تسویف حج: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(اصلاح نویسه‌های عربی) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''تسویف حج''' به معنای عقب انداختن [[حج]] از طرف فردی است که [[استطاعت]] حج را پیدا کرده است. | '''تسویف حج''' به معنای عقب انداختن [[حج]] از طرف فردی است که [[استطاعت]] حج را پیدا کرده است. به نظر فقیهان شیعه، مکلف باید در سال اول بعد از مستطیع شدن به حج برود و آن را برای سال‌های آینده عقب نیاندازد. | ||
== واژه‌شناسی == | == واژه‌شناسی == | ||
تسویف در لغت به این معنا است که فرد به | تسویف در لغت به این معنا است که فرد به علتی، کاری را که در زمان حال قادر به انجام آن است به تأخیر بیاندازد.<ref>کتاب العین، ج 7، ص 309؛ </ref> در موضوع احکام حج، تسویف به این معنا است که فردی که مستطیع شده حج‌گزاری را به عقب بیاندازد که بنابر روایتی از امام صادق(ع) چنین فردی اگر بمیرد، فردی یهودی یا مسیحی مرده است.<ref>الکافی، ج۴، ص۲۶۸.</ref> | ||
== حکم تسویف == | == حکم تسویف == | ||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
| توضیحات منبع = شماره 22 مجله میقات حج | | توضیحات منبع = شماره 22 مجله میقات حج | ||
}} | }} | ||
* | * '''جمل العلم و العمل''': علی بن حسین علم الهدی، نجف اشرف، الآداب ، ۱۳۸۷ق. | ||
* '''تذکرة الفقهاء''': حسن بن یوسف علامه حلی، ، قم، آل البیت، ۱۴۱۴ق. | |||
* '''فقه الإمام الصادق''': محمدجواد مغنیه، قم، انصاریان، ۱۴۲۱ق. | |||
* '''الکافی''': محمّد بن یعقوب کلینی، به تصحیح و تحقیق: علی اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق. | |||
* تذکرة | * '''کتاب الحج''': مرتضی بن محمدامین انصاری، قم، مجمع الفکر الإسلامی،۱۴۲۵ق. | ||
* کتاب | * '''کتاب العین''': خلیل بن احمد فراهیدی، قم، هجرت، ۱۴۰۹ش. | ||
* '''المقنعة''': محمد بن محمد مفید، قم، کنگره جهانی هزاره شیخ مفید، ۱۴۱۳ق. | |||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
[[رده:اصطلاحات فقهی]] | [[رده:اصطلاحات فقهی]] | ||
[[رده:احکام حج]] | [[رده:احکام حج]] | ||
نسخهٔ ۶ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۳۱
تسویف حج به معنای عقب انداختن حج از طرف فردی است که استطاعت حج را پیدا کرده است. به نظر فقیهان شیعه، مکلف باید در سال اول بعد از مستطیع شدن به حج برود و آن را برای سال‌های آینده عقب نیاندازد.
واژه‌شناسی
تسویف در لغت به این معنا است که فرد به علتی، کاری را که در زمان حال قادر به انجام آن است به تأخیر بیاندازد.[۱] در موضوع احکام حج، تسویف به این معنا است که فردی که مستطیع شده حج‌گزاری را به عقب بیاندازد که بنابر روایتی از امام صادق(ع) چنین فردی اگر بمیرد، فردی یهودی یا مسیحی مرده است.[۲]
حکم تسویف
درباره تسویف بین فقها دو قول وجود دارد. برخی از فقهای شیعه با اینکه حج‌گزاری را در سال اول استطاعت بهتر می‌دانند، اما عقب انداختن آن را جایز تلقی کرده‌اند.[۳] برخی از فقهای اهل سنت نیز تاخیر در حج را جایز می‌دانند.[۴] در حالی که بیشتر فقهای شیعه بر آنند که در صورت استطاعت حج باید فوری (یعنی در اولین سال بعد از استطاعت) حج انجام شود.[۵]
جستارهای وابسته
- استطاعت
- استقرار حج
- ترک حج
پانویس
منابع
- جمل العلم و العمل: علی بن حسین علم الهدی، نجف اشرف، الآداب ، ۱۳۸۷ق.
- تذکرة الفقهاء: حسن بن یوسف علامه حلی، ، قم، آل البیت، ۱۴۱۴ق.
- فقه الإمام الصادق: محمدجواد مغنیه، قم، انصاریان، ۱۴۲۱ق.
- الکافی: محمّد بن یعقوب کلینی، به تصحیح و تحقیق: علی اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.
- کتاب الحج: مرتضی بن محمدامین انصاری، قم، مجمع الفکر الإسلامی،۱۴۲۵ق.
- کتاب العین: خلیل بن احمد فراهیدی، قم، هجرت، ۱۴۰۹ش.
- المقنعة: محمد بن محمد مفید، قم، کنگره جهانی هزاره شیخ مفید، ۱۴۱۳ق.