موسوعه رد شبهات جلد بیست و دوم(کتاب)
موسوعه رد شبهات جلد بیست و دوم؛ امام حسن و امام حسین (شبهات عصمت)، دلائل عصمت این امامان را عنوان کرده و به شبهاتی که درباره آن مطرح است پاسخ می‌دهد.
این کتاب به نویسندگی حسن اکبری در چهار فصل تدوین شده است.
 | |
| پدید آورندگان | |
|---|---|
| نویسنده | حسن اکبری |
| نشر | |
| تعداد صفحات | 193 |
| ناشر | مشعر |
| وب‌سایت ناشر | http://hzrc.ac.ir |
| محل نشر | تهران |
فصل اول: مفهوم شناسی و ضرورت موضوع
در این فصل نویسنده ابتدا معنای لغوی عصمت: منع، بازداشتن،...و سپس مفهوم آن را که متکلمان مسلمان براساس معنای لغوی عصمت، مصون بودن پیامبران و ائمه از گناه را بیان می‌کنند، مورد بررسی قرار می‌دهد.
فصل دوم: بررسی عصمت در اندیشه اسلامی
فصل سوم: نقد شبهات عصمت امام حسن(ع)
در این فصل نویسنده به شبهاتی که در کتاب الامه و النص مطرح شده است پاسخ می‌دهد.
6 شبهه درباره عصمت امام حسن مطرح و پاسخ آن‌ها داده می‌شود:
شبهه اول: نهی حضرت علی (ع)، از مثله کردن قاتل خویش
نویسنده اساس این شبهه را بر اساس روایات نامعتبر دانسته[۱] و بنا بر بعضی از منابع این عمل را به عبدالله بن جعفر و نیز خشم برافروخته مردم در مجازات قاتل علی (ع) مربوط می‌داند.[۲]
همچنین توصیه امام علی در مورد قصاص قاتل خود، تأکید وی در برحذر داشتن کشتارهای خونین بعد قتل چنان‌که در میان اعراب رایج بود دانسته[۳] و عمل امام حسن را در اعدام و گردن زدن قاتل پدرش، حق شرعی وی دانسته و در واقع نویسنده توصیه امام علی را از باب استحباب دانسته و وجوب آن را لازم‌الاجرا نمی‌داند.[۴]
بدین ترتیب نویسنده معتقد است، عمل قصاص که با گردن زدن ابن ملجم اتفاق افتاده، و نه مثله کردن وسوزاندن وی، که اساس آن محل تردید است، دلیلی برای نداشتن عصمت امام حسن نمی‌تواند باشد.
شبهه دوم: گریه بر خطاهای خود
در این قسمت به وصیت امام علی به امام حسن مبنی براین‌که «بر گناهان خود گریه کن»، اشاره شده است.
شبهه‌ای که مطرح شده این است که اگر امام علی به امام حسن می‌گوید از گناهان خود استغفار کند و در خلوت خود بگرید، دلیل بر عدم عصمت امام حسن خواهدبود.
نویسنده در پاسخ خود این مطلب را عنوان می‌کند که وصیت به صورت کلی بیان شده و تمام حاضران در جمع که سایر فرزندان امام علی نیز بودند را شامل می‌شده است و به این معنا نبوده که امام حسن مخاطب خاص این سخنان باشد.[۵]
مسأله دیگری که نویسنده به آن پرداخته، بیان آیاتی از قرآن است که در آن‌ها خداوند پیامبر را در دوری جستن از گناه هشدار می‌دهد و برحذر می‌دارد. بر همین اساس نویسنده این نتیجه را بیان می‌کند که طلب استغفار و گریه همیشه مستلزم ارتکاب گناه نیست و معنای استغفار برای معصوم چیزی مجزا از مفهوم استغفار برای سایر بندگان است.
همان‌طور که مسلمانان عصمت پیامبر را با آیات مذکور قبول دارند، این توصیه‌های اخلاقی برای امام حسن نیز نمی‌تواند مانع از عصمت وی باشد.[۶]
شبهه سوم: طلب مغفرت امیرالمؤمنین برای امام حسن
شبهه چهارم: مطلاق بودن امام حسن
شبهه پنجم: شک امام حسن در صدور حکم
شبهه ششم: بیعت یا صلح با معاویه