [[امویان|دوره امویان]] زیر فشار فراوان قرار گرفتند. در حملاتی که سپاهیان معاویه در اواخر خلافت امیرمؤمنان، به‌مناطق گوناگون کردند، [[بسر بن ارطاة]] در راس سپاه خود به مدینه آمد و در پی تحقیر انصار و مسؤول دانستن آنان در قتل عثمان، از جانب معاویه از آن‌ها بیعت گرفت.<ref>الاستیعاب، ج1، ص162؛ تاریخ دمشق، ج59، ص119؛ وفاء الوفاء، ج1، ص43.</ref>معاویه با سیاست‌های ویژه، همچون محروم کردن انصار از بیت‏ المال،<ref>الامامة و السیاسه، ج1، ص228.</ref> آنان را با بحران مالی رویارو ساخت و دارایی‌های آن‌ها را با بهای‌اندک خرید.<ref>الامامة و السیاسه، ج1، ص228.</ref>در نتیجه، انصار در دوران معاویه دچار فقر شدند.<ref>اخبار الدولة العباسیه، ص45.</ref>معاویه هنگام مرگ به یزید سفارش کرد در صورت فراهم بودن زمینه مناسب از آنان انتقام گیرد و [[مسلم بن عقبه مری]] (مسرف) را مامور این کار کند.<ref>تاریخ خلیفه، ص182؛ تاریخ طبری، ج4، ص272؛ تاریخ دمشق، ج58، ص104-105.</ref>


مسلم در [[واقعه حره|فاجعه حرّه]] (63ق.) به فرمان یزید، به کشتار و غارت و تجاوزی گسترده دست زد<ref>الاتحاف، ص173-174؛ وفاءالوفاء، ج1، ص102.</ref>و سه روز شهر را در اختیار سپاه خود نهاد<ref>الطبقات، ج3، ص50؛ تاریخ دمشق، ج39، ص350.</ref>و سپس به‌عنوان بردگان یزید از آنان بیعت گرفت.<ref>تاریخ خلیفه، ص183؛ تاریخ طبری، ج4، ص380.</ref>در این رخداد 306 تن از زادگان انصار و مهاجران به قتل رسیدند.<ref>شذرات الذهب، ج1، ص283.</ref>
مسلم در [[واقعه حره|فاجعه حرّه]] (63ق.) به فرمان یزید، به کشتار و غارت و تجاوزی گسترده دست زد<ref>الاتحاف، ص173-174؛ وفاءالوفاء، ج1، ص102.</ref>و سه روز شهر را در اختیار سپاه خود نهاد<ref>الطبقات، ج3، ص50؛ تاریخ دمشق، ج39، ص350.</ref>و سپس به‌عنوان بردگان یزید از آنان بیعت گرفت.<ref>تاریخ خلیفه، ص183؛ تاریخ طبری، ج4، ص380.</ref>در این رخداد 306 تن از زادگان انصار و مهاجران به قتل رسیدند.<ref>شذرات الذهب، ج1، ص283.</ref>
خط ۸۲: خط ۸۲:


==برجستگان و کار‌گزاران==
==برجستگان و کار‌گزاران==
از آن‌جا که انصار نسبت به دیگر مسلمانان، بیشترین ارتباط را با پیامبر داشتند، در نقل حدیث و نیز قرائت قرآن از دانش بسیار برخوردار بودند. این دانش موجب می‌شد در بسیاری از دوران‌ها آنان منصب قضاوت یک شهر را نیز برعهده گیرند. [[عبدالرحمن بن یزید|عبدالرحمن]] بن [[یزید بن جاریه]] (درگذشت 93ق.) از قضات مدینه، <ref>شذرات الذهب، ج1، ص369.</ref> [[اسعد بن سهل|ابوامامه اسعد]] بن [[سهل بن حنیف]] (درگذشت 100ق.) از علمای مدینه، [[خارجة بن زید|خارجة]] بن [[زید بن ثابت انصاری]] (درگذشت 100ق.) از فقیهان هفت‌گانه مدینه، [[ابوبکر محمد بن حزم انصاری]] از دانشوران و قاضیان برجسته مدینه، [[ابوعبدالله محمد انصاری]] (درگذشت 121ق.) صاحب حلقه افتاء در مدینه، و [[اسحاق بن عبدالله انصاری]] (درگذشت 132ق.) از فقیهان مدینه بود که مالک او را برتر از همه می‌دانست. [[عبدالله بن ابی‌بکر انصاری مدنی]] (درگذشت 135ق.) استاد [[مالک بن انس|مالک]] و بنیان‌‌گذار [[مذهب مالکی]] است. [[عاصم بن عمر|عاصم]] بن [[عمر بن انصاری]] (درگذشت 120ق.) راوی اخبار جابر و استاد [[محمد بن اسحاق]]، نخستین سیره‌نویس در تاریخ اسلام، بود.<ref>شذرات الذهب، ج1، ص157؛ شذرات الذهب، ج1، ص230.</ref>
از آن‌جا که انصار نسبت به دیگر مسلمانان، بیشترین ارتباط را با پیامبر داشتند، در نقل حدیث و نیز قرائت قرآن از دانش بسیار برخوردار بودند. این دانش موجب می‌شد در بسیاری از دوران‌ها آنان منصب قضاوت یک شهر را نیز برعهده گیرند. [[عبدالرحمن بن یزید|عبدالرحمن]] بن [[یزید بن جاریه]] (درگذشت 93ق.) از قضات مدینه،<ref>شذرات الذهب، ج1، ص369.</ref> [[اسعد بن سهل|ابوامامه اسعد]] بن [[سهل بن حنیف]] (درگذشت 100ق.) از علمای مدینه، [[خارجة بن زید|خارجة]] بن [[زید بن ثابت انصاری]] (درگذشت 100ق.) از فقیهان هفت‌گانه مدینه، [[ابوبکر محمد بن حزم انصاری]] از دانشوران و قاضیان برجسته مدینه، [[ابوعبدالله محمد انصاری]] (درگذشت 121ق.) صاحب حلقه افتاء در مدینه، و [[اسحاق بن عبدالله انصاری]] (درگذشت 132ق.) از فقیهان مدینه بود که مالک او را برتر از همه می‌دانست. [[عبدالله بن ابی‌بکر انصاری مدنی]] (درگذشت 135ق.) استاد [[مالک بن انس|مالک]] و بنیان‌‌گذار [[مذهب مالکی]] است. [[عاصم بن عمر|عاصم]] بن [[عمر بن انصاری]] (درگذشت 120ق.) راوی اخبار جابر و استاد [[محمد بن اسحاق]]، نخستین سیره‌نویس در تاریخ اسلام، بود.<ref>شذرات الذهب، ج1، ص157؛ شذرات الذهب، ج1، ص230.</ref>


دانشوران انصاری در [[عباسیان|دوره عباسیان]] نیز مناصب حکومتی پذیرفتند. [[یحیی بن سعید انصاری]] فقیهی برجسته و قاضی القضات [[ابوعباس سفاح]] بنیان‌‌گذار عباسیان بود که به قضاوت خود در دوره منصور ادامه داد.<ref>احسن التقاسیم، ص131؛ شذرات الذهب، ج1، ص212.</ref>[[ محمد بن عبدالرحمن|ابوعبدالرحمن محمد]] بن [[عبدالرحمن بن ابی لیلی انصاری]] (درگذشت 148ق.) فقیه و مفتی و قاضی کوفه بود.<ref>تاریخ الاسلام، ج9، ص275.</ref> <ref>اسماعیل بن جعفر انصاری مدنی</ref> (درگذشت 180ق.) قاری و محدث مدینه بود.<ref>شذرات الذهب، ج2، ص356.</ref>[[سعید بن اوس انصاری بصری|ابوزید سعید بن اوس انصاری بصری]] (درگذشت 215ق.) استاد برجسته لغت، [[محمد بن عبدالله انصاری بصری|ابوعبدالله محمد بن عبدالله انصاری بصری]] (درگذشت 215ق.).  
دانشوران انصاری در [[عباسیان|دوره عباسیان]] نیز مناصب حکومتی پذیرفتند. [[یحیی بن سعید انصاری]] فقیهی برجسته و قاضی القضات [[ابوعباس سفاح]] بنیان‌‌گذار عباسیان بود که به قضاوت خود در دوره منصور ادامه داد.<ref>احسن التقاسیم، ص131؛ شذرات الذهب، ج1، ص212.</ref>[[ محمد بن عبدالرحمن|ابوعبدالرحمن محمد]] بن [[عبدالرحمن بن ابی لیلی انصاری]] (درگذشت 148ق.) فقیه و مفتی و قاضی کوفه بود.<ref>تاریخ الاسلام، ج9، ص275.</ref><ref>اسماعیل بن جعفر انصاری مدنی</ref> (درگذشت 180ق.) قاری و محدث مدینه بود.<ref>شذرات الذهب، ج2، ص356.</ref>[[سعید بن اوس انصاری بصری|ابوزید سعید بن اوس انصاری بصری]] (درگذشت 215ق.) استاد برجسته لغت، [[محمد بن عبدالله انصاری بصری|ابوعبدالله محمد بن عبدالله انصاری بصری]] (درگذشت 215ق.).  


دانشور و قاضی [[بصره]] و از شیوخ [[بخاری]]، [[عفان بن مسلم انصاری بصری|عفّان بن مسلم انصاری بصری]] (درگذشت 220ق.) از‌اندک محدثان برجسته دوران خود، [[عبدالملک بن علی انصاری|ابوالقاسم عبدالملک بن علی انصاری]] (درگذشت 444ق.) محدث و زاهد بصره، [[هبة‌الله بن عبدالرزاق انصاری|ابوالحسن هبة‌الله بن عبدالرزاق انصاری]] (درگذشت 491ق.) محدث بغداد، <ref>شذرات الذهب، ج4، ص39؛ شذرات الذهب، ج4، ص189.</ref> و [[ابومعمّر انصاری ازجی بغدادی]] (درگذشت 549ق.) <ref>شذرات الذهب، ج6، ص254.</ref>از محدثان برجسته انصاری عراق به‌شمار می‌آیند.
دانشور و قاضی [[بصره]] و از شیوخ [[بخاری]]، [[عفان بن مسلم انصاری بصری|عفّان بن مسلم انصاری بصری]] (درگذشت 220ق.) از‌اندک محدثان برجسته دوران خود، [[عبدالملک بن علی انصاری|ابوالقاسم عبدالملک بن علی انصاری]] (درگذشت 444ق.) محدث و زاهد بصره، [[هبة‌الله بن عبدالرزاق انصاری|ابوالحسن هبة‌الله بن عبدالرزاق انصاری]] (درگذشت 491ق.) محدث بغداد،<ref>شذرات الذهب، ج4، ص39؛ شذرات الذهب، ج4، ص189.</ref> و [[ابومعمّر انصاری ازجی بغدادی]] (درگذشت 549ق.)<ref>شذرات الذهب، ج6، ص254.</ref>از محدثان برجسته انصاری عراق به‌شمار می‌آیند.


در [[خراسان]] و ماوراء النهر می‌توان از [[اسحاق بن موسی|ابوموسی اسحاق بن موسی]] (درگذشت 244ق.) قاضی نیشابور، <ref>شذرات الذهب، ج3، ص413.</ref> فرزندش موسی (درگذشت 297ق.) قاضی نیشابور و اهواز، <ref>شذرات الذهب، ج2، ص105.</ref> [[موسی بن عمران|ابوالمظفر موسی بن عمران]] (درگذشت 486ق.) از محدثان و صوفیان خراسان، [[بکر بن محمد|ابوالفضل بکر بن محمد]] (درگذشت 512ق.) از علمای برجسته [[حنفی]] در زرنج بخارا، [[سلمان بن ناصر|ابوالقاسم سلمان بن ناصر]] (درگذشت 512ق.) فقیه و متکلم و صوفی نیشابور، [[عبدالرحمن بن ابی شریح|ابومحمد عبدالرحمن بن ابی شُریح]] (درگذشت 392ق.) محدث [[هرات]]، [[ عبد بن احمد هروی|ابوذر عبد بن احمد هروی]] (درگذشت 434ق.) فقیه و شیخ [[حرم مکه]]، و [[عبدالله بن محمد|ابواسماعیل عبدالله بن محمد]] (درگذشت 481ق.) صوفی هرات نام برد.<ref>شذرات الذهب، ج2، ص274؛ شذرات الذهب، ج3، ص254؛ شذرات الذهب، ج3، ص365؛ شذرات الذهب، ج4، ص34.</ref>
در [[خراسان]] و ماوراء النهر می‌توان از [[اسحاق بن موسی|ابوموسی اسحاق بن موسی]] (درگذشت 244ق.) قاضی نیشابور،<ref>شذرات الذهب، ج3، ص413.</ref> فرزندش موسی (درگذشت 297ق.) قاضی نیشابور و اهواز،<ref>شذرات الذهب، ج2، ص105.</ref> [[موسی بن عمران|ابوالمظفر موسی بن عمران]] (درگذشت 486ق.) از محدثان و صوفیان خراسان، [[بکر بن محمد|ابوالفضل بکر بن محمد]] (درگذشت 512ق.) از علمای برجسته [[حنفی]] در زرنج بخارا، [[سلمان بن ناصر|ابوالقاسم سلمان بن ناصر]] (درگذشت 512ق.) فقیه و متکلم و صوفی نیشابور، [[عبدالرحمن بن ابی شریح|ابومحمد عبدالرحمن بن ابی شُریح]] (درگذشت 392ق.) محدث [[هرات]]، [[ عبد بن احمد هروی|ابوذر عبد بن احمد هروی]] (درگذشت 434ق.) فقیه و شیخ [[حرم مکه]]، و [[عبدالله بن محمد|ابواسماعیل عبدالله بن محمد]] (درگذشت 481ق.) صوفی هرات نام برد.<ref>شذرات الذهب، ج2، ص274؛ شذرات الذهب، ج3، ص254؛ شذرات الذهب، ج3، ص365؛ شذرات الذهب، ج4، ص34.</ref>


در جبال، [[محمد بن احمد انصاری|ابوبشر محمد بن احمد انصاری]] (درگذشت 310ق.) از محدثان ری<ref>شذرات الذهب، ج4، ص52.</ref>و [[محمد بن ابی حاتم انصاری|ابوالفرج محمد بن ابی حاتم انصاری]] (درگذشت 501ق.) فقیه قزوین حضور داشتند. در شام، [[محمد بن‌ هارون انصاری دمشقی|ابوعلی محمد بن‌ هارون انصاری دمشقی]] (درگذشت 353ق.)، [[عبدالواحد بن محمد انصاری|ابوالفرج عبدالواحد بن محمد انصاری]] (درگذشت 486ق.) فقیه و زاهد و شیخ شام که مدتی نیز در شیراز می‌زیست، و [[هبة‌الله انصاری دمشقی|ابومحمد هبة‌الله انصاری دمشقی]] (درگذشت 524ق.) محدث و تاریخ‌نگار شامی<ref>شذرات الذهب، ج3، ص13؛ شذرات الذهب، ج4، ص73؛ شذرات الذهب، ج4، ص113.</ref>بودند.  
در جبال، [[محمد بن احمد انصاری|ابوبشر محمد بن احمد انصاری]] (درگذشت 310ق.) از محدثان ری<ref>شذرات الذهب، ج4، ص52.</ref>و [[محمد بن ابی حاتم انصاری|ابوالفرج محمد بن ابی حاتم انصاری]] (درگذشت 501ق.) فقیه قزوین حضور داشتند. در شام، [[محمد بن‌ هارون انصاری دمشقی|ابوعلی محمد بن‌ هارون انصاری دمشقی]] (درگذشت 353ق.)، [[عبدالواحد بن محمد انصاری|ابوالفرج عبدالواحد بن محمد انصاری]] (درگذشت 486ق.) فقیه و زاهد و شیخ شام که مدتی نیز در شیراز می‌زیست، و [[هبة‌الله انصاری دمشقی|ابومحمد هبة‌الله انصاری دمشقی]] (درگذشت 524ق.) محدث و تاریخ‌نگار شامی<ref>شذرات الذهب، ج3، ص13؛ شذرات الذهب، ج4، ص73؛ شذرات الذهب، ج4، ص113.</ref>بودند.  
خط ۹۶: خط ۹۶:
در‌ [[اندلس]] نیز انصاریانی حضور داشتند که نامشان در عرصه دانش ماندگار شده است؛ از جمله [[عبدالله بن ولید انصاری اندلسی|ابومحمد عبدالله بن ولید انصاری اندلسی]] (درگذشت 448ق.)، [[عبدالله بن سهل انصاری]] (درگذشت 480ق.) مقری‌ اندلس، و [[سعدالخیر انصاری اندلسی|ابوالحسن سعدالخیر انصاری‌ اندلسی]] (درگذشت 541ق.) که به چین نیز سفر کرد.<ref>شذرات الذهب، ج5، ص205؛ شذرات الذهب، ج6، ص210.</ref>
در‌ [[اندلس]] نیز انصاریانی حضور داشتند که نامشان در عرصه دانش ماندگار شده است؛ از جمله [[عبدالله بن ولید انصاری اندلسی|ابومحمد عبدالله بن ولید انصاری اندلسی]] (درگذشت 448ق.)، [[عبدالله بن سهل انصاری]] (درگذشت 480ق.) مقری‌ اندلس، و [[سعدالخیر انصاری اندلسی|ابوالحسن سعدالخیر انصاری‌ اندلسی]] (درگذشت 541ق.) که به چین نیز سفر کرد.<ref>شذرات الذهب، ج5، ص205؛ شذرات الذهب، ج6، ص210.</ref>


این پراکندگی به خوبی می‌تواند بیانگر مهاجرت انصاریان به قلمروهای فتح شده باشد. افزون بر این، شواهد دیگری بر این حقیقت دلالت می‌کند. کوچه‌ای در گرگان، <ref>تاریخ جرجان، ص173.</ref> روستایی در حوالی بصره، و مسجدی بزرگ در بغداد<ref>الفهرست، ص29؛ تاریخ بغداد، ج6، ص6.</ref>به نام انصار خوانده شده که حاکی از حضور انصار در آن مناطق است. همچنین منابع از حضور انصاریان در شهر ینبع در حاشیه دریای سرخ، <ref>معجم ما استعجم، ج2، ص656.</ref> مَنفلوط مصر<ref>صبح الاعشی، ج1، ص372.</ref>و‌اندلس<ref>فتح الباری، ج6، ص390.</ref>خبر می‌دهند؛ چنان‌که سلسله بنی نصر یا بنی‌احمر چند سده در جنوب‌ اندلس (غرناطه) حکم راندند و طایفه بنی‌هارون در قرطبه<ref>جمهرة انساب العرب، ص354.</ref>نیز انصاری تبارند.
این پراکندگی به خوبی می‌تواند بیانگر مهاجرت انصاریان به قلمروهای فتح شده باشد. افزون بر این، شواهد دیگری بر این حقیقت دلالت می‌کند. کوچه‌ای در گرگان،<ref>تاریخ جرجان، ص173.</ref> روستایی در حوالی بصره، و مسجدی بزرگ در بغداد<ref>الفهرست، ص29؛ تاریخ بغداد، ج6، ص6.</ref>به نام انصار خوانده شده که حاکی از حضور انصار در آن مناطق است. همچنین منابع از حضور انصاریان در شهر ینبع در حاشیه دریای سرخ،<ref>معجم ما استعجم، ج2، ص656.</ref> مَنفلوط مصر<ref>صبح الاعشی، ج1، ص372.</ref>و‌اندلس<ref>فتح الباری، ج6، ص390.</ref>خبر می‌دهند؛ چنان‌که سلسله بنی نصر یا بنی‌احمر چند سده در جنوب‌ اندلس (غرناطه) حکم راندند و طایفه بنی‌هارون در قرطبه<ref>جمهرة انساب العرب، ص354.</ref>نیز انصاری تبارند.


==امرای انصاری مدینه==
==امرای انصاری مدینه==
خط ۱۰۴: خط ۱۰۴:


==انصار‌نگاری==
==انصار‌نگاری==
در گذر تاریخ، درباره نسب، مناقب و فضیلت‌های انصار کتاب‌هایی نگاشته شده که برخی از آن‌ها عبارتند از: من شهد صفین مع علیّ من الانصار از کلبی، <ref>الذریعه، ج22، ص229.</ref> نسب الانصار از عبدالله بن محمد انصاری مشهور به ابن القداح، <ref>الطبقات، ج3، ص513؛ تاریخ بغداد، ج10، ص62.</ref> فضائل الانصار از ابی داوود صاحب سنن، <ref>کشف الظنون، ج2، ص1274.</ref> فضائل الانصار از [[قاضی ابوالبختری]]، <ref>الفهرست، ص146؛ هدیة العارفین، ج4، ص51.</ref> الاستبصار فی نسب الانصار از [[ابن قدامه مقدسی]]، <ref>ایضاح المکنون، ج3، ص70؛ هدیة العارفین، ج5، ص459.</ref> نزهة الابصار بفضائل الانصار از [[ابی حسن بکری]]، <ref>ایضاح المکنون، ج4، ص634؛ هدیة العارفین، ج6، ص239.</ref> جلاء الافکار فی مناقب الانصار از [[دباغ]]، <ref>هدیة العارفین، ج2، ص84.</ref> مسارح الانظار فی انساب الانصار از [[سیدجعفر اعرجی]]، <ref>الذریعه، ج20، ص376.</ref> تحفة الاخیار فی فضائل الانصار از نورالدین انصاری، و باب مناقب الانصار در [[صحیح بخاری]].<ref>معجم المؤلفین، ج13، ص121.</ref>
در گذر تاریخ، درباره نسب، مناقب و فضیلت‌های انصار کتاب‌هایی نگاشته شده که برخی از آن‌ها عبارتند از: من شهد صفین مع علیّ من الانصار از کلبی،<ref>الذریعه، ج22، ص229.</ref> نسب الانصار از عبدالله بن محمد انصاری مشهور به ابن القداح،<ref>الطبقات، ج3، ص513؛ تاریخ بغداد، ج10، ص62.</ref> فضائل الانصار از ابی داوود صاحب سنن،<ref>کشف الظنون، ج2، ص1274.</ref> فضائل الانصار از [[قاضی ابوالبختری]]،<ref>الفهرست، ص146؛ هدیة العارفین، ج4، ص51.</ref> الاستبصار فی نسب الانصار از [[ابن قدامه مقدسی]]،<ref>ایضاح المکنون، ج3، ص70؛ هدیة العارفین، ج5، ص459.</ref> نزهة الابصار بفضائل الانصار از [[ابی حسن بکری]]،<ref>ایضاح المکنون، ج4، ص634؛ هدیة العارفین، ج6، ص239.</ref> جلاء الافکار فی مناقب الانصار از [[دباغ]]،<ref>هدیة العارفین، ج2، ص84.</ref> مسارح الانظار فی انساب الانصار از [[سیدجعفر اعرجی]]،<ref>الذریعه، ج20، ص376.</ref> تحفة الاخیار فی فضائل الانصار از نورالدین انصاری، و باب مناقب الانصار در [[صحیح بخاری]].<ref>معجم المؤلفین، ج13، ص121.</ref>
==پیوند به بیرون==
==پیوند به بیرون==
[http://pajoohe.ir/پیمان-برادری-میان-مهاجر-و-انصار__a-34388.aspx سایت پژوهه؛ پیمان برادری میان مهاجر و انصار.]
[http://pajoohe.ir/پیمان-برادری-میان-مهاجر-و-انصار__a-34388.aspx سایت پژوهه؛ پیمان برادری میان مهاجر و انصار.]
برگرفته از «https://wikihaj.com/view/انصار»