فراش

از ویکی حج

فَرّاش، در زيارتگاه‌ها به كسانى كه مأمور پهن كردن و جمع كردن فرش‌ها، زيلوها و جارو كردن صحن‌ها و رواق‌ها هستند، گفته مى‌شود. منصب فراشى در مزارهاى معصومان(ع)، افتخار بوده و گاهى زائران، به صورت افتخارى به آن مى‌پردازند.


واژه‌شناسی

از ريشۀ فرش، كسى كه فرش و بساط را مى‌گسترد. به پيشخدمت و خدمتكار نيز گفته مى‌شود.[۱]

صيغۀ مبالغه از كلمۀ «فرش» است؛ كسى كه فرش و بساط را مى‌گسترد. به پيشخدمت و خدمتكار و جاروكش و مأمور نظافت يك ساختمان و مسجد و حرم نيز گفته مى‌شود.[۲]

در مکان‌های مقدس

در زيارتگاه‌ها به كسانى كه مأمور پهن كردن و جمع كردن فرش‌ها و زيلوها و جارو كردن حرم و صحن‌ها و رواق‌هايند، فرّاش گفته مى‌شود. منصب فراشى و جاروكشى در مزارهاى معصومين، افتخار است و زائران گاهى به صورت افتخارى به آن مى‌پردازند.[۱]

پانوشت

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ فرهنگ‌نامه زیارت، ص۵۰.
  2. فرهنگامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۴، ص38.

منابع

این مقاله برگرفته از مقاله است.

فرهنگ‌نامه زیارت، جواد محدثی، مشعر، تهران، ۱۳۸۷ش.