عتبه بوسی: تفاوت میان نسخه‌ها
(←معرفی) |
(اصلاح نویسه‌های عربی، اصلاح فاصلهٔ مجازی، اصلاح ارقام) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:عتبه بوسی.png|بندانگشتی|200x200پیکسل|عتبه بوسی [[محمدتقی بهجت]]، عارف و مرجع تقلید [[شیعه]]، در [[آستان مقدس امام رضا(ع)]].]] | [[پرونده:عتبه بوسی.png|بندانگشتی|200x200پیکسل|عتبه بوسی [[محمدتقی بهجت]]، عارف و مرجع تقلید [[شیعه]]، در [[آستان مقدس امام رضا(ع)]].]] | ||
'''عتبه‌بوسی'''، بوسیدن در و درگاه حرم‌ها هنگام ورود است. برخی از عالمان شیعه آن را یکی از آداب زیارت شمرده و برخی برای استحباب آن دلیلی نیافته‌اند. با این همه، سجده بر درگاه را، اگر به عنوان شکر الهی باشد جایز دانسته‌اند. | '''عتبه‌بوسی'''، بوسیدن در و درگاه حرم‌ها هنگام ورود است. برخی از عالمان شیعه آن را یکی از آداب زیارت شمرده و برخی برای استحباب آن دلیلی نیافته‌اند. با این همه، سجده بر درگاه را، اگر به عنوان شکر الهی باشد جایز دانسته‌اند. | ||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
عتبه‌بوسی، بوسیدن در و درگاه حرم‌ها هنگام ورود است.<ref name=":0">فرهنگ زیارت، ص۳۴۶.</ref> [[محمدباقر مجلسی]]، سخن [[شهید اول]] را در این مورد، به عنوان یکی از آداب زیارت آورده، ولی به باور مجلسی، دلیل مستندی برای استحباب عتبه‌بوسی نیست. با این همه، وی سجده برای خدا را به عنوان شکر الهی بر این توفیق، جایز دانسته است.<ref>بحارالأنوار، ج٩٧، ص١٣۴ و ١٣۶.</ref> بوسیدن زمین و درگاه در حرم، نباید به عنوان سجده بر امام(ع) انگاشته شود.<ref name=":0" />در برخی | عتبه‌بوسی، بوسیدن در و درگاه حرم‌ها هنگام ورود است.<ref name=":0">فرهنگ زیارت، ص۳۴۶.</ref> [[محمدباقر مجلسی]]، سخن [[شهید اول]] را در این مورد، به عنوان یکی از آداب زیارت آورده، ولی به باور مجلسی، دلیل مستندی برای استحباب عتبه‌بوسی نیست. با این همه، وی سجده برای خدا را به عنوان شکر الهی بر این توفیق، جایز دانسته است.<ref>بحارالأنوار، ج٩٧، ص١٣۴ و ١٣۶.</ref> بوسیدن زمین و درگاه در حرم، نباید به عنوان سجده بر امام(ع) انگاشته شود.<ref name=":0" />در برخی سرودههای عالمانِ عارف، به عتبه‌بوسی اشاره شده است.<ref name=":0" /> | ||
==پانوشت== | ==پانوشت== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{منابع}} | |||
{{برگرفتگی | {{برگرفتگی | ||
| پیش از لینک = کتاب | | پیش از لینک = کتاب | ||
| منبع = فرهنگ زیارت، | | منبع = فرهنگ زیارت، | ||
| پس از لینک = جواد محدثی، مشعر، تهران، | | پس از لینک = جواد محدثی، مشعر، تهران، ۱۳۸۶ش، ج۱، ص۳۴۶. | ||
| لینک = http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/542/1/346 | | لینک = http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/542/1/346 | ||
}} | }} | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
[[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]] | |||
نسخهٔ ۱۶ دسامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۱:۱۵
عتبه‌بوسی، بوسیدن در و درگاه حرم‌ها هنگام ورود است. برخی از عالمان شیعه آن را یکی از آداب زیارت شمرده و برخی برای استحباب آن دلیلی نیافته‌اند. با این همه، سجده بر درگاه را، اگر به عنوان شکر الهی باشد جایز دانسته‌اند.
معرفی
عتبه‌بوسی، بوسیدن در و درگاه حرم‌ها هنگام ورود است.[۱] محمدباقر مجلسی، سخن شهید اول را در این مورد، به عنوان یکی از آداب زیارت آورده، ولی به باور مجلسی، دلیل مستندی برای استحباب عتبه‌بوسی نیست. با این همه، وی سجده برای خدا را به عنوان شکر الهی بر این توفیق، جایز دانسته است.[۲] بوسیدن زمین و درگاه در حرم، نباید به عنوان سجده بر امام(ع) انگاشته شود.[۱]در برخی سرودههای عالمانِ عارف، به عتبه‌بوسی اشاره شده است.[۱]
پانوشت
منابع
این مقاله برگرفته از کتاب فرهنگ زیارت، جواد محدثی، مشعر، تهران، ۱۳۸۶ش، ج۱، ص۳۴۶. است.