تسویف حج

تسویف حج به معنای عقب انداختن حج از طرف فردی است که استطاعت حج را پیدا کرده است. بیشتر فقهای شیعه بر آنند که مکلف باید در سال اول بعد از مستطیع شدن به حج برود و آن را برای سال‌های آینده عقب نیاندازد.

واژه‌شناسی

تسویف در لغت به این معنا است که فرد به علتی کاری را که در زمان حال قادر به انجام آن است به تاخیر بیاندازد. در موضوع احکام حج، تسویف به این معنا است که فردی که مستطیع شده حج گزاری را به عقب بیاندازد.

حکم تسویف

درباره تسویف بین فقها دو قول وجود دارد. برخی از فقهای شیعه با اینکه حج‌گزاری را در سال اول استطاعت بهتر می‌دانند، اما عقب انداختن آن را جایز تلقی کرده‌اند. برخی از فقهای اهل سنت نیز تاخیر در حج را جایز می‌دانند. در حالی که بیشتر فقهای شیعه بر آنند که در صورت استطاعت حج باید فوری (یعنی در اولین سال بعد از استطاعت) حج انجام شود.

منابع

این مقاله برگرفته از مقاله واکاوی روایات تسویف حج شماره 22 مجله میقات حج است.

• کتاب الحج ،مرتضی بن محمدامین انصاری، قم، مجمع الفکر الإسلامی،۱۴۲۵ق.
• فقه الإمام الصادق، محمدجواد مغنیه، قم، انصاریان، ۱۴۲۱ق.
• محمد بن محمد مفید، المقنعة ، قم، کنگره جهانی هزاره شیخ مفید، ۱۴۱۳ق.
• جمل العلم و العمل ،علی بن حسین علم الهدی، نجف اشرف، الآداب ، ۱۳۸۷ق.
• تذکرة الفقهاء، حسن بن یوسف علامه حلی، ، قم، آل البیت، ۱۴۱۴ق
• کتاب العین،خلیل بن احمد فراهیدی، قم، هجرت، ۱۴۰۹ش.