محمد بن سلیمان فضولی
این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب را کاربر:Abbasahmadi1363 در تاریخ ۳ آبان ۱۳۹۸ برای جلوگیری از تعارض ویرایشی قرار داده است. لطفا بدون توافق با کاربر فوق برچسب را برندارید. |
تبار
نام
وی به علت تولد یا سکونت در بغداد، به بغدادی و به سبب تخلص شعریاش که فضولی بود به فضولی شهرت یافت.
در زبان عربی، واژه فُضول، به معنای آراسته شدن به فضیلت و فرزانگی آمده و در کاربرد دیگری جمع فضل، به معنای زیاد و بیشتر است. یعنی درست به عکس معنای عامیانه و طنزآمیز متداول در فارسی است که به شخص مفتش، بیادب و دخالت کننده فضول گفته میشود؛ از این روی، واژه فضولی، که تخلص این شاعر است، به معنای شخص فرزانه و با فضیلت است.. فضولی خود در مقدمه دیوان اشعار فارسیاش به این موضوع پرداخته و گفته: » من به توفیق همت استدعای جامعیت جمع علوم و فنون داشتم، تخلصی یافتم متضمن این مضمون؛ چرا که در لغت جمع فضل است بر وزن علوم و فنون...«. همچنین شعر ترکی استاد شهریار در باره سه زبانه بودن شعر فضولی که در متن مقاله آوردهایم بر این مفهوم )وجود فضیلت و فضایل در کلمه فضولی( داللت و اشارت دارد. 2 .گفته مورخان در ت