محراب پیامبر

محراب پیامبر، مکان نماز خواندن پیامبر در مسجدالنبی بود که در دوره‌های مختلف و بازسازی‌های مسجد مورد توجه قرار گرفت و هم‌اکنون نیز این محراب در مسجدالنبی باقی‌است.

محراب پیامبر

محراب در دوران پیامبر

در دوره پیامبر، محراب به صورت گود و داخل دیوار وجود نداشت.

محراب در دوره عثمان

در دوره عثمان، در اطراف محل محراب، مقصوره‌ای از خشت ساخته شد و پنجره هایی در آن قرار دادند که مردم در هنگام نماز از آن جا امام جماعت را ببینند. این کار پس از قتل عمر و به منظور حفاظت از عثمان صورت گرفت.

اولین محراب مجوف

محراب مجوف (تو خالی) در دوره ولیدبن عبدالملک و به توسط والی آن در مدینه، عمربن عبدالعزیز ایجاد شد.

پیش از این محراب به نحوی که در دیوار کنده شده باشد وجود نداشت.

طاق این محراب دارای قوس هایی بود که از طلا پوشیده شده بود.  زیر طاق محلی قرار داشت که پیامبر هنگام قیام از سجود بر آن تکیه می کرد.  به نقل از منابع آینه ای مربعی شکل در وسط محراب قرار داشت که از آن عایشه دانسته شده بود. در سمت راست محراب دری قرار داشت که امام جماعت از آن وارد و خارج می شد. در سمت چپ نیز دری بود که با صفحه های آهن محکم شده بود. بین این دو در راهی مسطح قرار داشت.

محراب در دوره ممالیک

در دوره بیبرس (658-676ه.ق) محراب مسجد به شکل مجوف (کنده شده در دیوار) احیا شد. این محراب در مکان نمازگزاردن پیامبر قرارداشت.

در دوره قایتبای در سال 888ه.ق پس از حریقی که در مسجد ایجاد شد، در بازسازی مسجد، محراب در جایگاه نماز پیامبر از نو ساخته شد.

محراب در دوره عثمانی

در بازسازی سلطان عبدالمجید اول، محراب پیامبر، طلاکاری شد. در این دوره محراب‌، طلاکاری شد.

همچنین در این زمان، عبدالله زهدی،خطاط ترک، آیات قرآن، نصوص و قصایدی را بر محراب به نگارش درآورد.