خانه تاج‌دار بهو (کربلا): تفاوت میان نسخه‌ها
(←مکان) |
(←مکان) |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
==مالک== | ==مالک== | ||
تاج‌دار بهو، همسر | تاج‌دار بهو، همسر سلطان محمدعلی منیرالدوله (ح.۱۲۵۳-۱۲۵۸ق){{یادداشت|وی سلطان محمدعلی بن محمد ماجد لکهنوی، نهمین پادشاه أوده ([[لکهنو]]، در [[هند]]) بوده است.}} بود. او در سال ۱۲۵۸ق. به همراه شوهر خود و شمار زیادی از لشکر و خادمان، به کربلا و زیارت [[آستان مقدس امام حسین(ع)|حرم امام حسین(ع)]] آمده و خدمات بسیاری به شهر [[کربلا]]، به ویژه حرم امام حسین(ع) داشتند. تاج‌دار بهو، درِ پیشین رواق را با نقره پوشانده و تاج جواهرنشان با سنگ‌های نفیس خود را به حرم اهدا کرد.<ref name=":1">. دائره المعارف الحسينيه تاريخ المراقد، ج 2، ص 147.</ref> وی در کربلا سکونت یافته، خانه و حسینیه ای را بنا کرد.<ref name=":0" /> | ||
==تخریب== | ==تخریب== | ||
این خانه به همراه حسینیه در سال ۱۳۶۸ق. برای ساخت خیابان سدره تخریب شد.<ref name=": | این خانه به همراه حسینیه در سال ۱۳۶۸ق. (١٩۴۵م)، برای ساخت خیابان سدره تخریب شد.<ref name=":0" /> بخشى از اين مكان در سمت چب ورودى خيابان سدره، روبه‌روى فندق المباهله باقى مانده است.<ref>حاشیه و متن حائر حسینی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۳ و ۴، ص ۲۳۷.</ref> | ||
==پانوشت== | ==پانوشت== | ||
نسخهٔ ۲۴ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۷:۱۱
 | این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب را کاربر:Abbasahmadi1363 در تاریخ ۲ آبان ۱۳۹۸ برای جلوگیری از تعارض ویرایشی قرار داده است. لطفا بدون توافق با کاربر فوق برچسب را برندارید. |
 صحنه غربیِ خانه تاج‌دار بهو | |
| اطلاعات اوليه | |
|---|---|
| بنيانگذار | بانو تاج‌دار بهو |
| تأسیس | نیمه سده سیزدهم قمری |
| مکان | بخش شمالی صحن حرم امام حسین(ع)، و نزدیک باب السدره |
| نام‌های دیگر | قصر تاج‌دار بهو |
مکان
خانه تاج‌دار بهو، در بخش شمالی صحن حرم امام حسین(ع)، و نزدیک باب السدره قرار داشت.[۱]
مالک
تاج‌دار بهو، همسر سلطان محمدعلی منیرالدوله (ح.۱۲۵۳-۱۲۵۸ق)[یادداشت ۱] بود. او در سال ۱۲۵۸ق. به همراه شوهر خود و شمار زیادی از لشکر و خادمان، به کربلا و زیارت حرم امام حسین(ع) آمده و خدمات بسیاری به شهر کربلا، به ویژه حرم امام حسین(ع) داشتند. تاج‌دار بهو، درِ پیشین رواق را با نقره پوشانده و تاج جواهرنشان با سنگ‌های نفیس خود را به حرم اهدا کرد.[۲] وی در کربلا سکونت یافته، خانه و حسینیه ای را بنا کرد.[۱]
تخریب
این خانه به همراه حسینیه در سال ۱۳۶۸ق. (١٩۴۵م)، برای ساخت خیابان سدره تخریب شد.[۱] بخشى از اين مكان در سمت چب ورودى خيابان سدره، روبه‌روى فندق المباهله باقى مانده است.[۳]
پانوشت
منابع
این مقاله برگرفته از مقاله حاشیه و متن حائر حسینی، ناصر غروی، ترجمه محسن سلامی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره سوم و چهارم، تابستان و پاییز ۱۳۸۹، ص۲۳۷ است.
دائرة المعارف الحسینیة، محمدصادق محمد کرباسی، المرکز الحسینی للدراسات، لندن، ۱۴۳۳ق.