بازسازی مسجدالنبی (دوره عباسی)

از ویکی حج

بازسازی مسجدالنبی (دوره عباسی)، توسعه مسجد در این دوره تنها در زمان مهدی صورت گرفت. در زمان دیگر خلفای عباسی تعمیرات و تغییرات جزئی در بنای مسجد ایجاد شد.

در دوره عباسی توجه به مسجدالنبی و تلاش برای نوسازی و توسعه آن ادامه یافت:

  • در دوره منصور دوانیقی بر صحن مسجد سایبان ساخته شد
  • در دوره مهدی مساحت مسجد گسترش یافت و درهای جدیدی گشوده شد
  • در دوره هارون سقف مسجد را تعمیر شد تا مانع نفوذ آب به داخل آن شود
  • در دوره مأمون تعمیراتی در مسجد صورت گرفت
  • در دوره متوکل سطح مسجد با مرمر پوشیده شد و دیوارها زینت یافت
  • در دوره معتضد اصلاحاتی در دیوار شرقی مسجد انجام شد
  • در دوره مقتفی دیوار خارجی قبر نبوی بازسازی شد
  • در دوره المسنجد به واسطه نورالدین محمود زنگی دیواره ای از سرب دور قبر نبوی ساخته شد
  • در دوره مستضیء دیوار خارجی قبر نبوی با رخام یا مرمر پوشانده شد.
  • در دوره ناصر گنبدی در صحن ساخته شد برای نگهداری ذخائر و کتبی مانند مصحف عثمان
  • در دوره مستعصم مسجد دچار آتش سوزی شد. بازسازی پس از حریق تنها منحصر شد به تعمیر سقف مقبره نبوی و اطراف آن . استیلا مغول و پایان کار عباسیان در بغداد، بازسازی مسجد را متوقف نمود.

ساخت سایبان

در دوره خلافت منصور(136-158ه.ق)، در سال 140ه.756م، بر صحن مسجد سایبان قرار گرفت. در این دوره، والی مدینه حسن بن زید بن حسن بن علی(ع)، مرمر هایی که منبر روی آن قرار داشت را کند و از اطراف منبر تا کنار ستون‌ها را با مرمر مفروش کرد.[۱] این اتفاق در سال 151ه/767م صورت گرفت.[۲]

گسترش مساحت مسجد

در دوره خلافت مهمدی (158-169ه.ق)، مساحت مسجدالنبی، بنا بر اقوال مختلف بین 53[۳] تا 100 [۴]ذراع افزایش یافت. برای بازسازی در این زمان که تنها از سمت شمال مسجد صورت می‌گرفت،[۵] خانه‌های اطراف خریداری و به مسجد افزوده شد.[۶] از نکات قابل توجه در این بازسازی تخریب مقصوره اموی و جایگزین شدن مقصوره چوبی و نیز گشودن 24 در جدید برای مسجد بود.[۷]

تزیینات ساخت مسجد در این دوره رخام، مرمر و کاشی‌های معرق‌کاری شده بود.[۸] معماری بنا بر عهده عبدالله بن عاصم بن عمربن عبدالعزیز و عبدالملک بن شبیب غسانی از اهالی شام بود که پس از وفات ابن عاصم عبدالله بن موسی حمصی به جای وی به کار پرداخت.[۹]

تعمیر سقف

در دوران خلافت هارون الرشید(170-193ه.ق)، ابی البحتری بن وهب بن رشد والی مدینه در این زمان، اصلاحاتی در سقف مسجد انجام داد. این اصلاحات در سقف جهت قبر نبوی بود. [۱۰]بین قبله و صحن سنگ مربعی شکلی قرار گرفت تا مانع نفوذ آب باران به داخل مسجد شود.[۱۱] جمادی الاول 193ه/ 809م زمان این اصلاحات ذکر شده است.[۱۲]

دوره مأمون

در دوره خلافت مأمون(198-218ه.ق)، در سال 302ه/18-817م، تعمیراتی در مسجد انجام شد.[۱۳]

مفروش شدن مسجد با مرمر

در دوره خلافت متوکل (232-247ه.ق)، ازاره‌ای(قسمتی از دیوار که از طاقچه تا کف زمین بود[۱۴]) از رخام به ارتفاع 1/75متر ساخته شد.[۱۵] [۱۶]سطح مسجد با با مرمر سفید پوشیده شد و برخی دیوارها ضمن مرمت با کاشی‌کاری معرق زینت یافت. ناظر این اصلاحات که در سال 7-246ه/ 61-860م صورت گرفت، اسحاق بن مسلمه بود.[۱۷]

نوسازی دیوار شرقی

در دوره خلافت معتضد(289-295ه.ق)، در سال 282ه/895م، اصلاحاتی در بخشی از دیوار شرقی مسجد که مشرف بر صحن بود انجام گرفت.[۱۸][۱۹]

پوشش دیوار قبر نبوی با مرمر

در دوره خلافت مقتفی(530-555ه.ق)، زمانی که قاسم بن مهنی(مهنا) حسینی والی مدینه بود، در سال 548ه/1153م، جمال الدین اصفهانی، وزیرزنگی[۲۰] مرمر دیوار خارجی قبر نبوی را بازسازی کرد. برخی منابع این بازسازی را پس ازاصلاح دیوار شرقی غرفه نبوی دانسته‌اند.[۲۱]

ساختن دیوار سربی دور قبر نبوی

در دوره خلافت المستنجد(555-566ه.ق)، در سال 557ه/62-1161م، توسط نورالدین محمود زنگی، دیواره‌ای از سرب اطراف مقبره نبوی ساخته شد.[۲۲] برخی منابع نیز در این مورد تردید کرده‌اند.[۲۳]

پوشش قبر نبوی با مرمر و رخام

در دوره خلافت مستضیء(566-575ه.ق)، حسین بن ابی الهیجاء، داماد صالح طلائع بن رزیق وزیر،[۲۴] پوشش دیوار‌های خارجی قبر نبوی را با مرمر یا رخام کامل کرد.[۲۵]

ساخت گنبد در وسط صحن

در دوره خلافت ناصر(575-622ه.ق)، در سال 576ه-81-1180م، گنبدی در وسط صحن برای حفظ ذخایری چون مصحف عثمانی و کتب دیگر ساخته شد.[۲۶] همچنین دیوار شرقی از مأذنه شمالی تا شرقی تا باب دیوار شرقی(قبل از باب النسا، ریطه) بازسازی و در سال 589ه/1193م پایان یافت.[۲۷][۲۸]

آتش‌سوزی مسجد و بازسازی آن

در دوره خلافت مستعصم(640-656ه.ق) مسجد دچار حریق شد. این اتفاق در اول رمضان سال 654ه/1256م رخ داد.[۲۹] بر اثر این آتش‌سوزی سقف، منبر، درها، خزائن و پنجره‌ها، مقصوره‌ها، پوشش حجره و کتاب‌ها سوختند. فقط گنبدی که در وسط صحن برای نگهداری ذخائر ساخته‌شده بود باقی‌ماند.

ستون‌ها نیز برجای ماند اما در اثر شدت آتش سرب داخل آنها ذوب شد. سقفی که بالای حجره قرارداشت بر بام خانه پیامبر افتاد و همه آن‌ها به درون حجره نبوی ریخته شدند.

در سال 655ه/1257 م تعمیر مسجد آغاز شد. در این بازسازی، مسجد از آثار حریق پاکسازی شد. سقف حجره نبوی و اطرا ف آن تا دیوار شرقی، تا باب جبرئیل و از جنوب تا دیوار قبله و از غرب تا منبر ساخته شد.

در سال 656ه/1258م با استیلاء مغول بر بغداد و پایان یافتن خلافت عباسیان در بغداد، کار بازسازی مسجد متوقف شد.[۳۰]

پانویس

  1. تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ص 129
  2. مدینه منوره، ص
  3. تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ص 125
  4. مدینه منوره، ص 95
  5. مدینه منوره، ص95
  6. تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ص 125
  7. مدینه منوره، ص 96
  8. تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ص 128
  9. مدینه منوره، ص 97
  10. مدینه منوره، ص
  11. تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی د رطول تاریخ، ص 130
  12. مدینه منوره، ص
  13. مدینه منوره، ص 97
  14. لغت‌نامه دهخدا
  15. تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ص 130
  16. عماره المسجد النبوی، ص 177
  17. مدینه منوره، ص 97
  18. عماره المسجد النبوی، ص 177
  19. تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ص 130
  20. تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ص 130
  21. مدینه منوره، ص 97
  22. تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ص 131
  23. مدینه منوره، ص 98
  24. مدینه منوره، ص 98
  25. تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ص 130
  26. تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ص 131
  27. مدینه منوره، 98
  28. تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ص130-131
  29. تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ص 131
  30. تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ص131

منابع

  • تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، ناجی محمدحسن القادر الانصاری، ترجمه عبدالمحمد آیتی، تهران، مشعر
  • عماره المسجد النبوی منذ انشائه حتی نهایه العصر المملوکی، محمد هزاع الشهری، قاهره، مکتبه القاهره للکتاب، 2001
  • مدینه منوره، تحولات عمرانی و میراث معماری، صالح لمعی مصطفی، ترجمه صدیقه وسمقی، تهران، سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، 1372