چاه سقیا: تفاوت میان نسخه‌ها

صفحه‌ای تازه حاوی « بئر السقیا: بئر السقیا در جنوب غربی ایستگاه قطار واقع شده است و از طریق جاده عمومی از آن جدا می‌شود. مسجد آن در داخل ایستگاه و در شمال چاه قرار دارد، پس از عبور از جاده. مسیر دسترسی به آن از مسجد الغمامة آغاز می‌شود که باید از خیابان عمومی العن...» ایجاد کرد
 
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
 
== مکان ==
 
بئر السقیا:


بئر السقیا در جنوب غربی ایستگاه قطار واقع شده است و از طریق جاده عمومی از آن جدا می‌شود. مسجد آن در داخل ایستگاه و در شمال چاه قرار دارد، پس از عبور از جاده. مسیر دسترسی به آن از مسجد الغمامة آغاز می‌شود که باید از خیابان عمومی العنبریه عبور کنید. پس از عبور از تکنه (که اکنون ساختمان دولتی است)، جاده کمی به سمت جنوب غربی خم می‌شود و به اولین دیوار جنوبی ایستگاه می‌رسد، که تقریباً نیم کیلومتر از مسجد الغمامه فاصله دارد. اگر از محل دیوار آهنی ایستگاه عبور کنید و خانه ناظر ایستگاه (که اکنون متعلق به بخش حمل و نقل است) را به سمت چپ ترک کنید، چاه در سمت چپ شما قرار دارد. در اینجا، برکه‌ای به نام "برکه الحج" و دوانی (دفتر کاری با محراب) وجود داشت. در سمت مشرق چاه، کارخانه سد محمود برای تولید یخ قرار داشت که توسط جاده‌ای از این سمت از مغسله جدا می‌شد.
بئر السقیا در جنوب غربی ایستگاه قطار واقع شده است و از طریق جاده عمومی از آن جدا می‌شود. مسجد آن در داخل ایستگاه و در شمال چاه قرار دارد، پس از عبور از جاده. مسیر دسترسی به آن از مسجد الغمامة آغاز می‌شود که باید از خیابان عمومی العنبریه عبور کنید. پس از عبور از تکنه (که اکنون ساختمان دولتی است)، جاده کمی به سمت جنوب غربی خم می‌شود و به اولین دیوار جنوبی ایستگاه می‌رسد، که تقریباً نیم کیلومتر از مسجد الغمامه فاصله دارد. اگر از محل دیوار آهنی ایستگاه عبور کنید و خانه ناظر ایستگاه (که اکنون متعلق به بخش حمل و نقل است) را به سمت چپ ترک کنید، چاه در سمت چپ شما قرار دارد. در اینجا، برکه‌ای به نام "برکه الحج" و دوانی (دفتر کاری با محراب) وجود داشت. در سمت مشرق چاه، کارخانه سد محمود برای تولید یخ قرار داشت که توسط جاده‌ای از این سمت از مغسله جدا می‌شد.
خط ۱۸۸: خط ۱۸۶:




مدينه شناسى ( ط مشعر ) ( فارسى )، ج ١، محمد باقر النجفي، ص ٣٩٠


چاه سقيا در نزديكى مكانى كه بعدها مسجد سقيا ناميده شد و از اراضى سعد بن ابىوقّاص بود ، قرار داشته است . ابن‌سعد از سقيا در ذيل « ذكر البئار الّتي شرب منها رسول اللَّه - صلّىاللَّه عليه [ وآله ] وسلّم - » ياد كرده و از هشام بن عروه حديثى را از عايشه ثبت نموده كه : « قالت كان رسول اللَّه - صلّىاللَّه عليه [ وآله ] وسلّم - يُسْتَعْذَبُ له مِن بيوت السقيا . » « 2 » بيوت سقيا در حرّهء سقيا همان مكانى است كه در مسير بدر ، پيامبر توقّفى كرد و از آب آن وضو گرفت و براى اهل مدينه دعا نمود
مدينه شناسى، ج ١، ص ٣٩٠
 
چاه سقيا در نزديكى مكانى كه بعدها مسجد سقيا ناميده شد و از اراضى سعد بن ابى وقّاص بود ، قرار داشته است . بيوت سقيا در حرّهء سقيا همان مكانى است كه در مسير بدر ، پيامبر توقّفى كرد و از آب آن وضو گرفت و براى اهل مدينه دعا نمود
 
== تاریخچه ==




صفحة ٣٩٢
صفحة ٣٩٢


اهل مدينه پرداخته و در كنار منازلشان توقّفى داشته است . زين‌الدّين مراغى از چاه سقيا ياد مىكند كه در سال 778 ه . ق . توسّط عدّه‌اى از ايرانيان مسلمان تجديد بنا گرديد و در آنجا عمارتى بنا نهادند كه سال‌ها به بئرالأعجام زبانزد اهل مدينه گشت . در اواسط سدهء نهم هجرت كه نورالدّين سمهودى آثار زيرين مسجد سقيا را يافت ، بار ديگر چاه سقيا مورد توجّه اهل مدينه و مدينه‌شناسان قرار گرفت و بدرالدّين بن عليبة در 886 ه . ق . به بازسازى و مرمّت آن همّت گماشت . موقعيّت فعلى اين چاه ، همانطور كه در مستندات تاريخى ذكر شده ، در آغاز مسير راه ذىالحليفه قرار دارد : 14 متر عمق و 6 متر قطر آن است . اين چاه در جنوب مسجد سقيا ، يا جنوب غربى ايستگاه قديمى راه آهن مدينه - دمشق واقع
زين‌الدّين مراغى از چاه سقيا ياد مىكند كه در سال 778 ه . ق . توسّط عدّه‌اى از ايرانيان مسلمان تجديد بنا گرديد و در آنجا عمارتى بنا نهادند كه سال‌ها به بئرالأعجام زبانزد اهل مدينه گشت . در اواسط سدهء نهم هجرت كه نورالدّين سمهودى آثار زيرين مسجد سقيا را يافت ، بار ديگر چاه سقيا مورد توجّه اهل مدينه و مدينه‌شناسان قرار گرفت و بدرالدّين بن عليبة در 886 ه . ق . به بازسازى و مرمّت آن همّت گماشت . موقعيّت فعلى اين چاه ، همانطور كه در مستندات تاريخى ذكر شده ، در آغاز مسير راه ذىالحليفه قرار دارد : 14 متر عمق و 6 متر قطر آن است . اين چاه در جنوب مسجد سقيا ، يا جنوب غربى ايستگاه قديمى راه آهن مدينه - دمشق واقع




آثار اسلامى مكه و مدينه ( فارسي )، الشيخ رسول جعفريان، ص ٣١٣
آثار اسلامى مكه و مدينه، ص ٣١٣


مسجد سُقْيا اين مسجد در حرّهء سقيا قرار داشته و بر اساس روايتى ، رسول خدا صلى الله عليه و آله در آنجا ، از آب چاه سقيا وضو گرفته و براى مردم مدينه دعا كرده است  
رسول خدا ص در آنجا ، از آب چاه سقيا وضو گرفته و براى مردم مدينه دعا كرده است  




"اخبار مکه و ما جاء فیها من الآثار جلد ۲، محمد بن عبدالله ازرقی، صفحه ۲۲۳"
اخبار مکه و ما جاء فیها من الآثار جلد ۲،صفحه ۲۲۳


چاهِ سقیا: این چاه را بنی‌مخزوم حفر کرده‌اند.
چاهِ سقیا: این چاه را بنی‌مخزوم حفر کرده‌اند.




"اخبار مکه فی قدیم الدهر و حدیثه، جلد ۴، محمد بن اسحاق بن عباس فاکهی مکی، صفحه ۱۰۲"
 
اخبار مکه فی قدیم الدهر و حدیثه، جلد ۴، صفحه ۱۰۲


چاهِ بین مئزَمین، و صحیح‌تر آن است که گفته شود در رأس مئزَمین (مئزَمِی عرفة)، چاهِ سقیا است نه شفیّه. چاهِ سقیا را عبدالله بن زبیر حفر کرده است و هنوز هم به نام چاهِ سقیا شناخته می‌شود. این چاه در سمت راست کسانی که از عرفة پایین می‌آیند، واقع شده است
چاهِ بین مئزَمین، و صحیح‌تر آن است که گفته شود در رأس مئزَمین (مئزَمِی عرفة)، چاهِ سقیا است نه شفیّه. چاهِ سقیا را عبدالله بن زبیر حفر کرده است و هنوز هم به نام چاهِ سقیا شناخته می‌شود. این چاه در سمت راست کسانی که از عرفة پایین می‌آیند، واقع شده است
خط ۲۱۸: خط ۲۲۰:




این ترجمه ساده و دقیق است و برای استفاده در ویکی‌پدیا مناسب می‌باشد.
تاریخ مدینه دمشق، صفحه ۹۰
 


"تاریخ مدینه دمشق، صفحه ۹۰"
پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وسلم زمانی که بین مکه و مدینه سفر می‌کردند، از چاهِ سقیا برای ایشان آب شیرین می‌آوردند.


پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وسلم زمانی که بین مکه و مدینه سفر می‌کردند، از چاهِ سقیا برای ایشان آب شیرین می‌آوردند. همچنین، پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وسلم بر روی کُور عمامه سجده می‌کردند.






"التحفة اللطيفة فی تاریخ المدینه الشریفه، جلد ۱، شمس‌الدین سخاوی، صفحه ۲۷۱"
التحفة اللطيفة فی تاریخ المدینه الشریفه، جلد ۱، صفحه ۲۷۱


حسن بن ابراهیم بن حسن بن ابراهیم، بدر بن البرهان مناوایی، اصالتاً قاهری و تاجر از خاندان تاجران مشهور به ابن علیبه، از کسانی بود که همواره در مکه به اقامت پرداخته و ارتباط نزدیکی با این شهر داشت. وی در سال ۶۸۶ هجری، چاهِ سقیا را تجدید بنا کرد. حسن در آغوش پدر و مادر خود رشد کرد، قرآن را حفظ نمود و به تجارت پرداخت که در آن بسیار ماهر بود. او فردی خوش‌رفتار، عقل‌گرا، صبور و با تحمل بود و در میان مردم از شخصیت‌های شناخته‌شده به شمار می‌رفت. وی در ظهر روز پنج‌شنبه، دوم جمادی‌الاولی سال ۸۸۹ هجری در بولاق درگذشت و در قبرستانی نزدیک به مصلی باب النصر به خاک سپرده شد. مرگ او با تشییع پرشکوهی همراه بود.
حسن بن ابراهیم در سال ۶۸۶ هجری، چاهِ سقیا را تجدید بنا کرد.