مسجد جمعه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حج
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۶: خط ۶:
  | توضیح تصویر =  
  | توضیح تصویر =  
  | نام‌های دیگر = مسجد بنی سالم، الوادی، رانونا، عاتکه
  | نام‌های دیگر = مسجد بنی سالم، الوادی، رانونا، عاتکه
  | مکان = شهر [[مدینه]]  
  | مکان = شهر [[مدینه]] شمال [[مسجد قبا]]
  | کاربری = مسجد
  | کاربری = مسجد
  | بزرگداشت نزد =  
  | بزرگداشت نزد =  
خط ۱۷: خط ۱۷:
  | زمان پایه‌گذاری = صدر اسلام
  | زمان پایه‌گذاری = صدر اسلام
  | بنیانگذار =  
  | بنیانگذار =  
  | رویدادها = پیامبر(ص) نخستین نماز جمعه را در این مسجد خواند
  | رویدادها = پیامبر(ص) نخستین نماز جمعه خود در مدینه را در این مسجد خواند.
  | بازسازی‌ها =  
  | بازسازی‌ها =  
  | بازسازی کنندگان =  
  | بازسازی کنندگان =  
خط ۲۳: خط ۲۳:
  | ویژگی‌های تاریخی =  
  | ویژگی‌های تاریخی =  
  | متولیان =  
  | متولیان =  
  | مساحت =  
  | مساحت = 1630 متر مربع
  | طول =  
  | طول =  
  | عرض =  
  | عرض =  
  | ارتفاع =  
  | ارتفاع =  
  | وضعیت بنا = موجود و فعال
  | وضعیت بنا = موجود و فعال
  | گنجایش =  
  | گنجایش = 650 نمازگزار
  | امکانات =  
  | امکانات =  
  | بخش‌های بنا =  
  | بخش‌های بنا =  
خط ۳۴: خط ۳۴:
  | سبک =  
  | سبک =  
  | ویژگی‌ها =  
  | ویژگی‌ها =  
  | گنبدها =  
  | گنبدها = یک گنبد بزرگ و پنج گنبد کوچک
  | مناره‌ها =  
  | مناره‌ها = یک مناره به ارتفاع 25 متر
  | درها =  
  | درها =  
  | رواق‌ها =  
  | رواق‌ها =  

نسخهٔ ‏۱۳ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۴۹

مسجد جمعه
اطلاعات اوليه
نام‌های دیگر مسجد بنی سالم، الوادی، رانونا، عاتکه
مکان شهر مدینه شمال مسجد قبا
کاربری مسجد
تاریخ بنا
زمان پایه‌گذاری صدر اسلام
رویدادها پیامبر(ص) نخستین نماز جمعه خود در مدینه را در این مسجد خواند.
وضعیت فعلی
مساحت 1630 متر مربع
وضعیت بنا موجود و فعال
گنجایش 650 نمازگزار
گنبدها یک گنبد بزرگ و پنج گنبد کوچک
مناره‌ها یک مناره به ارتفاع 25 متر

مسیریابی

در حال بارگیری نقشه...

مسجد جمعه یکی از مسجدهای کهن شهر مدینه است. این مسجد در محل نخستین نماز جمعه‌ای که به امامت پیامبر(ص) در مدینه برپا شد ساخته شده است. این مسجد در نزدیکی مسجد قبا و در شمال آن قرار گرفته است. این مسجد آخرین بار در سال ۱۴۱۲ق./۱۹۹۲م. بازسازی شد.

مکان

مسجد جمعه در شهر مدینه در فاصله حدود هفتصد متری شمال مسجد قبا قرار دارد.[۱]

داستان مسجد

پیامبر اسلام(ص) در نخستین روزها پس از هجرت به مدینه و پس از چند روز توقف در محله قبا در روز جمعه از آنجا به سمت مرکز شهر مدینه حرکت کرد. او هنگام ظهر در محله بنو سالم بن عوف که در بطن وادی (وادی رانونا) قرار داشت نماز جمعه را به جا آورد.[۲] بنابر گزارشی اصحاب پیامبر در هنگام نماز صد تن بودند.[۳]

تاریخ بنا

جمال‌الدین مطری (م.۷۴۱ق.)،تاریخ‌نگار مدینه، در قرن هشتم مسجد را دیده و آن را چهاردیواری بسیار کوچک با دیوارهایی به ارتفاع نصف قامت یک انسان توصیف می‌کند.[۴] در پایان قرن نهم هجری قمری سمهودی طول مسجد را بیست ذراع و عرض آن را ۱۶ ذراع اندازه گرفته است. به گزارش او سقف مسجد را که خراب بود شمس الدین محمد قاوان (م889ق.) درست کرد.[۵]

عبدالقدوس انصاری (م.۱۴۰۳ق./۱۹۸۳م.) در نیمه سده چهاردهم قمری این مسجد را دیده و آن را توصیف کرده است. به گفته او این مسجد که آن را سلطان بایزید عثمانی (حکومت 886-918ق.) بازسازی کرده بود، بنای زیبایی بود اما در آن زمان قدیمی شده و در حال سقوط بود. این مسجد یک گنبد داشت. طول مسجد هشت متر و عرض آن چهار و نیم متر و ارتفاعش پنج و نیم متر بود.[۶]

نام‌های دیگر

این مسجد به نام‌های مسجد بنی سالم،[۷] مسجد الوادی،[۸] مسجد رانوناء،[۹] مسجد عاتکه[۱۰] و مسجد الغُبَیب (یا القُبیب)[۱۱] نیز خوانده شده است.

بنای امروزین

در سال ۱۴۱۲ قمری پس از تخریب ساختمان قدیم مسجد، آن را به شکل زیبایی بازسازی کردند. مساحت مسجد در حال حاضر ۱۶۳۰ متر مربع است و گنجایش ۶۵۰ نمازگزار را دارد. مسجد یک گنبد اصلی با قطر ۱۲ متر و چهار گنبد فرعی دارد که هر یک پنج متر قطر دارند. [۱۲]

گالری

پانویس

منابع

  • اثارة الترغیب و التشويق الی المساجد الثلاثه و البیت العتیق، محمد بن اسحاق خوارزمی، مکه، مکتبة نزار مصطفی الباز،۱۹۹۸
  • التعریف بما انست الهجرة من معالم دارالهجرة، جمال الدین محمد المطری، سلیمان الرحیلی، دارة الملک عبدالعزیز، ۱۴۲۶ق.
  • الطبقات الکبری، محمد بن سعد، تصحیح محمد عبدالقادر عطا، بیروت، دارالکتب العلمیه.
  • المساجد الاثریه فی المدینة النبویة، محمد الیاس عبدالغنی، مدینه، بی‌نا
  • المدینه بین الماضی و الحاضر، ابراهیم بن علی العیاشی، مدینه، المکتبة العلمیة، 1972م.
  • وفاء الوفاء باخبار دارالمصطفی، علی بن عبدالله السمهودی، تحقیق قاسم السامرائی، لندن، موسسه الفرقان التراث الاسلامی، ۲۰۰۱م.