کاربر:Salar/صفحه تمرین۱: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حج
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''فُسوق''' به معنای نافرمانی و ترک دستور خدا و تمایل به گناه است و از [[محرمات احرام]] می‌باشد. به نظر فقیهان شیعه، دروغ‌گویی، فحش دادن و فخر فروشی به دیگران از موارد فسوق است.
'''کشیدن دندان''' یکی از [[محرمات احرام]] است. به نظر فقیهان شیعه،  


برای فسوق، [[کفاره]] نیست و شخص [[احرام|محرِم]] فقط باید [[استغفار]] کند و [[مستحب]] است چیزی کفاره بدهد و اگر گاو ذبح کند بهتر است.
==مفهوم‌شناسی==
==مفهوم‌شناسی==
{{جعبه نقل قول| عنوان = | نقل‌قول = [[آیه ۱۹۷ سوره بقره|سوره بقره، آیه ۱۹۷]]:
{{جعبه نقل قول| عنوان = | نقل‌قول = [[آیه ۱۹۷ سوره بقره|سوره بقره، آیه ۱۹۷]]:
خط ۸: خط ۷:


(در حج، کار ناروا (مانند دروغ و بدگویی) و جدال [جایز] نیست)|تاریخ بایگانی| منبع = | تراز = چپ| عرض = ۲۳۰px| اندازه خط = 14px|رنگ پس‌زمینه =#FFF9E7| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}}
(در حج، کار ناروا (مانند دروغ و بدگویی) و جدال [جایز] نیست)|تاریخ بایگانی| منبع = | تراز = چپ| عرض = ۲۳۰px| اندازه خط = 14px|رنگ پس‌زمینه =#FFF9E7| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}}
مفسران و فقها برای فسوق معانی مختلفی را ذکر کرده‌اند. فِسق به معنای نافرمانی و ترک دستور [[خدا]] و تمایل به گناه است؛ ولی احتمال داده شده که مراد آن در آیه، همه گناهان<ref>تفسیر کبیر، ج۵، ص١٨٠؛ تفسیر کشاف، ج١، ص٢۴٣؛ تفسیر قرطبی، ج٢، ص۴٠۶؛ تفسیر المنار، ج٢، ص٢٢٧؛ تفسیر المیزان، ج٢، ص٧٩؛ تفسیر نمونه، ج٢، ص٢٩.</ref> یا به‌کار بردن القاب زشت و بدگویی<ref>تفسیر کشاف، ج١، ص٢۴٣؛ تفسیر قرطبی، ج٢، ص۴٠۶.</ref> یا دروغ باشد.<ref>مجمع البیان، ج٢، ص١۵١؛ همچنین نگاه کنید به وسائل الشیعه، ج٩، ص١٠٨.</ref> به نظر فقیهان شیعه، علاوه بر دروغ‌گویی، فحش دادن و فخر فروشی به دیگران نیز فُسوق است.<ref>مناسک نوین، ص۱۰۲.</ref>


بنابر [[آیه ۱۹۷ سوره بقره]] - که برخی از موارد [[محرمات احرام]] در آن بیان شده- فسق یکی از چیزهایی است که احرام‌گزار پس از احرام باید از آنها دوری کند.
از دندان کشیدن در منابع روایی و کتب فقهی به «قَلْعُ الضِرس»<ref>تهذیب الأحکام، ج۵، ص۳۸۵؛ الکافی فی الفقه، ص۲۰۴؛ المختصر النافع، ص۱۰۸.</ref>  و «قلع السن»<ref>غایة المرام، ج۱، ص۴۹۹؛ کشف الغطاء، ج۴، ص۵۵۱؛ کتاب الحج، خوئی، ج۳، ص۳۶۰.</ref>  یاد شده است.


در برخی کتاب‌های لغت، قلع، جدا کردن چیزی از ریشه خود و جابجا کردن چیزی از مکانش به مکان دیگر معنا شده است.<ref>لسان العرب، ج۸، ص۲۹۰؛ تاج العروس، ج۱۱، ص۳۹۴؛ لسان العرب، ج۸، ص۲۹۰.</ref>
«ضِرس» در لغت به معنای دندان آمده است.<ref>الصحاح ج۳، ص۹۴۱؛ لسان العرب، ج۶، ص۱۱۷؛ تاج العروس، ج۸، ص۳۳۳.</ref>  امّا ابن فارس، لغت‌شناس قرن چهارم هجری، معتقد است ضرس بر دندان آسیاب اطلاق می‌گردد.<ref>معجم مقائیس اللغة، ج۳، ص۳۹۵.</ref>
==کشیدن دندان در ایام حج==
کشیدن دندان از [[محرمات احرام]] است؛ هرچند با انجام آن، خون نیاید.<ref>نگاه کنید به: مناسک حج، مسئله ۴۶۸، ص۲۳۷-۲۳۸.</ref> در کتاب‌های فقهی، در بحث از [[حج]] و [[عمره]]، به حرام بودن کشیدن دندان در حال احرام و کفاره داشتن این عمل اشاره شده است.<ref>نگاه کنید به: مناسک حج، مسئله ۴۶۸، ص۲۳۷-۲۳۸.</ref> اما به نظر برخی مراجع تقلید مانند '''ناصر مکارم شیرازی و حسین وحید خراسانی''' کشیدن دندان در حال احرام حرام نبوده و کفاره هم ندارد.<ref>مناسک نوین، ص۱۰۹.</ref> همچنین بنابر نظر '''بهجت، تبریزی، خویی، زنجانی و سیستانی'''، کشیدن دندان اگر خون نیاید، مانعی ندارد و کفاره هم ندارد.
==کفاره==
==کفاره==
برای فسوق، [[کفاره]] نیست و شخص [[احرام|محرِم]] فقط باید [[استغفار]] کند و [[مستحب]] است چیزی کفاره بدهد و اگر گاو ذبح کند بهتر است.<ref>مناسک نوین، ص۱۰۳.</ref>
*بنابر نظر مراجع تقلیدی که کشیدن دندان را در حال احرام حرام می‌دانند، کفاره کشیدن دندان در حال احرام بنابر احتیاط، یک گوسفند است.<ref>مناسک نوین، ص۱۰۹.</ref>
 
*کشیدن دندان در حال ضرورت مانعی ندارد؛ اما برخی قائل به کفاره هستند و به نظر برخی دیگر کفاره ندارد.<ref>نگاه کنید به: مناسک حج، مسئله ۴۶۸، ص۲۳۷-۲۳۸.</ref>
==پانوشت==
==پانوشت==
{{پانویس|۲}}
{{پانویس|۲}}
خط ۲۰: خط ۲۳:
==منابع==
==منابع==
{{منابع}}
{{منابع}}
*'''لسان العرب''': ابن منظور (م. 711ق.)، قم، ادب الحوزه، 1405ق.
//////////////////////////////////
*'''الانتصار'''، السید المرتضی (م. 436ق.)، قم، النشر الاسلامی، 1415ق.
*'''الانتصار'''، السید المرتضی (م. 436ق.)، قم، النشر الاسلامی، 1415ق.
*'''تذکرة الفقهاء'''، العلامة الحلی (م. 726ق.)، قم، آل البیت، 1414ق.
*'''تذکرة الفقهاء'''، العلامة الحلی (م. 726ق.)، قم، آل البیت، 1414ق.

نسخهٔ ‏۲۹ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۴۸

کشیدن دندان یکی از محرمات احرام است. به نظر فقیهان شیعه،

مفهوم‌شناسی

سوره بقره، آیه ۱۹۷:

﴿لَا فُسُوقَ وَ لا جِدَالَ فِی الْحَجِّ﴾

(در حج، کار ناروا (مانند دروغ و بدگویی) و جدال [جایز] نیست)

از دندان کشیدن در منابع روایی و کتب فقهی به «قَلْعُ الضِرس»[۱] و «قلع السن»[۲] یاد شده است.

در برخی کتاب‌های لغت، قلع، جدا کردن چیزی از ریشه خود و جابجا کردن چیزی از مکانش به مکان دیگر معنا شده است.[۳]

«ضِرس» در لغت به معنای دندان آمده است.[۴] امّا ابن فارس، لغت‌شناس قرن چهارم هجری، معتقد است ضرس بر دندان آسیاب اطلاق می‌گردد.[۵]

کشیدن دندان در ایام حج

کشیدن دندان از محرمات احرام است؛ هرچند با انجام آن، خون نیاید.[۶] در کتاب‌های فقهی، در بحث از حج و عمره، به حرام بودن کشیدن دندان در حال احرام و کفاره داشتن این عمل اشاره شده است.[۷] اما به نظر برخی مراجع تقلید مانند ناصر مکارم شیرازی و حسین وحید خراسانی کشیدن دندان در حال احرام حرام نبوده و کفاره هم ندارد.[۸] همچنین بنابر نظر بهجت، تبریزی، خویی، زنجانی و سیستانی، کشیدن دندان اگر خون نیاید، مانعی ندارد و کفاره هم ندارد.

کفاره

  • بنابر نظر مراجع تقلیدی که کشیدن دندان را در حال احرام حرام می‌دانند، کفاره کشیدن دندان در حال احرام بنابر احتیاط، یک گوسفند است.[۹]
  • کشیدن دندان در حال ضرورت مانعی ندارد؛ اما برخی قائل به کفاره هستند و به نظر برخی دیگر کفاره ندارد.[۱۰]

پانوشت

  1. تهذیب الأحکام، ج۵، ص۳۸۵؛ الکافی فی الفقه، ص۲۰۴؛ المختصر النافع، ص۱۰۸.
  2. غایة المرام، ج۱، ص۴۹۹؛ کشف الغطاء، ج۴، ص۵۵۱؛ کتاب الحج، خوئی، ج۳، ص۳۶۰.
  3. لسان العرب، ج۸، ص۲۹۰؛ تاج العروس، ج۱۱، ص۳۹۴؛ لسان العرب، ج۸، ص۲۹۰.
  4. الصحاح ج۳، ص۹۴۱؛ لسان العرب، ج۶، ص۱۱۷؛ تاج العروس، ج۸، ص۳۳۳.
  5. معجم مقائیس اللغة، ج۳، ص۳۹۵.
  6. نگاه کنید به: مناسک حج، مسئله ۴۶۸، ص۲۳۷-۲۳۸.
  7. نگاه کنید به: مناسک حج، مسئله ۴۶۸، ص۲۳۷-۲۳۸.
  8. مناسک نوین، ص۱۰۹.
  9. مناسک نوین، ص۱۰۹.
  10. نگاه کنید به: مناسک حج، مسئله ۴۶۸، ص۲۳۷-۲۳۸.

منابع

  • لسان العرب: ابن منظور (م. 711ق.)، قم، ادب الحوزه، 1405ق.


//////////////////////////////////

  • الانتصار، السید المرتضی (م. 436ق.)، قم، النشر الاسلامی، 1415ق.
  • تذکرة الفقهاء، العلامة الحلی (م. 726ق.)، قم، آل البیت، 1414ق.
  • تفسیر العیاشی: العیاشی (م. 320ق.)، به کوشش رسولی محلاتی، تهران، المکتبة العلمیة الاسلامیه.
  • تهذیب الاحکام: الطوسی (م. 460ق.)، به کوشش موسوی و آخوندی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، 1365ش.
  • دعائم الاسلام: النعمان المغربی (م. 363ق.)، به کوشش فیضی، قاهره، دارالمعارف، 1383ق.
  • الصحاح، الجوهری (م. 393ق.)، به کوشش العطار، بیروت، دارالعلم للملایین، 1407ق.
  • غنیة النزوع، ابن زهرة الحلبی (م. 585ق.)، به کوشش بهادری، قم، مؤسسه امام صادق، 1417ق.
  • فرهنگ فقه فارسی، جمعی از محققان، قم، مؤسسه دائرة المعارف فقه اسلامی، چاپ دوم، ۱۳۸۵ش.
  • الکافی: الکلینی (م. 329ق.)، به کوشش غفاری، تهران، دارالکتب الاسلامیه، 1375ش.
  • لسان العرب: ابن منظور (م. 711ق.)، قم، ادب الحوزه، 1405ق.
  • معجم مقاییس اللغه: ابن فارس (م. 395ق.)، به کوشش عبدالسلام، قم، دفتر تبلیغات، 1404ق.
  • من لا یحضره الفقیه، الصدوق (م. 381ق.)، به کوشش غفاری، قم، نشر اسلامی، 1404ق.
  • مناسک حج: پژوهشکده حج و زیارت، تهران، نشر مشعر، ۱۳۹۷ش.
  • مناسک نوین: مصطفی آخوندی و عبدالرحمان انصاری، تهران، محراب قلم، ۱۳۹۰ش.
  • وسائل الشیعه: الحر العاملی (م. 1104ق.)، قم، آل البیت، 1412ق.

مقاله‌های مرتبط

/////////////////

  • توضيح‌المسائل امام خمینی، سید روح‌الله خمینی، تهران‌، مؤسسه تنظيم و نشر آثار امام خمينى، چاپ نهم، ۱۳۷۲ش.
  • درسنامه فقه مطابق با فتاوای مراجع معظم تقلید، محمدحسین فلاح‌زاده، قم، مرکز نشر هاجر، ۱۳۹۵ش.
  • العروة الوثقی، سید محمدکاظم طباطبایی یزدی، قم، مؤسسة النشر الإسلامی، چاپ اول، ١٤١٧ق.
  • فرهنگ فقه فارسی، جمعی از محققان، قم، مؤسسه دائرة المعارف فقه اسلامی، چاپ دوم، ۱۳۸۵ش.
  • موسوعة کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، محمد تهانوی، به تحقیق علی دحروج، ترجمه فارسی عبدالله خالدی، با ترجمه انگلیسی و فرانسوی جورج زینانی، بیروت، مکتبة لبنان ناشرون، چاپ اول، ۱۹۹۱م.
  • '،