اخبار المدینه (علوی): تفاوت میان نسخه‌ها

ابوالحسین یحیی بن حسن بن جعفر بن عبیدالله حسنی علوی، معروف به یحیی نسابه عقیقی که نسبش به [[امام سجاد(ع)]] می‌رسد، از نسب‌شناسان و تاریخ‌نگاران مدینه است. در سال ۲۱۴ق. در [[مدینه]] زاده شد و به سال ۲۷۷ق. در [[مکه]] درگذشت.<ref>سر السلسلة العلویه، ص۱۰-۱۱؛ الجوهر الشفاف، ج۱، ص۵۲۷؛ الذریعه، ج۱، ص۳۴۹؛ الاعلام، ج۸، ص۱۴۰-۱۴۱.</ref> دانشوران رجالی او را توثیق و تصدیق کرده‌اند.<ref>قاموس الرجال، ج۱۱، ص۳۶-۳۷.</ref> در برخی کتاب‌ها به اشتباه نام او یحیی بن جعفر عبیدی ثبت شده است.<ref>کشف الظنون، ج۱، ص۲۹.</ref> گفته‌اند او از نیاکان امیران و شریفان مدینه است که بر مدینه حکومت می‌کرده‌اند.<ref>وفاء الوفاء، ج۱، ص۴۲۴.</ref>در منابع شیعی از ‌گزارش‌های یحیی علوی استفاده شده است؛ از جمله شیخ طوسی از طرق گوناگون از او روایت کرده است.<ref>الفهرست، ص۲۶۴.</ref> ابن بِطریق نیز رویداد ولادت امام علی(ع) در کعبه را از وی روایت کرده است.<ref>عمدة عیون صحاح الاخبار، ص۲۷-۲۸.</ref>یحیی علوی نسب‌شناسی خبره است و نسب‌شناسان شیعی به او استناد و ارجاع می‌دهند.<ref>الذریعه، ج۱، ص۳۴۹.</ref> از جمله کتاب مهم او انساب الطالبیین مورد استناد نویسندگان قرار گرفته است.<ref>شرح نهج البلاغه، ج۱۵، ص۵۰-۵۱.</ref>

علوی کتابی در تاریخ مسجدالنبی و دیگر اماکن مدینه نوشته بود که [[سمهودی]] نام آن اخبار المدینه ثبت کرده است.<ref>وفاء الوفاء، ج۱، ص۴۲۴.</ref> از کتاب‌شناسان متأخر نیز افرادی چون حاجی خلیفه،<ref>کشف الظنون، ج۲، ص۸۸.</ref> و آقا بزرگ طهرانی<ref>الذریعه، ج۱، ص۳۴۹.</ref> نیز نام آن را اخبار المدینه آورده‌اند و منابع معاصر نیز این عنوان را برای کتاب مذکور ثبت کرده‌اند.<ref>معجم ما کتب عن الحج، ص۱۹.</ref>  

المناسک منسوب به ابواسحاق حربی (م.۲۸۵ق.) کهن‌ترین مرجعی است که در آن می‌توان اثر اخبار المدینه علوی را پی گرفت. نحوه ‌گزارش حربی نشان می‌دهد که یا کتاب یحیی را در دست داشته و بی‌واسطه از آن گزارش کرده یا آن را به شکل شفاهی از یحیی دریافت کرده است.<ref>المناسک، ص۳۸۹، ۳۹۷، ۴۰۳-۴۰۴، ۴۲۵.</ref> همچنین [[ابن نجار]] (م.۶۴۳ق.) برخی از ‌گزارش‌های اخبار المدینه علوی را روایت کرده است.<ref>الدرة الثمینه، ص۱۱۷، ۳۸۳.</ref> دیگر تاریخ‌نگار مدینه در سده هشتم و نهم ق. [[زین الدین ابوبکر مراغی]] (م.۸۱۶ق.) از کتاب علوی سود جسته و بدون یادکرد نام کتاب، قطعاتی از آن را آورده است.<ref>تحقیق النصره، ص۳۶، ۳۸-۳۹-۴۸.</ref>