حائر حسینی
 | |
| اطلاعات اوليه | |
|---|---|
| کاربری | حرم و محل زیارت |
| مکان | کربلا |
| نام‌های دیگر | قبة الحسین |
| وقایع مرتبط | شهادت امام حسین(ع) |
معنی واژه حائر
بررسی تاریخی ایــن واژه، نشان می‌دهد که یکی از اسامی ســرزمین کربلا، «حائر» و «حیر» بوده است که از آغاز بر این محل اطلاق شده است. حتی زمانی کاربرد اسم حائر بــرای ایــن ســرزمین، بیشــتر از کربلا رواج داشــته؛ به همین دلیل به کســی که منسوب به این ســرزمین بوده «حائری» گفته شــده اســت.[۱]
از جهت لغوی حائر جایگاه محکمی است که آب در آن حیران میشود.[۲] حائر، قبر امام حســین(ع) است[۳] و در اصطلاح مراد از واژه حائر، عنوان رایج امروزی است که به منطقه‌ای محدود در اطــراف قبر مطهر حضرت سیدالشــهداء(ع) گفتــه می‌شــود.[۴]
مکان حائر
امروزه فقط به قبر مطهر سیدالشهداء(ع) و اطراف آن حائر گفته میشود، اما لازمه تبعیت از احکام حائر شناخت دقیق مکان حائر است، محدوده مکانی حائر، 10 الی 12/5 متر دور قبر را شامل میشود.[۵] که منطبق با روایتی از امام صادق(ع) است که محدوده متبرک و خاص را 20 یا 25 ذراع از چهار طرف قبر مشخص فرموده اند.[۶]
اهمیت ویژه حائر حسینی
یکــی از اماکنی که به دليل ســفارش معصومان احکام ویژه‌ای پیدا کرده، ســرزمین کربلاســت. برای برخــی از اماکن مقدس در این سرزمین، از جمله حائر، احکام ویژه‌ای بیان شده است از جمله اینکه در محدوده حائر اختیار داریم که نماز را شکسته یا کامل بخوانیم.[۷] همچنین روایات متنوعی درباره جواز برداشتن تربت امام حسین و یا اجابت دعای فرد حاضر در حائر، وجود دارد.
احکام و روایات مربوط به حائر
احکام و روایات مربوط به فضیلت حائر حسینی به صورت فهرست با ذکر منبع در ادامه بیان میشود:
- امکان خواندن نماز کامل یا شکسته[۸]
- قبول شدن دعای کسی که خدا را در این مکان ها یاد کند.[۹]
- باغی از باغ های بهشت[۱۰]
- طلب شفا از تربت امام حسین(ع) و برداشتن از خاک قبر حضرت سیدالشهداء(ع)[۱۱]
- جواز برداشتن تربت امام حسین(ع)[۱۲]
- شفای هر درد و امان از هر ترس است.[۱۳]
- جواز خوردن تربت امام حسین(ع)[۱۴]
.jpg)
پانویس
- ↑ کلید دار، ص68
- ↑ ابن ادریس حلی، ج1، ص342.
- ↑ یاقوت حموی، ج3، 203.
- ↑ پژوهشی روایی- فقهی درباره موقعیت مکانی حائر حسینی و فرات، ص13.
- ↑ پژوهشی روایی- فقهی درباره موقعیت مکانی حائر حسینی و فرات، ص18.
- ↑ ابن قولویه، ص272.
- ↑ پژوهشی روایی- فقهی درباره موقعیت مکانی حائر حسینی و فرات، ص7.
- ↑ شیخ صدوق، ج1، ص442.
- ↑ ابن قولویه قمی، ص274.
- ↑ مفیدب، ص24
- ↑ کلینی، ج4، ص588.
- ↑ کلینی، ج4، ص588)
- ↑ ابن قولویه، ص279.
- ↑ ابن قولویه قمی، ص285.
منابع
- رجال النجاشی، احمد بن علی النجاشی، بیروت، دارالاضواء، چاپ۱، ۱۴۰۸ق.
- فهرست کتب الشیعة، طوسی محمد بن حسن، تصحیح سید محمدصادق آل بحرالعلوم، نجف، مکتبة مرتضویة، بی تا.