ازدواج موقت
ازدواج موقت يا متعه، گونهاي از پيمان زناشويي است كه در آن، مهر و مدت ازدواج معين ميشود.[۱] برخي از فقيهان اهل سنت در تعريف اين ازدواج به حضور دو شاهد، پرداخت مهر و فقدان ارث ميان زوجين اشاره كردهاند.[۲] در متون و منابع اسلامي، از اينگونه ازدواج با تعابيري مانند نكاح منقطع، مُتْعه، ازدواج متعه و متعه زنان (متعة النساء)ياد كردهاند.
ازدواج موقت در حج و عمره:
عقد ازدواج بر مُحرم در احرام حج و عمره حرام است[۳]، خواه ازدواج دائم باشد و خواه موقت.[۴] همچنين خواندن عقد ديگران از جانب شخص محرم و بر عهده داشتن ولايت و وكالت در ازدواج نيز ممنوع است.[۵] مهمترين پشتوانه اين حكم، روايتهاي پيامبر[۶] و امامان شيعه(ع)[۷] هستند كه از ازدواج در حال احرام نهي كردهاند.[۸] همچنين فقيهان شيعه[۹] و بسياري از فقيهان اهل سنت[۱۰] به پشتوانه روايتهاي پيامبرر و اهل بيت: عقد ازدواج شخص محرم را باطل شمردهاند، خواه زن و شوهر هر دو در حال احرام باشند يا يكي از آنان محرم باشد.[۱۱]
- ↑ نك: مصطلحات الفقه، ص468؛ معجم الفاظ الفقه الجعفري، ص218.
- ↑ تفسير قرطبي، ج5، ص132.
- ↑ منتهي المطلب، ج2، ص808؛ المجموع، ج7، ص283.
- ↑ كلمة التقوي، ج7، ص96؛ المعتمد، ج4، ص112.
- ↑ منتهي المطلب، ج2، ص808؛ المجموع، ج7، ص283؛ الشرح الكبير، ج3، ص311.
- ↑ مسند احمد، ج1، ص64؛ صحيح مسلم، ج4، ص136.
- ↑ من لا يحضره الفقيه، ج2، ص361؛ التهذيب، ج5، ص328.
- ↑ منتهي المطلب، ج2، ص808؛ الشرح الكبير، ج3، ص312.
- ↑ من لا يحضره الفقيه، ج2، ص361؛ الخلاف، ج4، ص346؛ تذكرة الفقهاء، ج7، ص383.
- ↑ صحيح مسلم، ج4، ص136؛ المجموع، ج7، ص283؛ المغني، ج3، ص311.
- ↑ تذكرة الفقهاء، ج7، ص383-384.