مناره مجیدیه

مناره مجیدیه، از مناره‌های مسجدالنبی است و در سمت شمال‌غربی واقع شده‌است.

شکل‌گیری اولیه

در دوره پیامبر مسجدالنبی مناره نداشت. از این‌رو بلال از دیوار خانه‌های اطراف مسجد اذان می‌گفت.^[۱] پس از تخریب مسجد در زمان ولیدبن عبدالملک و بازسازی مجدد آن در هر زوایه‌ای مناره‌ای با پایه 8 در 8 ذراع( در حدود 4در 4 متر)ساخته شد. ^[۲]درباره ارتفاع مناره‌ها اقوال مختلفی بیان شده، برخی ارتفاع آن ها را 55 ذراع(27متر) یا 60 ذراع(30متر) ^[۳]و برخی با بیان جزییات بیشتر ارتفاع مناره‌های جنوب شرقی و شمال شرقی را 55 ذراع و مأذنه شمال غربی را 53 ذراع ذکر کرده اند. ^[۴]به نقل از منابع مأذنه واقع در زاویه جنوب غربی به امر سلیمان بن عبدالملک^[۵] به واسطه این‌که مشرف بر محل سکونتش بود از بین رفت.^[۶]

در منابع آمده، در دوره مهدی عباسی، این سه مأذنه دوره ولیدبن عبدالملک پا برجا بوده است.^[۷] بدین ترتیب علی رغم این‌که توسعه مهدی در سمت شمالی مسجد صورت گرفته بود باعث تخریب مناره‌های شمالی نشد.^[۸] پس از آن نیز در زمان بیبرس، مناره‌ها به همراه، درها، مخازن و همه اثاث مسجد، نوسازی شد.^[۹]

مناره خشبیه (چوبین)

سمهودی علی رغم منابع دیگر، ساخت مناره چوبی در سمت شمال غربی مسجدالنبی را مربوط به 706ه.ق و دوره محمدبن قلاوون (698-708) می‌داند.^[۱۰] در زمان سلیمان قانونی روی این مناره همچون مناره های دیگر هلالی طلایی قرارگرفت.

مناره مجیدیه

در دوره عبدالمجید اول عثمانی، همگام با توسعه و بازسازی مسجدالنبی، مناره شمال غربی که از چوب ساخته شده بود تخریب و از نو ساخته شد.^[۱۱] از این رو این مناره پس از این زمان مناره مجیدیه نام گرفت.^[۱۲]