مسجد السقط

مسجد السقط،در سوریه، در شرق دمشق، نزدیک درِ شرقی مسجد اموی و نزدیک باب جیرون قرار داشته و محل گذاشتن یا افتادن سر امام حسین(ع) گزارش شده است. این مسجد، بارها توسط دوستداران اهل بیت(ع) ساخته و به دست ناصبی‌ها ویران شده است. امروزه (۱۴۳۷ق/۱۳۹۵ش)، آثار تخریب شده مسجد السقط وجود دارد.

مکان

مسجد السقط، قرار دارد. باب جیرون، نزدیک درِ شرقی مسجد اموی، بوده؛ به گونه‌ای که برای ورود به مسجد اموی از درِ شرقی آن، باید از باب جیرون گذر کرد. باب جیرون، یکی از دروازه‌های قدیمی دمشق است، که گویا ساخت آن به دوره حضرت سلیمان(ع) بازمی‌گردد.

انگیزه ساخت

اهل بیتِ امام حسین(ع) را، پس از رویداد عاشورا و در حال اسارت، از «باب توما»، که دروازه‌ای در منطقه مسیحی‌نشین دمشق بود وارد شهر کردند. دمشق، غیر از دروازه‌های اصلی، دارای دروازه‌های فرعی نیز بوده، که یکی از آنها باب جیرون بوده است. به گفته ابن حوقل (م.۳۶۷ق)، سر امام حسین(ع) که روی نیزه قرار داشت، برای مدتی کوتاه، نزدیک باب جیرون قرار گرفت. به باور وی سر حضرت یحیی(ع) نیز در همین مکان نصب شده بود. بر پایه روایتی دیگر، سر امام حسین(ع)، به سبب شلوغی یا علتی دیگر، در این نقطه به زمین افتاد؛ پس از آن، سر امام(ع) را برداشته، به کاخ یزید بردند. برخی، این نقل را با نام مسجد سازگارتر دانسته‌اند.

این مکان، به سبب محل افتادن یا گذاشتن سر امام حسین(ع)، مورد توجه و احترام دوستداران اهل بیت(ع) بوده و به همین علت، مسجدی در این مکان ساخته شد. این مسجد، از سوی ناصبی‌ها ویران گردید، ولی دوستداران اهل بیت(ع)، دوباره آن مسجد را ساختند؛ ولی بار دیگر توسط ناصبی‌ها خراب شد. این ساخت و تخریب بارها صورت گرفت، تا آنکه به دستور یکی از والیان عثمانی به نام قایتبای، تابلویی در آنجا نصب شده و بازسازی آن ممنوع شد.

علت نامگذاری

واژه سقط، به معنای افتادن و سقوط است. به گفته برخی، سر امام حسین(ع)، در نزدیک باب جیرون، به زمین افتاد؛ از این رو، نام این مسجد را، مسجد السقط گذاشتند.

اکنون

بر پایه گزارشی، تا سال ۱۳۹۵ش. (۱۴۳۷ق)، آثار تخریب شده مسجد السقط وجود داشته و پیرامون آن نرده‌ای بوده و بسیاری از مردم از آن بی‌خبر بوده‌اند.

منابع

این مقاله برگرفته از مقاله مسجد السقط در باب جیرون، محمدامین پورامینی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره بیست و ششم، بهار 1395، ص123 است.

• الأمالی، ابن بابویه (شیخ صدوق)، تهران، 1376ش.
• تاج العروس من جواهر القاموس، محمد بن محمد مرتضی زبیدی، دار الفکر، بیروت، 1414ق.
• الصحاح: تاج اللغة و صحاح العربیة، اسماعیل بن حماد جوهری، دار العلم للملایین، بیروت، 1376ق.
• صورة الأرض، محمد بن حوقل، دار صادر، بیروت، 1938م.
• الفتوح، ابن‌اعثم کوفی، تحقیق علی شیری، دار الأضواء، بیروت، 1411ق.
• معجم البلدان، یاقوت حموی، دار صادر، بیروت، 1995م.
• معجم مقاییس اللغة، احمد بن فارس، مکتب الاعلام الاسلامی، قم، 1404ق.
• مقتل الحسین(ع)، موفق بن احمد اخطب خوارزم، تحقیق محمد سماوی، أنوار الهدی، قم، 1381ش.
• مقدمة الأدب، محمود بن عمر زمخشری، موسسه مطالعات اسلامی دانشگاه تهران، تهران، 1386ش.