مسجد بنی غفار: تفاوت میان نسخهها
ظاهر
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
اما گفته شده که غار بنی حرام کبیر دارای دو قبه کوچک است و در جهت شرقی کوه سلع واقع شده است.<ref>معالم المدينة المنورة بين العمارة والتاريخ، عبد العزيز كعكي، مجلد1، ص316.</ref> غار بنیحرامکبیر از اماکنی است که مورخین در آن اختلاف زیادی دارند و نقل های متعددی گزارش شده است. غار بنیحرامکبیر امروزه به «مسجد بنی غفار» یا «دکة الشیخ جلال» نیز شهرت دارد.<ref>معالم المدينة المنورة بين العمارة والتاريخ، عبد العزيز كعكی، مجلد1، ص317.</ref> | اما گفته شده که غار بنی حرام کبیر دارای دو قبه کوچک است و در جهت شرقی کوه سلع واقع شده است.<ref>معالم المدينة المنورة بين العمارة والتاريخ، عبد العزيز كعكي، مجلد1، ص316.</ref> غار بنیحرامکبیر از اماکنی است که مورخین در آن اختلاف زیادی دارند و نقل های متعددی گزارش شده است. غار بنیحرامکبیر امروزه به «مسجد بنی غفار» یا «دکة الشیخ جلال» نیز شهرت دارد.<ref>معالم المدينة المنورة بين العمارة والتاريخ، عبد العزيز كعكی، مجلد1، ص317.</ref> | ||
== تاریخ مسجد == | |||
در منابع شخصی به نام خِفاف بن ایماء را خطیب و امام جماعت مسجد بنی غفار معرفی کردهاند او پیش از سال23 قمری فوت کرده است.<ref>الاستيعاب، ج2، ص35.</ref> این گزارش نشان میدهد که مسجد بنی غفار در سالهای نخستین هجرت در مدینه وجود داشته است. | |||
| خط ۷۱: | خط ۷۲: | ||
== پانوشت == | == پانوشت == | ||
{{پانویس}} | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
*'''المعالم المدینه المنوره بین العماره و التاریخ'''، عبدالعزیز کعکی، بيروت، دار و مكتبه الهلال، 1419ق. | |||
*'''الاستيعاب'''، ابن عبد البر، بیروت، دارالجیل، 1412ق. | |||
*'''عمده الاخبار فی مدینه المختار'''، احمد العباسی، تحقیق محمد الطیب الانصاری، ناشر: اسعد طرابزونی، بیتا. | *'''عمده الاخبار فی مدینه المختار'''، احمد العباسی، تحقیق محمد الطیب الانصاری، ناشر: اسعد طرابزونی، بیتا. | ||
*'''مساجد الاثریه'''، محمد الیاس عبدالغنی، مطابع الرشید بالمدینة المنورة، الطبعة الثانیة، 1419ه. | *'''مساجد الاثریه'''، محمد الیاس عبدالغنی، مطابع الرشید بالمدینة المنورة، الطبعة الثانیة، 1419ه. | ||
| خط ۸۰: | خط ۸۵: | ||
*'''المساجد والأماكن الأثرية المجهولة لزائر المدينة الميمونة'''، عبد الرحمن خويلد، مشعر - تهران - ايران، 1420ه. | *'''المساجد والأماكن الأثرية المجهولة لزائر المدينة الميمونة'''، عبد الرحمن خويلد، مشعر - تهران - ايران، 1420ه. | ||
*'''المعالم الأثيره في السنة و السيرة''' (فرهنگ اعلام جغرافيايى تاريخى در حديث و سيره نبوى)(فارسی)، محمد بن محمد حسن شُرَّاب( مترجم: حميدرضا شيخى)، نشر مشعر - تهران، 1383ش. | *'''المعالم الأثيره في السنة و السيرة''' (فرهنگ اعلام جغرافيايى تاريخى در حديث و سيره نبوى)(فارسی)، محمد بن محمد حسن شُرَّاب( مترجم: حميدرضا شيخى)، نشر مشعر - تهران، 1383ش. | ||
{{پایان}}{{اماکن مدینه}}{{مساجد}} | |||
[[رده:مکانهای تاریخی مدینه]] | [[رده:مکانهای تاریخی مدینه]] | ||
[[رده:مسجدهای مدینه]] | [[رده:مسجدهای مدینه]] | ||
نسخهٔ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۹:۳۵
| اطلاعات اوليه | |
|---|---|
| نامهای دیگر | کهف بنیحرام کبیر |
| مکان | عربستان، مدینه، در غرب کوه سلع |
| کاربری | مسجد |
| جنبه دینی | |
| بزرگداشت نزد | مسلمانان |
| وابسته به دین/مذهب | اسلام |
| وضعیت فعلی | |
| وضعیت بنا | موجود |
اما گفته شده که غار بنی حرام کبیر دارای دو قبه کوچک است و در جهت شرقی کوه سلع واقع شده است.[۱] غار بنیحرامکبیر از اماکنی است که مورخین در آن اختلاف زیادی دارند و نقل های متعددی گزارش شده است. غار بنیحرامکبیر امروزه به «مسجد بنی غفار» یا «دکة الشیخ جلال» نیز شهرت دارد.[۲]
تاریخ مسجد
در منابع شخصی به نام خِفاف بن ایماء را خطیب و امام جماعت مسجد بنی غفار معرفی کردهاند او پیش از سال23 قمری فوت کرده است.[۳] این گزارش نشان میدهد که مسجد بنی غفار در سالهای نخستین هجرت در مدینه وجود داشته است.
تصاویر
جستارهای وابسته
پانوشت
منابع
- المعالم المدینه المنوره بین العماره و التاریخ، عبدالعزیز کعکی، بيروت، دار و مكتبه الهلال، 1419ق.
- الاستيعاب، ابن عبد البر، بیروت، دارالجیل، 1412ق.
- عمده الاخبار فی مدینه المختار، احمد العباسی، تحقیق محمد الطیب الانصاری، ناشر: اسعد طرابزونی، بیتا.
- مساجد الاثریه، محمد الیاس عبدالغنی، مطابع الرشید بالمدینة المنورة، الطبعة الثانیة، 1419ه.
- الدرة الثمينة في أخبار المدينة، ابن النجار البغدادي، دار الارقم بن ابي الارقم - بيروت، بیتا.
- المساجد والأماكن الأثرية المجهولة لزائر المدينة الميمونة، عبد الرحمن خويلد، مشعر - تهران - ايران، 1420ه.
- المعالم الأثيره في السنة و السيرة (فرهنگ اعلام جغرافيايى تاريخى در حديث و سيره نبوى)(فارسی)، محمد بن محمد حسن شُرَّاب( مترجم: حميدرضا شيخى)، نشر مشعر - تهران، 1383ش.