کاربر:Mo.ali.rezapour/صفحه تمرین۱: تفاوت میان نسخه‌ها

سردارحسنخان قزوینی ایروانی فرزند محمدخان قاجار (بهرام قلیبیگ ایروانی) در دربار فتحعلی شاه فرمانده لشکر بود؛ به همین دلیل به «سردار» معروف شد. همچنین وی از طرف دولت ایران نیز مدتی را در ایروان ساکن بود و به سردار ایروانی شهرت یافت. (بامداد، ۱۳۵۷ش، ص۳۲۹)<ref>بامداد، مهدی، (۱۳۵۷ش)، شرح حال رجال ایران در قرن ۱۲و ۱۳و ۱۴ قمری، تهران. ص۳۲۹.</ref> شجاعت و دلاوریاش را در جنگ ایران و روس نشان داد، اما به اسارت درآمد و پس از قرارداد ترکمانچای آزاد شد. ولی تمام املاک و داراییهایش را از دست داد. (طباطبایی، ۱۳۷۳ش، ص۱۳۳)<ref>طباطبائی مجد غلامرضا، (۱۳۷۳ش)، معاهدات و قراردادهای تاریخی در دوره قاجاریه، تهران، بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار. ص۱۳۳.</ref> سردارحسنخان از طرف دولت به حاکمیت خراسان، سپس یزد پس از آن کرمان و سپس منطقه بلوچستان گمارده شد. او اهل خیر بود و برخی مؤسسات فرهنگی و خدماتی _ مانند باغ سردار در تهران و مدرسه و مسجدی در قزوین _ را تأسیس کرد. مدرسه علمیه دینی در کربلا نیز یکی از آنها بود که به مدرسه سردارحسنخان معروف شد. سردارحسنخان در سال ۱۲۷۱قمری در شهر کرمان رحلت کرد و پیکرش برای تدفین در جوار حرم مطهر حضرت امیر۷ به نجف اشرف منتقل شد.<ref>کرباسی، محمد صادق، (۱۴۳۳ق)، دائرة المعارف الحسینیة، لندن، المرکز الحسینی للدراسات. ج۸، ص۱۵۲.</ref> (کرباسی، ۱۴۳۶ق، ج۸، ص۱۵۲)<ref>خوشنویس، «مدرسه سردارحسن خان در کربلا»، ص۷۳.</ref>