بابویه و خر خسرو: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '</ref>' به '</ref> ') |
جز (جایگزینی متن - '</ref> ' به '</ref> ') |
||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
'''بابویه و خَرّ خُسْرو'''، نام دو تن از ماموران حکومتی [[باذان]] در [[یمن]] بود که ماموریت داشتند، [[رسول خدا(ص)]] را دستگیر و نزد [[خسروپرویز]] ببرند. اما پس از ملاقات با پیامبر(ص) از تصمیم خود منصرف شده و بعد از بازگشت به یمن، [[اسلام]] آوردند. | '''بابویه و خَرّ خُسْرو'''، نام دو تن از ماموران حکومتی [[باذان]] در [[یمن]] بود که ماموریت داشتند، [[رسول خدا(ص)]] را دستگیر و نزد [[خسروپرویز]] ببرند. اما پس از ملاقات با پیامبر(ص) از تصمیم خود منصرف شده و بعد از بازگشت به یمن، [[اسلام]] آوردند. | ||
==معرفی اجمالی== | ==معرفی اجمالی== | ||
«بابویه» (باذویه) و «خَرّ خُسْرو» (خَرخُسره یا خسره خرخسرو)،<ref>تاریخ طبری، ج٢، ص٢٩٧.</ref> | «بابویه» (باذویه) و «خَرّ خُسْرو» (خَرخُسره یا خسره خرخسرو)،<ref>تاریخ طبری، ج٢، ص٢٩٧.</ref> ماموران «باذان»، حاکم ایرانی [[یمن]] از سوی [[خسروپرویز]] بودند که به دستور این پادشاه ساسانی ماموریت یافتند تا به [[مدینه]] بروند، رسول خدا را دستگیر کنند و نزد خسروپرویز بیاورند. | ||
==ماموریت دستگیری پیامبر== | ==ماموریت دستگیری پیامبر== | ||
اولين ارتباط رسمى و سياسى ايرانيان با [[پيامبر اعظم(ص)]]، به سال ششم يا هفتم هجرى برمی‌گردد كه آن حضرت، پادشاه وقت ايران، خسروپرويز را همانند ديگر حاكمان پيرامون [[جزيرة العرب]]، در نامهاى به [[اسلام]] فراخواند. بنا بر برخى گزارش‌ها، خسروپرويز، نامه رسول خدا(ص) را دريد و به حاكم دست‌نشانده خود در يمن، به نام باذان، دستور داد با فرستادن مأمورانى به مدينه، پيامبر را دستگير كند و نزد او بفرستد. | اولين ارتباط رسمى و سياسى ايرانيان با [[پيامبر اعظم(ص)]]، به سال ششم يا هفتم هجرى برمی‌گردد كه آن حضرت، پادشاه وقت ايران، خسروپرويز را همانند ديگر حاكمان پيرامون [[جزيرة العرب]]، در نامهاى به [[اسلام]] فراخواند. بنا بر برخى گزارش‌ها، خسروپرويز، نامه رسول خدا(ص) را دريد و به حاكم دست‌نشانده خود در يمن، به نام باذان، دستور داد با فرستادن مأمورانى به مدينه، پيامبر را دستگير كند و نزد او بفرستد. | ||
نسخهٔ ۱۳ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۱۶:۵۱
| مشخصات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | بابویه و خَرّ خُسْرو |
| زادگاه | ایران |
| محل زندگی | یمن |
| دین | اسلام |
| شغل | ماموران حکومتی یمن |
| مشخصات دینی | |
| دلیل شهرت | صحابه ایرانی پیامبر(ص) |
| نقش‌های برجسته | ماموران خسروپرویز برای دستگیری پیامبر(ص) |
بابویه و خَرّ خُسْرو، نام دو تن از ماموران حکومتی باذان در یمن بود که ماموریت داشتند، رسول خدا(ص) را دستگیر و نزد خسروپرویز ببرند. اما پس از ملاقات با پیامبر(ص) از تصمیم خود منصرف شده و بعد از بازگشت به یمن، اسلام آوردند.
معرفی اجمالی
«بابویه» (باذویه) و «خَرّ خُسْرو» (خَرخُسره یا خسره خرخسرو)،[۱] ماموران «باذان»، حاکم ایرانی یمن از سوی خسروپرویز بودند که به دستور این پادشاه ساسانی ماموریت یافتند تا به مدینه بروند، رسول خدا را دستگیر کنند و نزد خسروپرویز بیاورند.
ماموریت دستگیری پیامبر
اولين ارتباط رسمى و سياسى ايرانيان با پيامبر اعظم(ص)، به سال ششم يا هفتم هجرى برمی‌گردد كه آن حضرت، پادشاه وقت ايران، خسروپرويز را همانند ديگر حاكمان پيرامون جزيرة العرب، در نامهاى به اسلام فراخواند. بنا بر برخى گزارش‌ها، خسروپرويز، نامه رسول خدا(ص) را دريد و به حاكم دست‌نشانده خود در يمن، به نام باذان، دستور داد با فرستادن مأمورانى به مدينه، پيامبر را دستگير كند و نزد او بفرستد.
باذان در اجراى فرمان پادشاه ايران، دو تن از ايرانيان مقيم يمن به نامهاى «بابويه» (باذويه) و «خر خسُرو» را روانه مدينه كرد.[۲]
ملاقات با رسول‌الله
بابویه و خَرّ خُسْرو، در این ماموریت، موفق به ملاقات پیامبر (ص) شدند و آن حضرت ضمن پیشگویی قتل خسروپرویز، «باذان بن ساسان» حاکم یمن را به اسلام دعوت کرد و به وی وعده داد اگر اسلام را بپذیرد، حکومتش بر یمن ادامه خواهد یافت.
دریافت هدیه
به روایتی رسول خدا به خرخسرو کمربندی از طلا و نقره هدیه کرد. از این‌رو «حمیریان» او را صاحب مِعجزه می‌خواندند؛ زیرا کمربند در زبان حمیریان، معجزه نام داشت.[۳]
بازگشت به یمن
بابویه و خرخسرو پس از بازگشت به یمن و در پی مسلمان شدن باذان، مانند دیگر ایرانیان ساکن یمن، اسلام آوردند. می‌گویند که باذان در سال دهم هجری، مسلمان شدن خود را به رسول خدا (ص) خبر داد.[۴]
پانویس
منابع
- الاصابه فى تمييز الصحابه، ابن حجر عسقلانى، چاپ اول، بيروت، دار الكتب العلميه، ١۴١۵ه .ق.
- اسد الغابه فی معرفه الصحابه، ابن اثير جزری، مبارك بن محمد، قم، موسسه مطبوعاتي اسماعيليان، 1367 ش.
- الطبقات الکبری، ابن سعد، تحقیق محمد عبدالقادر عطا، چاپ اول، بیروت، دارالکتب العلمیة، ١4١٠ه. ق١٩٩٠/م.
- تاریخ الطبری، محمد بن جریر الطبری، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، چاپ دوم، بیروت، دارالتراث، ١٩6٧م.