مقبره اسماء همسر جعفر طیار: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حج
جز (جایگزینی متن - ' (ص)' به '(ص)')
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)')
خط ۲۹: خط ۲۹:
اسماء همسر [[ جعفر بن ابیطالب]]، یکی از مسلمانان فداکار بود. نقل است که پیامبر اسلام(ص) در مورد وی فرمودند: او از زنان بهشتی است.<ref>ابن اثیر، اسد الغابه،ج5، ص395.</ref>  
اسماء همسر [[ جعفر بن ابیطالب]]، یکی از مسلمانان فداکار بود. نقل است که پیامبر اسلام(ص) در مورد وی فرمودند: او از زنان بهشتی است.<ref>ابن اثیر، اسد الغابه،ج5، ص395.</ref>  


او از زنانی بود که در [[مکه ]] اسلام اختیار نمود و همراه همسرش به حبشه هجرت کرد. این زوج مسلمان پر شور و با ایمان تا سال هفتم هجری ( [[ فتح خیبر]] ) با آخرین گروه باقیمانده در حبشه در آن سرزمین به سر می بردند، ( حدود 13 سال) و مقارن فتح خیبر به مدینه بازگشتند. پس از آنکه جعفر بن ابیطالب در سال 8 هجری در جنگ [[موته ]] به شهادت رسید اسماء با [[ابوبکر]] ازدواج کرد و [[محمد بن ابو بکر ]] از او تولد یافت و پس از درگذشت ابو بکر، [[امام علی (ع) ]] او را تزویج کرد و [[ یحیی بن علی بن ابیطالب]] از او متولد شد.<ref>ابن اثیر، اسد الغابه،ج5، ص395.</ref>  
او از زنانی بود که در [[مکه ]] اسلام اختیار نمود و همراه همسرش به حبشه هجرت کرد. این زوج مسلمان پر شور و با ایمان تا سال هفتم هجری ( [[ فتح خیبر]] ) با آخرین گروه باقیمانده در حبشه در آن سرزمین به سر می بردند، ( حدود 13 سال) و مقارن فتح خیبر به مدینه بازگشتند. پس از آنکه جعفر بن ابیطالب در سال 8 هجری در جنگ [[موته ]] به شهادت رسید اسماء با [[ابوبکر]] ازدواج کرد و [[محمد بن ابو بکر ]] از او تولد یافت و پس از درگذشت ابو بکر، [[امام علی(ع) ]] او را تزویج کرد و [[ یحیی بن علی بن ابیطالب]] از او متولد شد.<ref>ابن اثیر، اسد الغابه،ج5، ص395.</ref>  


اسماء از زنان محدثه بود<ref>الاستیعاب،ج4، ص236.</ref> و با خاندان پیامبر اسلام(ص) ارتباط و پیوستگی خاص معنوی داشت و چنانکه مشهور است در مدتی که [[حضرت فاطمه (س) ]] بستری بود پرستاری و مراقبت از او را برعهده داشت و پس از شهادت آن بانوی بزرگوار در غسل دادن او امام علی (ع) را یاری می داد. و به همین مناسبت گزارش هایی از حوادث چند روز آخر عمر حضرت فاطمه (س) از او نقل شده است.<ref>بحار الانوار،ج43، ص181.</ref>  
اسماء از زنان محدثه بود<ref>الاستیعاب،ج4، ص236.</ref> و با خاندان پیامبر اسلام(ص) ارتباط و پیوستگی خاص معنوی داشت و چنانکه مشهور است در مدتی که [[حضرت فاطمه (س) ]] بستری بود پرستاری و مراقبت از او را برعهده داشت و پس از شهادت آن بانوی بزرگوار در غسل دادن او امام علی(ع) را یاری می داد. و به همین مناسبت گزارش هایی از حوادث چند روز آخر عمر حضرت فاطمه (س) از او نقل شده است.<ref>بحار الانوار،ج43، ص181.</ref>  


سرانجام آن بانوی بزرگوار در سال 65 هجری وفات نمود و در قبرستان باب الصغیر دمشق مدفون گردید.
سرانجام آن بانوی بزرگوار در سال 65 هجری وفات نمود و در قبرستان باب الصغیر دمشق مدفون گردید.


==موقعیت مزار==
==موقعیت مزار==
قبر این بانوی بزرگوار به همراه [[میمونه]] دختر [[ حسن بن علی (ع)]] و [[ حمیده ]] دختر [[ مسلم بن عقیل ]] در یک حجره ومقبره قرار دارند که در پشت مقابر [[ سکینه]] و [[ ام کلثوم]] و در سمت چپ قبر [[ عبدالله بن جعفر صادق(ع)]] واقع شده است. بر بالای در ورودی آرامگاه نوشته شده است : « ضریح السید اسماء زوجه جعفر طیار - ضریح السیده میمونه بنت الامام الحسن بن علی بن ابیطالب، ضریح حمیده بنت مسلم بن عقیل.»
قبر این بانوی بزرگوار به همراه [[میمونه]] دختر [[ حسن بن علی(ع)]] و [[ حمیده ]] دختر [[ مسلم بن عقیل ]] در یک حجره ومقبره قرار دارند که در پشت مقابر [[ سکینه]] و [[ ام کلثوم]] و در سمت چپ قبر [[ عبدالله بن جعفر صادق(ع)]] واقع شده است. بر بالای در ورودی آرامگاه نوشته شده است : « ضریح السید اسماء زوجه جعفر طیار - ضریح السیده میمونه بنت الامام الحسن بن علی بن ابیطالب، ضریح حمیده بنت مسلم بن عقیل.»


==توصیف بنا==
==توصیف بنا==

نسخهٔ ‏۲۹ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۳۷

مرقد اسماء همسر جعفر طیار
اطلاعات اوليه
کاربری زیارتگاه
مکان سوریه * استان دمشق * قبرستان باب الصغیر
مشخصات
وضعیت فعال
معماری
بازسازی 1330ه.ق

مرقد منتسب به اسماء همسر جعفر طیار ، در شهر دمشق، درقبرستان باب الصغیر واقع است و از زیارتگاه‌های مشهور شیعیان در سوریه، به شمار می‌آید.

اسماء بنت عمیس همسر جعفر بن ابیطالب در مکه به پیامبر اسلام(ص) ایمان آورد و از مهاجران حبشه بود.وی در سال 65 ه.ق در شهر دمشق وفات نمود و در قبرستان باب الصغیر مدفون گردید.

معرفی اجمالی اسماء بنت عمیس

اسماء همسر جعفر بن ابیطالب، یکی از مسلمانان فداکار بود. نقل است که پیامبر اسلام(ص) در مورد وی فرمودند: او از زنان بهشتی است.[۱]

او از زنانی بود که در مکه اسلام اختیار نمود و همراه همسرش به حبشه هجرت کرد. این زوج مسلمان پر شور و با ایمان تا سال هفتم هجری ( فتح خیبر ) با آخرین گروه باقیمانده در حبشه در آن سرزمین به سر می بردند، ( حدود 13 سال) و مقارن فتح خیبر به مدینه بازگشتند. پس از آنکه جعفر بن ابیطالب در سال 8 هجری در جنگ موته به شهادت رسید اسماء با ابوبکر ازدواج کرد و محمد بن ابو بکر از او تولد یافت و پس از درگذشت ابو بکر، امام علی(ع) او را تزویج کرد و یحیی بن علی بن ابیطالب از او متولد شد.[۲]

اسماء از زنان محدثه بود[۳] و با خاندان پیامبر اسلام(ص) ارتباط و پیوستگی خاص معنوی داشت و چنانکه مشهور است در مدتی که حضرت فاطمه (س) بستری بود پرستاری و مراقبت از او را برعهده داشت و پس از شهادت آن بانوی بزرگوار در غسل دادن او امام علی(ع) را یاری می داد. و به همین مناسبت گزارش هایی از حوادث چند روز آخر عمر حضرت فاطمه (س) از او نقل شده است.[۴]

سرانجام آن بانوی بزرگوار در سال 65 هجری وفات نمود و در قبرستان باب الصغیر دمشق مدفون گردید.

موقعیت مزار

قبر این بانوی بزرگوار به همراه میمونه دختر حسن بن علی(ع) و حمیده دختر مسلم بن عقیل در یک حجره ومقبره قرار دارند که در پشت مقابر سکینه و ام کلثوم و در سمت چپ قبر عبدالله بن جعفر صادق(ع) واقع شده است. بر بالای در ورودی آرامگاه نوشته شده است : « ضریح السید اسماء زوجه جعفر طیار - ضریح السیده میمونه بنت الامام الحسن بن علی بن ابیطالب، ضریح حمیده بنت مسلم بن عقیل.»

توصیف بنا

بر بالای حجره گنبدی به رنگ سبز و در داخل آن تابوتی بزرگ و چوبین دیده می شود. حجره مذکور در سال 1330 ه.ق بازسازی شده و هر سه مزار در داخل یک مقبره کاشیکاری شده و چوبین قرار دارند.[۵]

پانویس

  1. ابن اثیر، اسد الغابه،ج5، ص395.
  2. ابن اثیر، اسد الغابه،ج5، ص395.
  3. الاستیعاب،ج4، ص236.
  4. بحار الانوار،ج43، ص181.
  5. تاریخ و اماکن سیاحتی و زیارتی سوریه،ص149.

منابع

این مقاله برگرفته از کتاب شام سرزمین خاطره ها، مهدی پیشوائی، دفتر آموزش و تبلیغات حج و زیارت، چ اول، 1369. است.
  • اسدالغابه فی معرفته الصحابه، ابن اثیر جزری الشیبانی، بیروت، دار الاحیاء، 1358ه.
  • بحار الانوار، مجلسی، محمد باقر. تهران، نشراسلامیه،بی تا.
  • الاستعیاب فی معرفه الاصحاب،ابن عبدالبر، مصر، مطبعة مصطفی، ١٣58ه. ق .
  • تاریخ واماکن سیاحتی و زیارتی سوریه، اصغر قائدان، تهران، مشعر، 1376ه.ش.