کاربر:Salar/صفحه تمرین۱
شکار حیوانات خشکی از محرمات احرام است. مراد از حیوان وحشی، وحشی بالاصاله است و شامل حیوان وحشی‌ای که توسط انسان رام شده نیز می‌شود؛ اما شامل حیوانی که در اصل اهلی بوده و سپس وحشی شده نمی‌شود.
شکارچی محرم باشد یا غیر مُحرم، شکار کردن در حرم حرام بوده و خوردن گوشت شكار نیز بر محرم مطلقا حرام است. همچنین خوردن گوشت شكار براى غیر محرم جايز است اما اگر محرم در بيرون حرم حيوانى را شكار كند، بنابر قول مشهور، گوشت آن حتى بر غیر محرم نيز حرام خواهد بود.
بنابر نظر فقها، كشتن حيوانى كه انسان از آن احساس حمله و خطر کند، جايز است.
مفهوم‌شناسی
مراد از حرمت شکار در احکام حج، صید حیوان غیر دریایی است اما شکار حیوان دریایی برای محرم جایز است.[۱]
صید در لغت و در کلمات فقها به معنای شکار حیوان وحشی و نیز خود حیوان وحشی آمده است. مراد از شکار اعم از گرفتن، به دام افکندن و کشتن است.[۲] همچنین مراد از حیوان وحشی، وحشی بالاصاله است و شامل حیوان وحشی‌ای که توسط انسان رام شده نیز می‌شود؛ اما شامل حیوانی که در اصل اهلی بوده و سپس وحشی شده نمی‌شود.[۳]
احکام
برای شکار حیوانات خشکی، احکامی در کتاب‌های فقهی بیان شده است که برخی از آنها عبارتند از:
- شکارچی محرم باشد یا غیر مُحرم(مُحِل)، شکار کردن در حرم حرام است؛[۴] چه در حرم باشد یا بیرون از حرم.[۵]
- خوردن گوشت شكار بر محرم مطلقا حرام است؛ هرچند شخص غیر مُحرم آن را در بيرون حرم شكار كرده و به درون آورده باشد.[۶]
- خوردن گوشت شكار براى غیر محرم جايز است[۷] اما اگر محرم در بيرون حرم حيوانى را شكار كند، بنابر قول مشهور، گوشت آن حتى بر غیر محرم نيز حرام خواهد بود.[۸]
- كشتن حيوانى كه انسان از آن احساس حمله و خطر کند، جايز است.[۹]
جستارهای وابسته
پانوشت
- ↑ مستند الشیعة، ج۱۱، ص۳۵۰.
- ↑ لسان العرب، واژه «صید»؛ فرهنگ بزرگ سخن، واژه «شکار».
- ↑ مستند الشیعة، ج۱۱، ص۳۴۴ـ۳۴۹.
- ↑ جواهر الكلام، ج۲۰، ص۲۹۴.
- ↑ جواهر الكلام، ج۱۸، ص۲۸۶.
- ↑ جواهر الكلام، ج۲۰، ص۳۱۴.
- ↑ جواهر الكلام، ج۲۰، ص۳۱۴.
- ↑ مستند الشيعة، ج۱۱، ص۳۴۱ـ۳۴۲ ؛ جواهر الكلام، ج۱۸، ص۲۸۸.
- ↑ مستند الشيعة، ج۱۱، ص۳۴۶.
منابع
- تاریخ اورشلیم (بیت المقدس)، سید جعفر حمیدی، تهران، امیرکبیر، ۱۳۸۱ش.
//////////////////////////////
//////////////////////
- '،
- '،
- '،
- '،
- '،
- '،
- '،
- '،