ذکوان مولی رسول‌الله: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حج
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>')
خط ۵۲: خط ۵۲:
«[[ابن حجر]]» مدخلی برای ذکوان نوشته و به نقل از «[[ابن حبان بستی]]» او را از [[صحابه]] دانسته است. مستند صحابی بودن وی خبر زیر است:
«[[ابن حجر]]» مدخلی برای ذکوان نوشته و به نقل از «[[ابن حبان بستی]]» او را از [[صحابه]] دانسته است. مستند صحابی بودن وی خبر زیر است:


از «[[عطاء بن سائب]]» نقل است که پدرم درباره [[بنی‌هاشم]] سفارشی به من کرد. مرا نزد پیرزنی که دختر امام علی(ع) بود راهنمایی کردند. پس از آنکه من چیزی به عنوان صدقه به او پیشنهاد کردم، روایتی از ذکوان و یا طهمان، از موالی رسول‌الله(ص)، برای من نقل کرد که حضرت فرمود: «صدقه برای من و اهل بیتم حلال نیست». <ref>الاصابة، ج٢، ص٣٣٩.</ref>
از «[[عطاء بن سائب]]» نقل است که پدرم درباره [[بنی‌هاشم]] سفارشی به من کرد. مرا نزد پیرزنی که دختر امام علی(ع) بود راهنمایی کردند. پس از آنکه من چیزی به عنوان صدقه به او پیشنهاد کردم، روایتی از ذکوان و یا طهمان، از موالی رسول‌الله(ص)، برای من نقل کرد که حضرت فرمود: «صدقه برای من و اهل بیتم حلال نیست».<ref>الاصابة، ج٢، ص٣٣٩.</ref>
==پانویس==
==پانویس==
{{پانویس}}
{{پانویس}}

نسخهٔ ‏۲۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۱۱

مشخصات فردی
نام کامل ذکوان مولی رسول‌الله
زادگاه ایران
دین اسلام
مشخصات دینی
دلیل شهرت صحابه ایرانی پیامبر و راوی حدیث

ذکوان مولی رسول‌الله، صحابه ایرانی و آزاد شده پیامبر اسلام(ص) و یکی از راویان حدیث ایشان بوده است.

معرفی اجمالی

«ابن حجر» مدخلی برای ذکوان نوشته و به نقل از «ابن حبان بستی» او را از صحابه دانسته است. مستند صحابی بودن وی خبر زیر است:

از «عطاء بن سائب» نقل است که پدرم درباره بنی‌هاشم سفارشی به من کرد. مرا نزد پیرزنی که دختر امام علی(ع) بود راهنمایی کردند. پس از آنکه من چیزی به عنوان صدقه به او پیشنهاد کردم، روایتی از ذکوان و یا طهمان، از موالی رسول‌الله(ص)، برای من نقل کرد که حضرت فرمود: «صدقه برای من و اهل بیتم حلال نیست».[۱]

پانویس

  1. الاصابة، ج٢، ص٣٣٩.

منابع

این مقاله برگرفته از کتاب صحابه ایرانی پیامبر(ص) و دیگر مسلمانان ایرانی تبار در عصر نبوی، محمود سامانی. بخش «صحابه ایرانی پیامبر»، ص54. است.
  • الإصابة فى تمييز الصحابة، احمد بن على بن حجر العسقلانى (م ٨۵٢)، تحقيق عادل احمد عبدالموجود و على محمد معوض، چاپ اول، بيروت، دارالكتب العلمية، ١٩٩۵م.