آیه ۱۲۵ سوره بقره: تفاوت میان نسخه‌ها
(←محتوا) |
(←محتوا) |
||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
==== رعايت امنيت و آسايش ==== | ==== رعايت امنيت و آسايش ==== | ||
در آیه ۱۲۵ سوره بقره، | در آیه ۱۲۵ سوره بقره، [[خانه خدا]] امن شمرده شده است. مقصود از امنیت در خانه خدا را، دستوراتی درباره حفظ امنیت واردشدگان به خانه خدا و [[حرم مکی|حرم]] دانسته‌اند.<ref>كنزالعرفان، ج١، ص ٢۶٢. تفسير الميزان، ج٢، ص٣۵٣.</ref> در روایات، حفظ امنیت مردم و حیواناتی که به حرم پناهنده می‌شوند لازم شمرده شده است.<ref>البرهان فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۲۹۹.</ref> به همين جهت فقیهان فتوا داده‌اند، چنانچه كسى مرتكب كارى شود كه موجب حدّ يا تعزير يا قصاص شده باشد و به حرم پناه آورد، نمی‌توان متعرّض او شد؛ بلکه باید از نظر آب و غذا در تنگنا قرار گیرد تا از حرم بیرون رود.<ref>جواهر الکلام، ج۲۰، ص۴۶-۴۷.</ref> | ||
بر پایه روایتی از امام صادق(ع)، مراد از «حرم امن»، شناخت اهل بیت(ع) است، که فرد در صورت معرفت به آنها در دنیا و آخرت ایمن خواهد بود.<ref>البرهان فى تفسير القرآن،ج١، ص٢٩٩.</ref> | |||
==== گزینش مصلی نماز ==== | |||
در بخشی از آيه ۱۲۵ سوره بقره، از انتخاب مقام ابراهيم(ع) به عنوان مصلى (محل نماز خواندن) سخن گفته شده است. عالمان درباره مراد مقام ابراهيم در آيه اختلاف نظر دارند. به عقيده برخی، منظور محل سنگى است، كه جاى پاى حضرت ابراهيم(ع) در آن قرار دارد.<ref>الجامع لاحكام القرآن، ج٢، ص١١٢؛ كنزالعرفان، ج١، ص٣١٠.</ref> برخى ديگر بر اين باورند كه مقصود از مقام& همه حرم است، كه ابراهيم در آنجا گام نهاده است.<ref>مجمع البيان، ج١، ص٢٠٣؛ الجامع لاحكام القرآن، ج۴، ص١٣٩.</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۳۹: | خط ۴۲: | ||
}} | }} | ||
* '''البرهان فى تفسير القرآن'''، سيد هاشم بحرانى، انتشارات دار التفسير، چاپ اول، ١۴١٧ق. | |||
* '''التحقيق فى كلمات القرآن'''، حسن مصطفوى، تهران، بنگاه ترجمه و نشر كتاب، ١٣۶٠ش. | * '''التحقيق فى كلمات القرآن'''، حسن مصطفوى، تهران، بنگاه ترجمه و نشر كتاب، ١٣۶٠ش. | ||
* '''تفسير الكبير (مفاتيح الغيب)'''، محمد بن عمر فخر رازى، قم، دفتر تبليغات اسلامى، چهارم، ١۴١٣ق. | * '''تفسير الكبير (مفاتيح الغيب)'''، محمد بن عمر فخر رازى، قم، دفتر تبليغات اسلامى، چهارم، ١۴١٣ق. | ||
* '''الجامع لأحكام القرآن'''، محمد بن احمد قرطبى، بيروت، دار احياء التراث العربى، ١٩۶۵م. | |||
* '''جواهر الكلام'''، محمد حسن نجفى، تهران، دار الكتب الاسلاميه، چاپ سوم، ١٣۶٧ش. | |||
* '''الصحاح، تاج اللغة و صحاح العربية'''، اسماعيل بن حماد جوهرى، تحقيق احمد عبدالغفور عطار، بيروت، دارالعلم للملايين، چهارم، ١۴٠٧ق. | * '''الصحاح، تاج اللغة و صحاح العربية'''، اسماعيل بن حماد جوهرى، تحقيق احمد عبدالغفور عطار، بيروت، دارالعلم للملايين، چهارم، ١۴٠٧ق. | ||
نسخهٔ ۲ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۱۰
متن و ترجمه
| ﴿ | وَإِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثَابَةً لِلنَّاسِ وَأَمْنًا وَاتَّخِذُوا مِنْ مَقَامِ إِبْرَاهِيمَ مُصَلًّى وَعَهِدْنَا إِلَى إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ أَنْ طَهِّرَا بَيْتِيَ لِلطَّائِفِينَ وَالْعَاكِفِينَ وَالرُّكَّعِ السُّجُودِ و [یاد کنید] هنگامی که ما این خانه [کعبه] را برای همه مردم محل گردهمایی و جای امن وامان قرار دادیم، و [فرمان دادیم:] از مقام ابراهیم جایگاهی برای نماز انتخاب کنید. و به ابراهیم و اسماعیل سفارش کردیم که خانه ام را برای طواف کنندگان و اعتکاف کنندگان و رکوع کنندگان وسجده گذاران [از هر آلودگی ظاهری و باطنی] پاکیزه کنید. |
﴾ |
شرح واژگان
واژه مثابه به معنای «تکرار و بازگشت» یا «محلی که بارها به آن رجوع شود» است.[۱] برخی از لغت‌شناسان، مثابه را به معنای رجوع به قصد ثواب دانسته‌اند.[۲] واژه مَقام به محل قیام و ایستادن گفته شده[۳] و در جایگاه معنوی نیز به کار رفته است.[۴] کلمه عکوف به معنای ملازمت با چیزی و مواظبت از آن است.[۵]
چشم‌انداز
در قرآن، در آیه پيش از آیه ۱۲۵ سوره بقره، به سیر آزمون‌های حضرت ابراهیم(ع) و رسیدن او به مقام امامت اشاره شده است.[۶] برخی اشاره به این مقام، پیش از آیه ۱۲۵ سوره بقره را به این معنا دانسته‌اند که دلیل نماز خواندن در مقام ابراهیم(ع)، رسیدن او به مقام پیشوایی و امامت است.[۷]
محتوا
آيه ۱۲۵ سوره بقره، دربردارنده دو بخش کلی است:
بخش اول؛ وظايف مردم
بر اساس تفاسیر، در آیه ۱۲۵ سوره بقره، سه وظيفه و تکلیف بر عهده مردم گذارده شده است:
تكرار حج و عمره
در این آیه، درباره بازگشت مكرر به خانه خدا و تكرار زيارت آن، تعبير به «مثابه» شده است. مثابه به معناى تكرار و بازگشت و يا محل رجوع مكرر است.[۸] در برخی روایات نیز، به نیت بازگشت هنگام خروج از مکه سفارش شده است.[۹] برخی از فقیهان، تعبیر به مثابه در این آیه را دلیل بر استحباب دانسته‌اند؛ زیرا وجوب حج به اتفاق، یک بار بیشتر نیست.[۱۰] البته برخی، این آیه را دلیل بر وجوب تکرار طواف شمرده‌اند.[۱۱]
راغب اصفهانی، لغت‌شناس قرآنی، احتمال داده است مراد از مثابه در این آیه، محل ثواب دادن باشد؛[۱۲] که در این صورت، دلالتی بر تکرار نخواهد داشت.[۱۳]
رعايت امنيت و آسايش
در آیه ۱۲۵ سوره بقره، خانه خدا امن شمرده شده است. مقصود از امنیت در خانه خدا را، دستوراتی درباره حفظ امنیت واردشدگان به خانه خدا و حرم دانسته‌اند.[۱۴] در روایات، حفظ امنیت مردم و حیواناتی که به حرم پناهنده می‌شوند لازم شمرده شده است.[۱۵] به همين جهت فقیهان فتوا داده‌اند، چنانچه كسى مرتكب كارى شود كه موجب حدّ يا تعزير يا قصاص شده باشد و به حرم پناه آورد، نمی‌توان متعرّض او شد؛ بلکه باید از نظر آب و غذا در تنگنا قرار گیرد تا از حرم بیرون رود.[۱۶]
بر پایه روایتی از امام صادق(ع)، مراد از «حرم امن»، شناخت اهل بیت(ع) است، که فرد در صورت معرفت به آنها در دنیا و آخرت ایمن خواهد بود.[۱۷]
گزینش مصلی نماز
در بخشی از آيه ۱۲۵ سوره بقره، از انتخاب مقام ابراهيم(ع) به عنوان مصلى (محل نماز خواندن) سخن گفته شده است. عالمان درباره مراد مقام ابراهيم در آيه اختلاف نظر دارند. به عقيده برخی، منظور محل سنگى است، كه جاى پاى حضرت ابراهيم(ع) در آن قرار دارد.[۱۸] برخى ديگر بر اين باورند كه مقصود از مقام& همه حرم است، كه ابراهيم در آنجا گام نهاده است.[۱۹]
پانویس
- ↑ صحاح‌‌اللغه، ذیل واژه ثوب؛ المصباح المنیر، ذیل واژه ثوب؛ لسان‌العرب، ذیل واژه ثوب؛ مجمع البحرین، ذیل واژه ثوب.
- ↑ التحقیق فی کلمات القرآن، ذیل واژه توب.
- ↑ برای نمونه سوره نمل، آیه ۳۹.
- ↑ برای نمونه سوره اسراء، آیه ۷۹.
- ↑ المصباح المنير، ذیل واژه عكف.
- ↑ المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۲۷۰.
- ↑ درسنامه تفسیر آیات حج، ص۴۸.
- ↑ المصباح المنیر، ذیل واژه ثوب؛ مجمع البحرین ذیل واژه ثوب.
- ↑ مجمع البیان، ج۱، ص۲۰۳.
- ↑ کنز العرفان، ج۱، ص۳۱۰.
- ↑ تفسیر کبیر، ج۴، ص۵۰.
- ↑ مفردات الفاظ قرآن، ذیل واژه ثوب.
- ↑ درسنامه تفسیر آیات مناسک حج، ص۵۰.
- ↑ كنزالعرفان، ج١، ص ٢۶٢. تفسير الميزان، ج٢، ص٣۵٣.
- ↑ البرهان فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۲۹۹.
- ↑ جواهر الکلام، ج۲۰، ص۴۶-۴۷.
- ↑ البرهان فى تفسير القرآن،ج١، ص٢٩٩.
- ↑ الجامع لاحكام القرآن، ج٢، ص١١٢؛ كنزالعرفان، ج١، ص٣١٠.
- ↑ مجمع البيان، ج١، ص٢٠٣؛ الجامع لاحكام القرآن، ج۴، ص١٣٩.
منابع
- البرهان فى تفسير القرآن، سيد هاشم بحرانى، انتشارات دار التفسير، چاپ اول، ١۴١٧ق.
- التحقيق فى كلمات القرآن، حسن مصطفوى، تهران، بنگاه ترجمه و نشر كتاب، ١٣۶٠ش.
- تفسير الكبير (مفاتيح الغيب)، محمد بن عمر فخر رازى، قم، دفتر تبليغات اسلامى، چهارم، ١۴١٣ق.
- الجامع لأحكام القرآن، محمد بن احمد قرطبى، بيروت، دار احياء التراث العربى، ١٩۶۵م.
- جواهر الكلام، محمد حسن نجفى، تهران، دار الكتب الاسلاميه، چاپ سوم، ١٣۶٧ش.
- الصحاح، تاج اللغة و صحاح العربية، اسماعيل بن حماد جوهرى، تحقيق احمد عبدالغفور عطار، بيروت، دارالعلم للملايين، چهارم، ١۴٠٧ق.
- كنز العرفان، مقداد بن عبدالله سيورى، تحقيق محمد باقر بهبودى، تهران، المكتبة الرضوية لاحياء الآثار الجعفريه.
- مجمع البيان فى تفسير القرآن، فضل بن حسن طبرسى، قم، كتابخانة آيت‌الله مرعشى نجفى، ١۴٠٣ق.
- المصباح المنير، احمد بن محمد فيومى، قم، دارالهجرة، دوم، ١۴١۴ق.
- الميزان فى تفسير القرآن، سيد محمدحسين طباطبايى، جامعه مدرسين حوزه علميه قم.