وقوف به عرفات (فتاوای مراجع)

مسئله 956
امام خمینی: واجب است وقوف به عرفات ـ که محلي است معروف و محدود است به حدود معروفه ـ به قصد قربت و خالص مثل ساير عبادات.
مراجع دیگر:

مسئله 957
امام خمینی: مراد از وقوف، بودن در آن مکان است؛ چه سواره و چه پياده يا نشسته يا خوابيده يا در حال راه رفتن، به هر حال که باشد کافي است.
مراجع دیگر:

مسئله 958
امام خمینی: اگر در تمام وقت بي‌هوش باشد يا خواب وقوف او باطل است.
مراجع دیگر:

مسئله 959
امام خمینی: به احتياط واجب لازم است در عرفات باشد از بعد از زوال روز نهم تا غروب شرعي که وقت نماز مغرب است، پس جايز نيست تأخير بيندازد و در وقت عصر بيايد و توقف کند.
مراجع دیگر:

مسئله 960
امام خمینی: تأخير انداختن از اول ظهر اگر کم باشد مثلاً به مقدار نماز ظهر و عصر که جمع بين آنها کند، معلوم نيست حرام باشد، ولي احتياط آن است که تأخير نيندازد
مراجع دیگر:

مسئله 961
امام خمینی: بودن در مجموع بعدازظهر تا مغرب گرچه واجب است چنانچه گذشت لکن تمام آن رکن نيست که حج به ترک آن باطل شود، پس اگر مقدار کمي توقف کند و برود يا طرف عصر بيايد و توقف کند حج او صحيح است اگرچه توقف نکردن از روي عمد و علم باشد.
مراجع دیگر:

مسئله 962
امام خمینی: آنچه در وقوف رکن است مسماي وقوف است به اين معني که گفته شود قدري در عرفات بوده، هرچند خيلي کم باشد مثل يک دقيقه يا دو دقيقه پس اگر هيچ به عرفات نرود رکن را ترک کرده.
مراجع دیگر:

مسئله 963
امام خمینی: اگر از روي عمد و علم، وقوف رکني را ترک کند يعني در هيچ جزء از بعدازظهر تا مغرب در عرفات نباشد حجش باطل است، و کفايت نمي‌کند براي او وقوف در شب عيد که وقوف اضطراري است.
مراجع دیگر:

مسئله 964
امام خمینی: اگرکسي عمداً پيش از غروب شرعي از عرفات کوچ کند و از حدود عرفات بيرون رود و پس از آن نادم شود و برگردد و تا غروب توقف کند چيزي بر او نيست بنا بر اقوي، لکن احتياط در کفاره است به يک شتر، و همچنين اگر بدون آنکه پشيمان شود از کار خود، براي حاجتي برگردد لکن بعد از رسيدن با قصد قربت توقف کند چيزي بر او نيست.
مراجع دیگر:

مسئله 965
امام خمینی: اگر در فرض سابق مراجعت نکرد کفاره آن يک شتر است که بايد در راه خدا قرباني کند هر جا بخواهد، و احتياط مستحب آن است که در مکه قرباني کند، و اگر متمکن از قرباني نباشد هيجده روز روزه بگيرد، و احتياط مستحب آن است که پشت سر هم روزه بگيرد.
مراجع دیگر:

مسئله 966
امام خمینی: اگر سهواً کوچ کرد و بيرون رفت، پس اگر يادش آمد بايد مراجعت کند و اگر مراجعت نکرد گناهکار است، لکن کفاره ندارد بنا بر اقوي، گرچه احوط است و اگر يادش نيامد چيزي بر او نيست.
مراجع دیگر:

مسئله 967
امام خمینی: اگر کسي از روي ندانستن مسئله، آنچه ذکر شد بکند، حکم او حکم کسي است که سهواً کرده است.
مراجع دیگر:

مسئله 968
امام خمینی: اگر کسي به واسطه عذري، مثل فراموشي و تنگي وقت و مثل آن، از ظهر نهم تا غروب شرعي در عرفات نباشد و هيچ جزئي از زمان را درک نکند، کافي است که مقداري از شب عيد را هرچند اندک باشد در عرفات باشد و اين زمان را وقت اضطراري عرفه مي‌گويند.
مراجع دیگر:

مسئله 969
امام خمینی: اگر کسي که به واسطه عذر، روز نهم را وقوف نکرده و شب دهم را عمداً و بي‌عذر در عرفات وقوف نکند، ظاهراً حج او باطل مي‌شود، اگرچه درک کند وقوف به مشعر را.
مراجع دیگر:

مسئله 970
امام خمینی: اگر کسي به واسطه فراموشي يا غفلت يا عذر ديگر ترک کند وقوف به عرفات را در روز نهم، که وقت اختياري است و در شب دهم که وقت اضطراري است، کفايت مي‌کند در صحيح بودن حج او که وقوف اختياري مشعر را درک کند چنانچه خواهد آمد. استفتائات وقوف به عرفات
مراجع دیگر:

مسئله 971
امام خمینی: حدودي که براي عرفات و مُزدَلَفه و منا مشخص شده است جهت انجام مناسک، اعتبار دارد يا نه؟ ج ـ چنانچه مورد اطمينان يا تصديق اهل محل باشد معتبر است.
مراجع دیگر:

مسئله 972
امام خمینی: کراهت صعود به جبل‌الرحمة، آيا قبل از نيت وقوف به عرفات است يا بعد از آن؟ ج ـ در وقت وقوف کراهت دارد که از جبل بالا رود.
مراجع دیگر:

مسئله 973
امام خمینی: شخصي وقوف اختياري عرفات را درک کرده و قبل از رفتن به مَشعَر، مُغميٰ عليه شده است، بفرماييد اگر به همين حال تا آخر اعمال باقي باشد وظيفه‌اش چيست و اگر بعد از اغما او را به ايران آورده باشند چه حکمي دارد و نيز اگر بعد از ايام تشريق در ماه ذي‌حجه به هوش بيايد، در مکه باشد يا در ايران، چه بايد کرد؟ ج ـ با فرض اينکه عذر او فقط اغما است، پس از به هوش آمدن، اگر ممکن است اعمال حج را اتمام کند و در هر صورت سال بعد حج را اعاده کند و براي احراز خروج از احرام بعد از اتمام حج، عمره مفرده اي اتيان نمايد.
مراجع دیگر:

مسئله 974
امام خمینی: زني که عادت ماهانه‌اش مثلاً شش روز بوده است، در حال عادت زنانه براي عمره تمتع مُحرم مي‌شود و در روز هشتم ذي‌حجه که روز ششم عادت او است پاک مي‌گردد و غسل مي‌کند و اعمال عمره تمتع را انجام مي‌دهد و براي حج تمتع مُحرم مي‌شود، ولي ظهر روز نهم در عرفه لک مي‌بيند و نمي‌داند که آيا ادامه دارد تا پس از ده روز، تا استحاضه حساب شود و اعمال قبلي او صحيح باشد يا قبل از تمام شدن ده روز از اول عادت قطع مي‌شود تا حکم حيض را داشته باشد، وظيفه او چيست؟ و در همين فرض اگر در مشعر لک ديد چه کند؟ ج ـ عمل به احتياط کند و راه احتياط، انجام اعمال بدون قصد تمتع و اِفراد بلکه به قصد ما في الذمه، با قرباني در منا و اتيان عمره مفرده بعد از آن است، و چنانچه قصد تمتع کرده و بعد از انجام بعض اعمال حج کشف خلاف شده، اکتفا به اين حج نکند.
مراجع دیگر:

مسئله 975
امام خمینی: در فرض مسئله فوق، اگر در عرفات يا مشعر لک ديد و همان وقت يقين پيدا کرد که خون حيض است و قبلاً پاک نبوده، بايد چه کند با توجه به اينکه وقت وقوفين اختياري و يا اضطراري آن باقي است ولي وقت برگشتن به مکه و انجام اعمال عمره تمتع را ندارد؟ ج ـ مورد عدول به اِفراد است.
مراجع دیگر:

مسئله 976
امام خمینی: وقوف اضطراري عرفه آيا از اول شب تا طلوع فجر است، يا طلوع آفتاب؟ ج ـ وقوف اضطراري عرفه در شب عيد است و شب تا طلوع فجر است
مراجع دیگر:

مسئله *
امام خمینی: مستحبات وقوف به عرفات مستحبات وقوف به عرفات
مراجع دیگر:

مسئله 977
امام خمینی: در وقوف به عرفات چند چيز مستحب است: 1. با طهارت بودن در حال وقوف. 2. غسل نمودن و بهتر آن است که نزديک ظهر باشد. 3. آنچه موجب تفرق حواس است از خود دور سازد تا آنکه قلب او متوجه جناب اقدس الهي گردد. 4. نسبت به قافله‌اي که از مکه مي‌آيد، وقوفِ شخص در طرف دست چپ کوه واقع گردد. 5. وقوف او در پايين کوه و در زمين هموار بوده باشد و بالا رفتن کوه مکروه است. 6. در اول وقت، نماز ظهر و عصر را به يک اذان و دو اقامه به جا آورد. 7. قلب خود را به حضرت حق جلّ و علا متوجه ساخته و حمد الهي و تهليل و تمجيد نموده و ثناي حضرت حق را به جا آورد، پس از آن، صد مرتبه «اللهُ أکبَرُ» و صد مرتبه سوره «توحيد» را بخواند و آنچه خواهد دعا نمايد و از شيطان رجيم به خدا پناه ببرد و اين دعا را نيز بخواند: «أللَّهُمَّ رَبَّ الْمشَاعِرِ کلِّها فُک رَقَبَتي مِنَ النَّارِ وَأوْسِعْ عَلَيَّ مِنْ رِزْقِک الْحَلالِ وَادْرَأْ عَنِّي شَرَّ فَسَقَةِ الْجِنَّ وَالْاِنْسِ، أَللَّهُمَّ لا تَمْکرْ بِي وَلا تَخْدَعْني وَلا تَسْتَدْرِجْني يا أسْمَعَ السَّامِعينَ وَيا أبْصَـرَ النَّاظِرينَ وَيا أسْرَعَ الْحاسِبِينَ وَيا أرْحَمَ الرَّاحِمينَ أسْأَلُک أنْ تُصَلّيَ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَأنْ تَفْعَلَ بي کذا وَکذا». و به جاي کذا و کذا حاجت خود را نام ببرد پس دست به آسمان بردارد و بگويد: «أَللَّهُمَّ حاجَتي إلَيْک الَّتي اِنْ أعْطَيْتَنِيها لَمْ يَضُـرَّني ما مَنَعْتَني وَإنْ مَنَعْتَنيها لَمْ يَنْفَعَني ما أعْطَيْتَني، أَسْأَلُک خَلاصَ رَقَبَتي مِنَ النَّارِ أَللَّهُمَّ إنّي عَبْدُک وَمِلْک ناصِيَتي بِيَدِک وَأجَلي بِعِلْمِک، أَسْأَلُک أنْ تُوَفِّقَني لِما يُرْضيک عَنِّي وَأنْ تُسَلِّمَ مِنِّي مَناسِکيَ الَّتي أرَيْتَها خَلِيلَک اِبْراهيمَ صَلَواتُ اللهِ عَلَيْهِ وَدَلَلْتَ عَلَيْها نَبِيِّک مُحَمَّداً9 أَللَّهُمَّ اجْعَلْني مِمَّنْ رَضِيتَ عَمَلَهُ وَأطَلْتَ عُمْرَهُ وَأحْيَيْتَهُ بَعْدَ المَوْتِ». 8. اين دعا را بخواند: «لا إلهَ إلّا اللهُ وَحْدَهُ لا شَريک لَهُ، لَهُ الْمُلْک وَلَهُ الْحَمْدُ يُحْيي وَيُمِيتُ وَهُوَ حَيٌّ لا يَمُوتُ بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَهُوَ عَلى کلِّ شَيء قَدِيرٌ، أَللَّهُمَّ لَک الْحَمْدُ کالَّذي تَقُولُ وَخَيْراً مِمّا نَقُولُ وَفَوْقَ ما يَقُولُ الْقائِلُونَ، أَللَّهُمَّ لَک صَلاتي وَنُسُکي وَمَحْيايَ وَمَماتي وَلَک تُراثي (بَراءَتي خل) وَبِک حَوْلي وَمِنْک قُوَّتي، أَللَّهُمَّ إنّي أعُوذُ بِک مِنَ الْفَقْرِ وَمِنْ وَساوِسِ الْصُّدورِ وَمِنْ شَتاتِ الأمْرِ وَمِنْ عَذابِ الْقَبْرِ، أَللَّهُمَّ إنّي أَسْأَلُک خَيْرَ الرِّياح وَأعُوذُ بِک مِنْ شَرِّ ما يَجيءُ بِهِ الرِّياحُ وَأَسْأَلُک خَيْرَ اللَّيْلِ وَخَيْرَ النَّهارِ، أَللَّهُمَّ اجْعَلْ في قَلْبي نُوراً وَفي سَمْعي وَبَصَري نُوراً وَفي لَحْمي وَدَمي وَعِظامي وَعُرُوقِي وَمَقْعَدي وَمَقامي وَمَدْخَلي وَمَخْرَجي نُوراً وَأعْظِمْ لي نُوراً يا رَبِّ يَوْمَ أَلْقاک إنَّک عَلى کلِّ شَيء قَديرٌ». و در اين روز تا مي‌تواند از خيرات و صدقات کوتاهي نکند. 9. آنکه کعبه را استقبال نموده و اين اذکار را بگويد: «سُبْحانَ اللهِ» صد مرتبه «اللهُ أکبَرُ» صد مرتبه «ما شاءَ اللهُ لا قُوَّةَ إلَّا بِاللهِ» صد مرتبه «أشْهَدُ أنْ لا اِلهَ اِلَّا اللهُ وَحْدَهُ لا شَرِيک لَهُ لَهُ المُلْک وَلَهُ الحَمْدُ يُحْيِي وَيُمِيتُ وَيُمِيتُ وَيُحْيي وَهُوَ حَيٌّ لا يَمُوتُ بِيَدِهِ الخَيْرُ وَهُوَ عَلى کلَّ شَيء قَدِيرٌ» صد مرتبه. پس، از اولِ سوره بقره ده آيه بخواند، پس سوره توحيد سه مرتبه و آية الکرسي را بخواند تا آخر پس اين آيات سوره اعراف را بخواند: {اِنَّ رَبَّکمُ اللهُ الَّذي خَلَقَ السَّماواتِ وَالْاَرْضَ في سِتَّةِ أيّام ثُمَّ اسْتَوي عَلَى الْعَرْشِ يُغْشِـي اللَّيْلَ النَّهارَ يَطْلُبُهُ حَثِيثاً وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ وَالنُّجُومَ مُسَخَّرات بِأمْرِهِ اَلا لَهُ الْخَلْقُ وَالاَمْرُ تَبارَک اللهُ رَبُّ الْعالَمِينَ (54) اُدْعُوا رَبَّکمُ تَضَرُّعاً وَخُفْيَةً اِنَّهُ لا يُحِبُّ المُعْتَدِينَ (55) وَلا تُفْسِدُوا فِي الْاَرْضِ بَعْدَ اِصْلاحِها وَادْعُوهُ خَوْفاً وَطَمَعاً اِنَّ رَحْمَتَ اللهِ قَرِيبٌ مِنَ الْمحْسِنينَ (56)}. پس سوره «قُل أعُوذُ بِرَبِّ الفَلَق» و سوره «قُل أعُوذُ بِرَبِّ النّاسِ» را بخواند. پس آنچه از نعم الهي بياد داشته باشد، يکايک ذکر نموده و حمد الهي نمايد و همچنين بر اهل و مال و ساير چيزهايي که حضرت حق به او تفضل نموده، حمد بنمايد و بگويد: «اللَّهُمَّ لَک الحَمْدُ عَلى نَعْمائِک الَّتي لا تُحْصي بِعَدَد وَلا تُکافَأُ بِعَمَل». و به آياتي از قرآن، که در آنها ذکر حمد شده است، خدا را حمد نمايد و به آياتي که در آنها ذکر تسبيح شده است خدا را تسبيح نمايد و به آياتي که در آنها ذکر تکبير شده است خدا را تکبير نمايد و به آياتي که در آنها ذکر تهليل شده است خدا را تهليل نمايد و بر محمد و آل محمد عليهم الصلاة و السلام زياد صلوات بفرستد و به هر اسمي از اسماء الله که در قرآن موجود است خدا را بخواند و به آنچه از اسماء الهي که در ياد دارد خدا را ذکر کند و به اسماء الهي که در آخر سوره حشر موجود است خدا را بخواند و آنها عبارتند از: «اللهُ عالِمُ الْغَيْبِ وَالشّهادَةِ الرَّحْمنُ الرَّحِيمُ الْمَلِک الْقُدّوسُ السَّلامُ المُؤْمِنُ المُهَيْمِنُ الْعَزِيزُ الجَبَّارُ المُتَکبِّرُ الخالِقُ الْبارئُ المُصَوِّرُ». و اين دعا را بخواند: «أَسْأَلُک يا اللهُ يا رَحْمنُ بِکلِّ اْسْم هُوَ لَک وَأسْأَلُک بِقُوَّتِک وَقُدْرَتِک وَعِزَّتِک وَبِجَميعِ ما أحاطَ بِهِ عِلْمُک وَبِجَمْعِک وَبِأرْکانِک کلِّها وَبِحَقِّ رَسُولِک صَلواتُ اللهِ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَبِاسْمِک الاَْکبَرِ الاَکبَرِ وَبِاسْمِک الْعَظِيمِ الَّذي مَنْ دَعاک بِهِ کانَ حَقّاً عَلَيْک أنْ لا تُخَّيِّبَهُ وَبِاسْمِک الاَْعْظَمِ الاَْعْظَمِ الَّذي مَنْ دَعاک بِهِ کانَ حَقّاً عَلَيْک أنْ لا تَرُدَّهُ وَأنْ تُعْطِيَهُ ما سَأَلَ أنْ تَغْفِرَ لِي جَميعَ ذُنُوبي في جَميع عِلْمِک فِيَّ». و هر حاجت که داري بخواه و از حق سبحانه و تعالي طلب کن که توفيق حج بيابي در سال آينده و هر سال. و هفتاد مرتبه بگو: «أَسْأَلُک الجَنَّةَ» و هفتاد مرتبه «أسْتَغْفِرُ اللهَ رَبِّي وَأتُوبُ اِلَيْهِ». پس بخوان اين دعا را: «أَللَّهُمَّ فُکنِي مِنَ النَّارِ وَأوْسِعْ عَلَيَّ مِنْ رِزْقِک الحَلالِ الطَيِّبِ وَادْرَأْ عَنِّي شَرَّ فَسَقَةِ الْجِنِّ وَالْاِنْسِ وَشَرَّ فَسَقَةِ الْعَرَبِ وَالْعَجَمِ». 10. آنکه نزديک غروب آفتاب بگويد: «أللَّهُمَّ اِنِّي أعُوذُ بِک مِنَ الفَقْرِ وَمِنْ تَشَتُّتِ الْاُمُورِ وَمِنْ شَرِّ ما يَحْدُثُ بِاللَّيْلِ وَالنَّهارِ أمْسـي ظُلْمِي مُسْتَجِيراً بِعَفْوِک وَأمْسي خَوْفي مُسْتَجيراً بِأمانِک وَأمْسي ذُنُوبي مُسْتَجِيرَةً بِمَغْفِرَتِک وَأمْسي ذُلِّي مُسْتَجِيراً بِعِزِّک وَأمْسي وَجْهِي الْفانِيَ الْبالِي مُسْتَجيراً بِوَجْهِک الْباقي يا خَيْرَ مَنْ سُئِلَ وَيا أجوَدَ مَنْ أعْطي جَلِّلْنِي بِرَحْمَتِک وَأَلْبِسْني عافِيَتَک وَاصْرِفْ عَنِّي شَرَّ جَمِيعِ خَلْقِک». و بدان که ادعيه وارده در اين روز شريف بسيار است و هر قدر که ميسور باشد خواندن دعا مناسب است و بسيار خوب است که در اين روز دعاي حضرت سيد الشهداء7 و دعاي حضرت زين العابدين سلام الله عليه را که در صحيفه کامله است خوانده شود و بعد از غروب آفتاب بگويد: «أَللَّهُمَّ لا تَجْعَلْهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنْ هذا المَوْقِفِ وَارْزُقْنِيهِ مِنْ قابِل أبَداً ما أبْقَيْتَني وَاقْلِبْنِيَ الْيَوْمَ مُفْلِحاً مُنْجِحاً مُستَجاباً لِي مَرْحُوماً مَغْفُوراً لِي بأفْضَلِ ما يَنْقَلِبُ بِهِ الْيَوْمَ أحَدٌ مِنْ وَفْدِک وَحُجّاجِ بَيْتِک الحَرامِ وَاجْعَلْنِيَ الْيَوْمَ مِنْ أکرَمِ وَفْدِک عَلَيْک وَأعْطِني أفْضَلَ ما أعْطَيْتَ أحَداً مِنْهُمْ مِنَ الخَيْرِ وَالْبَرَکةِ وَالرَّحْمَةِ والرِّضْوانِ وَالمَغْفِرَةِ وَبارِک لِي فِيما أرْجِعُ اِلَيْهِ مِنْ أَهْل أَوْ مال أَوْ قَلِيل أَوْ کثير وَبارِک لَهُمْ فِيَّ». و بسيار بگويد: «أَللَّهُمَّ أعْتِقْنِي مِنَ النَّارِ».
مراجع دیگر: