نهر سلیمانی

نهر حسینی، کنار مقام امام زمان(ع)، در کربلا.

نهر سلیمانی یا نهر حسینی یا نهر الحسینیه، یکی از شاخه‌های رود فرات، در عراق است، که از نزدیکی شهرک مسیب، در استان بابل آغاز شده و به کربلا می‌رود. نهر حسینی، در آبادنی این شهر، نقش زیادی دارد. این نهر، در سال ۹۴۱ق. به دستور سلیمان قانون عثمانی، حفر شده و از نظر مهندسی، مورد شگفتی برخی کارشناسان قرار گرفته است.

موقعیت

موقعیت نهر حسینی، که از فرات در نزدیکی مسیب آغاز شده و به کربلا می‌رود.

نهر سلیمانی یا نهر حسینی یا نهر الحسینیه، از رود فرات، در عراق، در نزدیکی شهرک مسیب، در استان بابل گرفته شده و به «ناحیة الحسینیة»، یکی از مناطق کربلا می‌رود. میرزا ابوطالب (م.۱۲۲۱ق.) سفرنامه نویس، این نهر را در عرض نهر هندی دانسته و دریچه اصلی آن را منتهی به هور سلطانیه، که در شرق کربلا قرار دارد، معرفی کرده است. به گفته وی، از شاخه فرعی آن، برای آبرسانی به خانه‌ها و زمین‌های دورتادور شهر از سه جهت استفاده می‌شود. این نهر، به سمت شمال و غرب، سپس به سمت جنوب تغییر مسیر داده و به سوی شرق رفته تا این که به هور سلطانیه متصل می‌شود. تشخیص مکان دهانه اصلی نهر حسینی، مشکل است؛ زیرا پس از ساخت سد هندی بر رود فرات، مجرای این رود، تغییر کرده است. به گمانِ برخی، دهانه نهر حسینی، نزدیک دهانه نهر قدیمی نینوا بوده باشد.

نام

بر پایه برخی مدارک قدیمی، به این نهر، نهر شریف سلیمانی گفته می‌شد. میرزا ابوطالب خان، در سفرنامه مسیر طالبی، در سال ۱۲۱۷ق. این نهر را، مشهور به نهر حسینی دانسته است. امروزه به آن، نهر الحسینیة گفته می‌شود.

پیشینه

سلیمان قانونی عثمانی، در آغاز سال ۹۴۱ق، در اوائل پادشاهی شاه طهماسب اول، وارد عراق شده و در ۲۸ جمادی‌الاول ۹۴۱ق، برای زیارت، به کربلا رفت و دستور داد نهر بزرگی از فرات گرفته شده و به کربلا کشیده شود. حفر این نهر، باعث آبادانی زمین‌های اطراف آن و تأمین آب شرب بسیاری از ساکنان آن منطقه شد. گاهی تندبادها، کف نهر را از سنگ، کلوخ و ریگ پر می‌کرد که با زحمت زیاد لایروبی می‌شد.

به گفته برخی تاریخ‌نگاران، مهندسان این نهر، سطح آب فرات و ارتفاع زمین کربلا را طوری تنظیم کرده‌اند که آب به کربلا برسد؛ زیرا زمین کربلا بالاتر از سطح فرات است. برخی جریان آب را به سمت کربلا، معجزه‌ای از امام حسین(ع) دانسته‌اند و برخی مهندسان، از دیدن این نهر تعجب کرده و سازندگان آن را تحسین کرده‌اند.

منابع

این مقاله برگرفته از مقاله نهرهای کربلا در منابع تاریخی، سید عبدالحسن کلیدار، ترجمه محمدحسین خوشنویس، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره بیست و هشتم، پاییز ۱۳۹۵، ص۸۹ است.

• بغیة النبلاء فی تاریخ کربلا، عبدالحسین الکیدار آل طعمة، تحقیق سید عادل عبدالصالح الکیدار، مراجعة و تعلیق عبد الامیر عزیز القریشی، طارق نافع الحمدانی، توسط الامانة العامة للعتبة الحسینیة المقدسة، مرکز کربلاء للدراسات، ۱۴۳۵ق.
• ساعة فی سد الهندیة، مجلة لغة العرب، السنةالسادسة، الجزء ۲، صفر ۱۳۴۷ق.
• .گلشن خلفا، مرتضی نظمی‌زاده، مطبعة الادب، نجف، ۱۹۷۱م.
• مرکز کربلاء للدراسات و البحوث، العتبة الحسینیة المقدسة.
• وکالة یقین للأنباء.