جعفر بن ادریس قزوینی: تفاوت میان نسخه‌ها
(اصلاح نویسه‌های عربی، اصلاح ارقام) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''جعفر بن ادریس قزوینی'''، امام و مؤذن مسجدالحرام | |||
ابوعبدالله جعفربن ادریس بن محمدبن زیدبن یونس قزوینی (- حدود ۳۱۲ق) به تیره بنی عدی بن کعب از قریش نسب برده<ref>التدوین، ج1، ص170؛ ج2، ص375؛ ضیافة الاخوان، ص136.</ref> و از اعقاب عمربن خطاب* مقیم قزوین می‌باشد.<ref>التدوین، ج1، ص170؛ ضیافة الاخوان، ص137.</ref> از زمان و مکان تولد و دوران کودکی او اطلاعی در دست نیست. خاندان وی از خاندان‌های مشهور شیعی در قزوین بودند. احمد بن ادریس برادر جعفر، حسن بن احمد بن ادریس، محمد بن احمد بن ادریس برادرزادگان جعفر از این خاندان‌اند.<ref>ضیافة الاخوان، ص137.</ref> | |||
جعفر در قزوین علومی چون فقه وحدیث را نزد اکابر علمای عصر خویش مانند یحیی بن عبدک و ابن ماجه فرا گرفت.<ref>التدوین، ج2، ص375؛ ضیافة الاخوان، ص136-137.</ref> ابن ماجه صاحب سنن (۲۰۹–۲۷۳ق) از مشایخ وی است. جعفر از راویان حدیث بود.<ref>المجروحین، ج2، ص152؛ ج3، ص17؛ الانتقاء، ص136-137؛ الشریعه، ج4، ص2012.</ref> او از طریق کسانی مانند داود بن سلیمان و او با واسطه از امام رضا(ع) روایت نقل کرده است.<ref>الامالی، ص448؛ ضیافة الاخوان، ص137.</ref> شیخ طوسی نیز در آمالی روایتی از جعفر را نقل کرده است.<ref>الامالی، ص448؛ ضیافة الاخوان، ص137.</ref> | |||
جعفر حدود سال ۲۸۰ق. به قصد زیارت خانه خدا به مکه رفت و مجاور خانه خدا شد اما از تاریخ سفر او اطلاعی در دست نیست. بنا به گزارشی، وی ۳۰ سال امام مسجدالحرام بود.<ref>التدوین، ج2، ص136، 375.</ref> در نقلی، جعفر علاوه بر امامت مسجدالحرام در ماه رمضان، از مؤذنین آن نیز بود.<ref>الشریعه، ج5، ص2376.</ref> | |||
جعفر بن ادریس در مکه مجلس تدریس فقه و حدیث برپا کرده و شاگردانی را تربیت کرد که برخی از آنان در شمار ناقلان روایت از وی قرار دارند. عبدالواحد حسن بصلانی البندار و ابوبکر احمد بن ابراهیم بن سعید الشروطی<ref>التدوین، ج2، ص375.</ref> از آن جمله‌اند. جعفر درحدود سال ۳۱۲ق. درگذشت.<ref>التدوین، ج2، ص376؛ ضیافة الاخوان، ص137.</ref> از مدت زندگی، مکان درگذشت و محل دفن وی اطلاعی در دست نیست. | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
نسخهٔ ۲۲ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۲۲:۱۴
جعفر بن ادریس قزوینی، امام و مؤذن مسجدالحرام
ابوعبدالله جعفربن ادریس بن محمدبن زیدبن یونس قزوینی (- حدود ۳۱۲ق) به تیره بنی عدی بن کعب از قریش نسب برده[۱] و از اعقاب عمربن خطاب* مقیم قزوین می‌باشد.[۲] از زمان و مکان تولد و دوران کودکی او اطلاعی در دست نیست. خاندان وی از خاندان‌های مشهور شیعی در قزوین بودند. احمد بن ادریس برادر جعفر، حسن بن احمد بن ادریس، محمد بن احمد بن ادریس برادرزادگان جعفر از این خاندان‌اند.[۳]
جعفر در قزوین علومی چون فقه وحدیث را نزد اکابر علمای عصر خویش مانند یحیی بن عبدک و ابن ماجه فرا گرفت.[۴] ابن ماجه صاحب سنن (۲۰۹–۲۷۳ق) از مشایخ وی است. جعفر از راویان حدیث بود.[۵] او از طریق کسانی مانند داود بن سلیمان و او با واسطه از امام رضا(ع) روایت نقل کرده است.[۶] شیخ طوسی نیز در آمالی روایتی از جعفر را نقل کرده است.[۷]
جعفر حدود سال ۲۸۰ق. به قصد زیارت خانه خدا به مکه رفت و مجاور خانه خدا شد اما از تاریخ سفر او اطلاعی در دست نیست. بنا به گزارشی، وی ۳۰ سال امام مسجدالحرام بود.[۸] در نقلی، جعفر علاوه بر امامت مسجدالحرام در ماه رمضان، از مؤذنین آن نیز بود.[۹]
جعفر بن ادریس در مکه مجلس تدریس فقه و حدیث برپا کرده و شاگردانی را تربیت کرد که برخی از آنان در شمار ناقلان روایت از وی قرار دارند. عبدالواحد حسن بصلانی البندار و ابوبکر احمد بن ابراهیم بن سعید الشروطی[۱۰] از آن جمله‌اند. جعفر درحدود سال ۳۱۲ق. درگذشت.[۱۱] از مدت زندگی، مکان درگذشت و محل دفن وی اطلاعی در دست نیست.
پانویس
- ↑ التدوین، ج1، ص170؛ ج2، ص375؛ ضیافة الاخوان، ص136.
- ↑ التدوین، ج1، ص170؛ ضیافة الاخوان، ص137.
- ↑ ضیافة الاخوان، ص137.
- ↑ التدوین، ج2، ص375؛ ضیافة الاخوان، ص136-137.
- ↑ المجروحین، ج2، ص152؛ ج3، ص17؛ الانتقاء، ص136-137؛ الشریعه، ج4، ص2012.
- ↑ الامالی، ص448؛ ضیافة الاخوان، ص137.
- ↑ الامالی، ص448؛ ضیافة الاخوان، ص137.
- ↑ التدوین، ج2، ص136، 375.
- ↑ الشریعه، ج5، ص2376.
- ↑ التدوین، ج2، ص375.
- ↑ التدوین، ج2، ص376؛ ضیافة الاخوان، ص137.
منابع
محتوای این مقاله برگرفته شده از: دانشنامه حج و حرمین شریفین مدخل جعفر بن ادریس قزوینی.
- الامالی، محمد بن حسن الطوسی (۳۸۵-۴۶۰ق.)، تصحیح محققان بنیاد بعثت، قم، انتشارات دارالثقافه، ۱۴۱۴ق.
- الانتقاء من فضائل الثلاثه الائمه الفقهاء، یوسف بن عبدالله ابن عبدالبر (۳۶۸-۴۶۳ق.)، بیروت، دارالکتب العلمیه، بی‌تا.
- تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر، شمس‌الدین محمد بن احمد الذهبی ( -۷۴۸ق.)، به کوشش عمر عبدالسلام، بیروت، دارالکتاب العربی، ۱۴۱۰ق.
- التدوین فی اخبار قزوین، عبدالکریم الرافعی القزوینی ( -۶۲۳ق.)، به کوشش عزیز الله العطاردی، تهران، عطارد، ۱۳۷۶ش.
- تهذیب الکمال فی اسماء الرجال، یوسف بن عبدالرحمن المزی ( -۷۴۲ق.)، به کوشش بشار عواد معروف، بیروت، موسسه الرساله، ۱۹۸۵م.
- سنن ابن ماجه، محمد بن زید الربعی ابن ماجه ( -۲۷۵ق.)، به کوشش محمد فؤاد عبدالباقی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۳۹۵ق.
- الشریعه، محمد بن الحسین الآجری، به کوشش الدمیجی، الریاض، دارالوطن.
- ضیافة الاخوان و هدیة الخلان، محمد بن الحسن القزوینی ( -۱۳۹۶ق.)، به کوشش حسینی، قم، مجمع ذخائر الاسلامیه، ۱۳۹۷ق.
- المجروحین من المحدثین و الضعفاء و المتروکین، محمد ابن حبّان ( -۳۵۴ق.)، تحقیق محمود ابراهیم زاید، مکه، دارالباز، بی تا.