قبرستان شهدای غزوه طائف
 | |
| اطلاعات اوليه | |
|---|---|
| تأسیس | صدر اسلام |
| مکان | عربستان، طائف |
قبرستان شهدای غزوه طائف، در کشور عربستان و در شهر طائف بوده و در آن ۱۲ نفر از صحابه پیامبر اسلام(ص) دفن شده‌اند. این قبرستان در کنار مسجد و مقبره عبدالله بن عباس قرار دارد.
تاریخچه این قبرستان، به غزوه طائف در سال هشتم قمری و شهادت شماری از یاران حضرت محمد(ص) برمی‌گردد.
مکان
قبرستان شهدای غزوه طائف در شهر طائف، واقع در عربستان و در خیابان السلامه قرار دارد. این قبرستان، در نزدیکی مقبره عبدالله بن عباس و جهت شرقی مسجد عبدالله بن عباس قرار دارد.
تاریخچه
قبرستان شهدای غزوه طائف به جریان غزوه طائف (۸ق) که در آن حضرت محمد(ص) و مسلمانان برای مدتی شهر طائف را محاصره کرده بودند، برمی‌گردد. در این غزوه، وقتی مسلمانان سعی داشتند راهی برای ورود به قلعه طائف ایجاد کنند، شماری از آنها به شهادت رسیدند.[۱] پس از گسترش اسلام، و پس از درگذشت عبدالله بن عباس (درگذشت ۶۸ق) در طائف، در کنار قبور شهدای طائف، مسجد و مقبره عبدالله بن عباس ساخته شد.
در سال ۱۰۶۰ق اطراف این قبرستان دیواری کشیده شد[۲] و به این ترتیب، مقبره شهدا به طور کامل از مسجد جدا شد. بر پایه گزارشی، این مقبره در سال ۱۳۹۶ش، به صورت دیوارکشی، در جهت شرقی مسجد وجود داشته است.[۳]
مدفونان
در قبرستان شهدای غزوه طائف، ۱۲ نفر از صحابه پیامبر(ص) دفن شده‌اند، که عبارت اند از:
- سعید بن سعد بن عاص،
- عرفطة بن حباب،
- عبدالله بن ابی‌بکر (فرزند خلیفه اول)،
- عبدالله بن امیة بن مغیره،
- عبدالله بن عامر بن ربیعه،
- سایب بن حارث بن قیس،
- عبدالله بن حارث (برادر سایب بن حارث)،
- جلیحة بن عبدالله،
- ثابت بن جذع،
- حارث بن سهیل بن ابی‌صعصعه،
- منذر بن عبدالله،
- رقیم بن ثابت بن ثعلبه. [۴]
همچنین قبر عروة بن مسعود ثقفی، همراه با شهدای غزوه طائف، در نزدیکی باب شرقی مسجد عبدالله بن عباس دفن شده است. قبیلة ثقیف او را پس از اینکه اسلام آورده بود به شهادت رساندند.[۵]
جستارهای وابسته
پانویس
منابع
محتوای این مقاله برگرفته شده از: دانشنامه حج و حرمین شریفین مدخل توصیف و بررسی مسجد و مزار عبدالله ابن عباس در طائف.
«توصیف و بررسی مسجد و مزار عبدالله ابن عباس در طائف»، میقات حج، شماره ۱۰۰، تابستان ۱۳۹۶ش، ص۱۰۰-۱۲۱.
«فرازهایی از تاریخ اسلام حوادث سال هشتم هجرت غزوه طائف»، درسهایی از مکتب اسلام، قم، مؤسسه تخقیقاتی و تعلیماتی امام صادق(ع)، شماره۵، سال دهم، اردیبهشت ۱۳۴۸ش، ص۸.