آیه ۲۰۳ سوره بقره

از ویکی حج

آیه ۲۰۳ سوره بقره، آیه‌ای از قرآن، که

متن و ترجمه

شرح واژگان

«اثم» در اصل به معناى تأخير و کندی است، چنانكه گفته مى‌شود «ناق آثم»، يعنى «شترى كه از قافله عقب مانده است». اثم به معناى ذنب و وزر نيز از همين معنا گرفته شده است؛ زيرا گناهكار از خير و ثواب عقب مى‌ماند.[۱] به باور برخی،[۲] این واژه در آیاتی از قرآن نيز، به همين معنا به كار رفته است؛ مانند آیه ﴿وَ إِذٰا قِيلَ لَهُ اتَّقِ اللّٰهَ أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالْإِثْمِ فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ ﴾[۳] آنها ترجمه این آیه را «به دلیل عزتِ موهوم خود، در مقابل تقوا کُند هستند» دانسته‌اند.[۲] البته واژه اثم، به معناى ذنب، وزر و معصيت با تفاوت‌هايى كه با واژگان هم‌نوا دارد، به‌كار رفته است.[۴]

محتوا

در آیه ۲۰۳ سوره بقره، به چهار مطلب کلی اشاره شده است، كه عبارت است از: ذكر خدا، بيتوته در منى، كوچ از منى، و رعايت تقوا؛ سه عمل نخست آن مربوط به حج است و عمل چهارم شامل غیر حج نیز می‌شود.[۵]

ذکر

مراد از ذکر در عبارت ﴿وَاذْكُرُوا اللَّهَ فِي أَيَّامٍ مَعْدُودَات ﴾ نام خدا، یا ذكر قلبى، و یا تکبیر‌هایی است كه پس از نماز ظهر روز عيد قربان تا نماز صبح روز سيزدهم ذی‌حجه گفته مى‌شود.[۶] طبرسى، مفسر شیعه، ذكرى كه به آن امر شده را اینگونه دانسته است: «الله أكبر الله أكبر، لا إله إلاّ الله و الله أكبر، الله أكبر و لله الحمد، الله أكبر على ما هدانا، الحمد لله على ما أولانا، الله أكبر على ما رزقناه من بهيمة الأنعام». به گفته او، نخستین تكبير بايد پس از نماز ظهر روز عيد قربان، و آخرين آن پس از نماز صبح روز سيزدهم باشد.[۷]

روزهای معین

نوشتار(های) وابسته: ایام تشریق در این آیه، تعبیر به ﴿أَيّٰامٍ مَعْدُودٰات﴾ شده؛ ولی در آیه ۲۸ سوره حج تعبیر به ﴿أَيّٰامٍ مَعْلُومٰات﴾شده است.

برخی از مفسران این دو «ایام» را متفاوت از هم دانسته‌اند. به نظر آنها «ایام معلومات» که در آیه ۲۰۳ سوره بقره آمده، دهه اول ذی‌حجه است، و مراد از «ایام معدودات» که در آیه ۲۸ سوره حج آمده، ایام تشریق است.[۸] زیرا به باور آنان، در ادامه آیهٔ ۲۸ سوره حج به قربانی اشاره شده و عمل قربانی پس از گذشت دهه اول ذی‌حجه انجام می‌شود.[۹]

برخی از مفسران نیز، دو «ایام» را متفاوت از هم دانسته‌اند؛ ولی به عکس دیدگاه پیشین، معتقدند مراد از «ایام معلومات» ایام تشریق و منظور از «ایام معدودات» دهه اول ذی‌حجه است.[۱۰]

برخى ديگر از مفسران عقيده دارند كه اين دو «ايام» يكى است، و منظور از هر دو، ايام تشريق است.[۱۱] روایتی از امام صادق(ع) نیز، تأیید‌کننده این دیدگاه است.[۱۲]

پانویس

  1. مقاییس اللغه، ذیل واژه اثم؛ مفردات الفاظ قرآن، ذیل واژه اثم.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ درسنامه تفسیر آیات حج، ص۲۰۲.
  3. سوره بقره، آیه ٢٠۶.
  4. صحاح اللغه، ذیل واژه اثم؛ تاج‌العروس، ذیل واژه اثم.
  5. درسنامه تفسیر آیات حج، ص۲۰۳ و ۲۰۴.
  6. وسايل الشيع، ج١٠، ص٢١٩.
  7. مجمع البيان، ج١، ص٢٩٩؛ الجامع لاحكام القرآن، ج٣، ص۴.
  8. تفسير كبير، ج۵، ص٢١٠؛ مجمع البيان، ج١، ص٢٩٩.
  9. درسنامه تفسیر آیات حج، ص۲۰۵.
  10. الجامع‌لاحكام القرآن،ج٣،ص١، به نقل از مفسران اهل سنت.
  11. الجامع لاحكام القرآن، ج٣، ص١؛ المنار، ج٢، ص٢۴١؛ الميزان، ج٢، ص٨٢، و ج١۴، ص٣٧٠؛ تفسير نمونه، ج١۴، ص٧۴.
  12. وسايل الشيع، ج١٠، ص٢١٩.

منابع

این مقاله برگرفته از کتاب درسنامه تفسیر آیات حج، محمد فاکر میبدی، قم، حوزه نماینگی ولی‌فقیه در امور حج و زیارت، مؤسسه علمی فرهنگی دار الحدیث، سازمان چاپ و نشر، ۱۳۸۷ش. است.

الصحاح، تاج اللغة و صحاح العربية، اسماعيل بن حماد جوهرى، تحقيق احمد عبدالغفور عطار، بيروت، دارالعلم للملايين، چهارم، ١۴٠٧ق.

معجم مقاييس اللغة، احمد بن فارس، تحقيق عبد السلام محمد هارون، قم، مكتب الإعلام الاسلامى، ١۴٠۴ق.