کاربر:Salar: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حج
(←‏شرایط طواف وداع: اصلاح ارقام)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{صفحه کاربری استاندارد}}
{{حج و عمره عمودی}}
{{حج و عمره عمودی}}
'''طواف وداع'''
'''طواف وداع'''

نسخهٔ ‏۸ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۱۴

                                       
فهرست کاربران      صفحه‌های جدید      بحث      صفحه تمرین۱      صفحه تمرین۲      کارها      نامه      قهوه خانه      اعلانات

این صفحه کاربری متعلق به کاربر:Salar است.

ترتیب اعمال حج تمتع
عمره تمتع
۱ شوال تا ۹ ذوالحجه
احرام در میقاتطوافنماز طوافسعیتقصیر
حج
نهم ذوالحجه
احرام در مکهوقوف در عرفات
شب دهم
وقوف در مشعر
روز دهم
رمی جمره عقبهقربانیحلق یا تقصیر
شب یازدهم
بیتوته در منا
روز یازدهم
رمی جمرات سه‌گانه
شب دوازدهم
بیتوته در منا
روز دوازدهم
رمی جمراتطواف زیارتنماز طوافسعیطواف نساءنماز طواف نساء

طواف وداع

مفهوم‌شناسی

طواف در لغت به معنای احاطه کردن[۱] و دور چیزی چرخیدن،[۲] و در اصطلاح هفت دور چرخیدن دور کعبه در مسجدالحرام است، که یکی از اعمال حج و عمره دانسته شده است.[۳] طواف وداع، طوافی است که حاجی پس از اتمام مناسک حج و هنگام بیرون آمدن از مکه انجام می‌دهد و آخرین عمل او در مکه است.[۴] این طواف را از آن جهت وداع گویند که گویا با این طواف از مکه و مسجدالحرام خداحافظی و وداع می‌نماید.[۵]

احکام

فقیهان شیعه طواف وداع را در حج واجب و عمره مستحب شمرده‌اند.[۶] به نظر شیخ طوسی هیچ اختلافی بین فقهای شیعه در این موضوع نیست و ترک آن نیز موجب کفاره نخواهد شد.[۷]

در احکام طواف وداع بین فقهای اهل سنت اختلاف است. بیشتر آنها، واجب یا مستحب بودن طواف وداع را در حج تمتع ثابت دانسته‌اند.[۸] به نظر آنها طواف وداع در این حج واجب بوده[۹] و جزء مناسک نیز هست.[۱۰] هرچند بعضی از فقهای شافعی و حنبلی مانند نووی و ابن تیمیه آن را جزء مناسک نشمرده‌اند.[۱۱] اما برخی مانند حسن‌بن‌زیاد، کرخی و ازهری بر مشروع بودن طواف وداع در عمره تأکید کرده‌اند.[۱۲]

شرایط طواف وداع

به نظر شیعه و سنی طواف وداع برای کسی که در مکه است، مشروع نیست[۱۳] و در میان اهل سنت ادعای اجماع شده است که اهل مکه طواف وداع ندارند.[۱۴] اما در مورد ساکنین حرم اختلاف دیدگاه وجود دارد. برخی فقیهان امامیه تصریح نموده‌اند کسی که اراده خروج از مکه را دارد، هرچند در حرم باشد، می‌تواند طواف وداع انجام دهد[۱۵] ولی از دیدگاه اهل سنت، کسی که ساکن در حرم است را نیز اهل مکه دانسته‌اند. بنابر گفته ابن‌قدامه، فقیه حنبلی قرن هفتم قمری، کسی که منزلش در حرم است، مانند اهل مکه طواف وداع ندارد.[۱۶]

کفایت طواف وداع از طواف نساء

طواف وداع که به هنگام بازگشت از مکه انجام می‌شود نزد شیعیان، مستحب است.[۱۷] مذاهب فقهی حنفی و حنبلی از اهل سنت این طواف را واجب دانسته و مالکی آن را مستحب می‌داند. شافعی نیز در یکی از دو فتوای خود آن را واجب می‌داند.[۱۸]

در برخی روایات شیعه، این طواف از اهل سنت، به‌منزله طواف نساء دانسته شده که پس از آن، استمتاع از همسر نیز بر مُحرم حلال می‌شود.[۱۹]

پانوشت

  1. فراهیدی، کتاب العین، ۱۴۰۹ق، ج۷، ص۴۵۸.
  2. جوهری، الصحاح، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۱۳۹۶.
  3. درسنامه مناسک حج، ص۳۳.
  4. مؤسّسه دائرة‌المعارف فقه اسلامى، فرهنگ فقه، ج۵، ص۲۳۰.
  5. «در مورد انواع طواف در حج از دیدگاه شیعه و اهل سنت توضیح دهید»، سایت پرسمان.
  6. الحدائق الناضرة فی أحکام العترة الطاهرة، یوسف بن احمد بحرانی، ج۱۷، ص۳۳۸؛ جواهر الکلام فی شرح شرائع الإسلام، محمدحسن نجفی، ج۲۰، ص۵۳؛ مغنیه، الفقه علی المذاهب الخمسه، ۱۴۲۱ق، ص۲۳۰.
  7. شیخ طوسی، الخلاف، ص۳۶۳.
  8. الحسن، احکام طواف الوداع، ۱۴۱۶ق، ص۱۱۵.
  9. نیل الأوطار، محمد بن علی شوکانی، ج۵، ص۱۷۱؛ نیز ر.ک: الفقه الاسلامی و ادلته، ج۳، ص۱۴۷؛ الفقه علی المذاهب الخمسة، ج۱، ص۲۳۰.
  10. الحسن، احکام طواف الوداع، ۱۴۱۶ق، ص۵۰.
  11. الحسن، احکام طواف الوداع، ۱۴۱۶ق، ص۵۴.
  12. الحسن، احکام طواف الوداع، ۱۴۱۶ق، ص۱۱۹؛ ر.ک: بدائع الصنائع، ج۲، ص۲۲۷.
  13. شهيد اول، الدروس الشرعية في فقه الإمامية، ج‌۱، ص۴۶۹.
  14. الحسن، احکام طواف الوداع، ۱۴۱۶ق، ص۶۲.
  15. شهيد اول، الدروس الشرعية في فقه الإمامية، ج‌۱، ص۴۶۹.
  16. احکام طواف النساء، ص۷۳. به نقل از المجموع شرح المهذب، ج۸، ص۲۵۶.
  17. مغنیه، الفقه علی المذاهب الخمسه، ۱۴۲۱ق، ص۲۳۰.
  18. مغنیه، الفقه علی المذاهب الخمسه، ۱۴۲۱ق، ص۲۳۰.
  19. تهذیب الاحکام، تحقیق خرسان، چاپ دارالکتب الاسلامیه، تهران، ج۵، ص۲۵۳، ح۱۶.

منابع

  • فراهیدی، خلیل بن احمد، کتاب العین، به تحقیق مهدی مخزمی، بی‌جا، دارالهجرة، ۱۴۰۹ق.
  • جوهری، اسماعیل، الصحاح، به تحقیق احمد عبدالغفور، بیروت، دارالعلم للملایین، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.
  • مؤسّسه دائرة‌المعارف فقه اسلامى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بيت عليهم السّلام، قم، مؤسّسه دائرة المعارف فقه اسلامى، چاپ اول، ۱۳۸۷ش.